Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Συνέντευξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη ΕΡΤ1, Δευτέρα 30/4 στις 2.00


Οι υποψήφιοι βουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Παναγιώτης Σωτήρης, Δημήτρης Σαραφιανός, Πάνος Γκαργκάνας, Δημήτρης Γράψας παραχώρησαν συνέντευξη στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ Γιάννη Σκάλκο και Ντένια Σαρακίνη.

Η συνέντευξη θα μεταδοθεί τη Δευτέρα 30 Απρίλη, στις 2μμ από την ΕΤ1. 
Δείτε τη ζωντανά και μέσω διαδικτύου: http://tvradio.ert.gr/et1/

Πρωτομαγιά 2012 : Μπορούμε να νικήσουμε !


Η φετινή πρωτομαγιά βρίσκει  περισσότερο από ποτέ τον κόσμο της εργασίας αντιμέτωπο με τον κανιβαλισμό των διαρκών μνημονίων. Το  κεφάλαιο, η  ΕΕ και του ΔΝΤ οργανώνουν μια άγρια επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό, επιδιώκουν την κατάργηση κάθε  δικαιώματος, τον οδηγούν στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική εξαθλίωση, για να ξεπεράσει ο καπιταλισμός την βαθιά ιστορική του κρίση.
Στην χώρα μας οι εργαζόμενοι βρίσκονται εδώ και δυο χρόνια αντιμέτωποι με την λαίλαπα του Μνημονίου. Η πραγματική τρόικα το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο βιομήχανοι και τραπεζίτες, το αστικό πολιτικό σύστημα (τα κόμματα του μαύρου μετώπου, τα ΜΜΕ, κλπ) και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί ΕΕ-ΔΝΤ έχουν συνασπισθεί για να συντρίψουν την εργατική τάξη και τον λαό. Δυο χρόνια τώρα βρίσκουν μπροστά τους την αντίσταση πλατιών κομματιών της κοινωνίας, τα απεργίες και τις διαδηλώσει, τις «πλατείες» και τις καταλήψεις, τα παλλαικά συλλαλητήρια. Βρίσκουν ένα κίνημα που με την διαρκή του δράση και τις μεγαλειώδεις κορυφώσεις του τον Μάη του 2010, τον Ιούνη και τον Οκτώβρη του 2011,  τον Φλεβάρη του 2012 έβαλε σε κρίση το πολιτικό σκηνικό, σμπαράλιασε τα «μνημονιακά κόμματα», τους υποχρέωσε να οδηγηθούν στις εκλογές που έρχονται.
Απέναντι σε αυτή την νέα κατάσταση η ηγεσία της ΓΣΣΕ και αρκετών ομοσπονδιών συνέχισαν την λογική του «συνομιλητή», του «κοινωνικού εταίρου», και της «ρεαλιστικής προσαρμογής». Μέχρι και «εθνικό μέτωπο» με τον ΣΕΒ επιδίωκαν να διαμορφώσουν την κρίσιμη περίοδο της υπογραφής της νέας «δανειακής σύμβασης» δείχνοντας πόσο βαθιά είναι ποτισμένη η συνδικαλιστική γραφειοκρατία από το δηλητήριο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής, τα κριτήρια της ‘εθνικής οικονομίας» και της «ανταγωνιστικότητας», πόσο δεσμευμένη στις πολιτικές προτεραιότητες του συστήματος. Η εργατική Πρωτομαγιά είναι πρώτα από όλα μια μάχη για την ταξική ανασυγκρότηση και την αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζόμενων, όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων.
Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» επιδιώκουν μέσα από τις εκλογές όχι μόνο να νομιμοποιήσουν την μέχρι τώρα πολιτική τους, αλλά κυρίως για  να κλιμακώσουν μια άγρια επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα και την δημοκρατία. Μισθοί Βουλγαρίας, διάλυση και ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας, μαζικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, του περιβάλλοντος, των νερών και της ενέργειας, των πάντων, στους «δανειστές» και τους «επενδυτές».
Τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» με τις επιθέσεις τους στις απεργίες, στους μετανάστες και την Αριστερά, πριμοδοτούν ανοιχτά τους διάφορους Λεπέν (όπως κάνει ο Σαρκοζί στην Γαλλία), τους ταγματασφαλίτες – φασίστες της Χρυσής Αυγής και τους Καρατζαφύρερ (όπως κάνει ο Χρυσοχοϊδης). Πρέπει και μπορούμε να τους σταματήσουμε! Η εργατική Πρωτομαγιά είναι μέρα διεθνιστικής ταξικής αλληλεγγύης, ντόπιων και μεταναστών εργατών και εργατριών, μέρα που τα συνθήματα «εργάτες ενωμένοι – ποτέ νικημένοι», «ποτέ ξανά φασισμός» πρέπει να ακουστούν δυνατά!
Οι εργαζόμενοι δεν έχουνε ζωή  μέσα στην πολιτική των μνημονίων, στο ευρώ και την ΕΕ. Ο σημερινός καπιταλισμός της κρίσης, της οικολογικής καταστροφής και του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα.
Μόνο ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης που οδηγεί στην εξουσία των εργαζόμενων μπορεί να αποτελεί για εμάς απάντηση. Η καταγγελία της δανειακής σύμβασης, η παύση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, η εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, οι αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις και γενικά η αναδιανομή του πλούτου, ο γενικευμένος εργατικός και λαϊκός έλεγχος παντού σε κάθε πτυχή ης κοινωνίας, του κράτους και της πολιτικής  είναι οι άμεσοι πολιτικοί στόχοι που ανακουφίζουν τον κόσμο της δουλειάς,  δυναμώνουν τις θέσεις του απέναντι στο κεφάλαιο και το πολιτικό σύστημα και ανοίγουν τον δρόμο για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Τον δρόμο αυτό μπορεί να επιβάλλει μόνο ο οργανωμένος λαός. Οικοδομώντας ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης ανατροπής, με συνδικάτα και σωματεία και όργανα αγώνα στα δικά του χέρια, μπορεί να βάλει φραγμό στην πολιτική-λαιμητόμο των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Ένα μέτωπο των ίδιων των εργαζόμενων, μακριά από τις λογικές του εργοδοτικού συνδικαλισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ 
Μπορεί να τον επιβάλλει μια άλλη αριστερά πραγματικά αντικαπιταλιστική και επαναστατική.  Που θα ξαναφέρει στο σήμερα των αγώνων την ανάγκη μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι, μιας νέας σοσιαλιστικής και κομμουνιστικής προοπτικής. Που θα ενώνεται μέσα στους αγώνες με τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Που θα είναι πάντα μαζί με τον κόσμο που παλεύει, χωρίς  να υποτάσσει την προοπτική της σε κυβερνητικές λύσης διαχείρισης της επίθεσης, και να στέκεται από έξω και επικριτικά απέναντι στις μεγάλες μάχες του λαού ή σε ότι δεν συμφωνεί μαζί της. Που θα ενώνεται στην μάχη με τον αντίπαλο ξεπερνώντας τον ‘εμφύλιο πόλεμο».
Δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των ταξικών αγώνων που η εργατική τάξη και ο λαός είναι αντιμέτωποι με τόσο βάρβαρη επίθεση. Σε όλες τις μεγάλες κρίσεις του , σαν την σημερινή ο καπιταλισμός δεν δίστασε να καταφύγει στα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, στην πιο στυγνή εκμετάλλευση, σε τοπικούς και παγκόσμιους πολέμους, σε πολιτικές εκτροπές και χούντες! Ας έχουμε καθαρό ότι το ίδιο θα κάνει και τώρα!
Όμως η ανθρωπότητα πήγε μπροστά γιατί απέναντι στην φρίκη αυτή υψώθηκαν το Σικάγο και η κομμούνα, ο Οκτώβρης και ο Μάης, το επαναστατικό ρεύμα παντού στον κόσμο! Μέσα από τον επαναστατικό δρόμο οι λαοί υπεράσπισαν το ψωμί και την ελευθερία τους. Γύρισαν τον  τροχό της ιστορίας προς τα μπροστά.
Και όσο και αν οι κυρίαρχες τάξεις θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι η ιστορία τελείωσε, είμαστε βαθιά πεισμένοι ότι το ίδιο θα γίνει και τώρα. Ότι ζήσαμε είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έρχεται. Η εργατική τάξη και ο λαός θα νικήσουν!
ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

Πανεπιστημιακοί στηρίζουν ΑΝΤΑΡΣΥΑ


Η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει συνθήκες πραγματικού κοινωνικού πολέμου που ήδη μετρά τα πρώτα του θύματα: η ανεργία έχει ξεπεράσει το 1.000.000, η UNICEF μιλά για 440.000 παιδιά στην Ελλάδα του σήμερα που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αυξάνονται οι αυτοκτονίες ανθρώπων που δεν αντέχουν πλέον τον ευτελισμό της ζωής τους. Οι γονείς των φοιτητών μας παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι, όταν δεν είναι απολυμένοι…..
Σε αυτόν τον πόλεμο, η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση βρίσκεται κυριολεκτικά στο στόχαστρο. Πλάι στη μόνιμη υποχρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ήρθε το PSI και το «κούρεμα», διακυβεύοντας την ίδια τη λειτουργία των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ και ανοίγοντας το δρόμο για τη γενικευμένη επιβολή διδάκτρων ή/και το κλείσιμο πανεπιστημιακών σχολών. Ο νόμος-πλαίσιο 4009/2011, που από κοινού ψήφισαν οι δυνάμεις της κοινωνικής μειοψηφίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, ακολουθώντας τις υποδείξεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, επιδιώκει: την κατάργηση κάθε έννοιας δημοκρατίας, τη γενίκευση της επιχειρηματικής εκπαίδευσης, την επέκταση της εργασιακής ανασφάλειας, τις συγχωνεύσεις και τις απολύσεις, τη μετατροπή των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ σε φτηνά και αυταρχικά κέντρα κατάρτισης, τη διάλυση των γνωστικών αντικειμένων και την προετοιμασία μιας γενιάς μηδαμινών προσδοκιών.
Ευτυχώς, όμως, φάνηκε την τελευταία διετία ότι μέσα στην κοινωνία υπάρχουν αποθέματα αντίστασης. Από τις μεγάλες απεργίες μέχρι τις «Πλατείες» και τις φοιτητικές καταλήψεις ζήσαμε και ζούμε μία πρωτότυπη, παλλαϊκή αντίσταση. Μέρος της ήταν και η επιτυχημένη αντίσταση πανεπιστημιακών, εργαζομένων και φοιτητών στην απόπειρα εφαρμογής του νέου νόμου 4009/2011 με τη ματαίωση των εκλογών για τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων.
Σε ένα τέτοιο τοπίο γίνονται ίσως οι πιο κρίσιμες εκλογές μετά τη μεταπολίτευση. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιδιώκουν από τις εκλογές να βγει «κυβερνητική λύση» που θα εφαρμόσει τις πολιτικές της κοινωνικής ερήμωσης-διάλυσης και ταπείνωσης. Εμείς λέμε ότι μπορεί και από τις κάλπες να βγει μήνυμα ανυπακοής, αντίστασης και ανατροπής.
Γι’ αυτό και πιστεύουμε ότι σε αυτές τις εκλογές χρειάζεται να βγει ενισχυμένη εκείνη η Αριστερά που θα στηρίξει τους αγώνες και την εργατική λαϊκή αυτοοργάνωση, θα συμβάλει στο αναγκαίο σήμερα Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής, θα προβάλλει τους προγραμματικούς στόχους που ορίζουν τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και ανοίγουν το δρόμο για μια σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική:
· Ανατροπή του πολιτικού συστήματος κυριαρχίας επί του λαού, ανατροπή κάθε επίδοξου διαχειριστή της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, για την πραγματική δημοκρατία
· Παύση πληρωμών και διαγραφή του χρέους
· Έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ και ταυτόχρονα εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο
· Αναδιανομή του πλούτου και αξιοποίηση των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων σε ρήξη με τη λογική της αγοράς και του κέρδους

Γι’ αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι στις εκλογές πρέπει να είναι ενισχυμένη η αντικαπιταλιστική αριστερά και ενισχυμένη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. 

Για να ξαναγίνει η Αριστερά συνώνυμη με τη αντίσταση, την αλληλεγγύη, την ανατροπή.

Για να νικήσουν οι εργατικοί και λαϊκοί αγώνες, για να απαλλαγούμε από την Τρόικα και τα μνημόνια.


 Για να ανοίξουν δρόμοι κοινωνικού μετασχηματισμού και δημιουργίας πέρα από τα αδιέξοδα και τη βαρβαρότητα του γερασμένου καπιταλισμού.


ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ 6ης ΜΑΪΟΥ
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ – ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ
ΓΙΑΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ –ΕΕ –ΜΝΗΜΟΝΙΟ
Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία, ήρθε η ώρα να κάνουμε ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Ανδρουλάκης Γιώργος - Πανεπιστήμιο Πατρών, Γεροτζιάφας Γρηγόρης - Paris VI, Γεωργίου Χρίστος - Πανεπιστήμιο Πατρών, Γραμμένος Φάνης - Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ζορμπαλά Τίνα - Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Ηλιόπουλος Δημήτρης - Πανεπιστήμιο Πατρών, Καλιαμπάκος Δημήτρης - ΕΜΠ, Κάργας Γιώργος - Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, Κατσιαμπούρα Γιάννα - ΕΙΕ/ΕΚΠΑ, Μαΐστρος Γιάννης - ΕΜΠ, Μανιάτης Γιώργος - ΕΚΠΑ, Μαρκέτος Σπύρος - ΑΠΘ, Μιχαλακόπουλος Θεόδωρος - ΕΜΠ, Μπιτσάκης Ευτύχης – Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Μπόκαρης Θέμης - Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Νικολαΐδης Θύμιος - ΕΙΕ/ΕΚΠΑ, Οικονομάκης Γιώργος - Πανεπιστήμιο Πατρών, Ρούσης Γιώργος – Πάντειο Πανεπιστήμιο, Σακελλαρόπουλος Σπύρος - Πάντειο Πανεπιστήμιο, Σάμαρης Νίκος - Πανεπιστήμιο Πατρών, Σκορδούλης Κώστας - ΕΚΠΑ, Σωτήρης Παναγιώτης - Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Χρύσης Αλέξανδρος - Πάντειο Πανεπιστήμιο

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Δελτίο τύπου για τα γεγονότα στην πλατεία στις 26/4/2012 με την Χρυσή Αυγή



Με αφορμή τις προκλητικότατες ενέργειες μελών της Χρυσής Αυγής στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης της Λιβαδειάς που κατέληξε στις δίκαιες και έντονες αντιδράσεις των παρευρισκομένων πολιτών, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της. Συγκεκριμένα οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής εχτές 26/4 είχαν το θράσος να χαιρετήσουν ναζιστικά εμπρός στο μνημείο των «Απαγχονισμένων αγωνιστών της Λιβαδειάς», στο σύμβολο που πρόσφερε η πόλη μας σαν ελάχιστο φόρο τιμής στους εκτελεσθέντες συμπολίτες μας από τους εγκληματίες ναζί την περίοδο της κατοχής.

Ο δημοκρατικός λαός της Λιβαδειάς γνωρίζει πολύ καλά τις θηριωδίες των ναζιστών στον τόπο μας. Οι πολίτες της περιοχής μας βοήθησαν από κάθε θέση και με κάθε μέσο την Εθνική Αντίσταση στελεχώνοντας τις γραμμές του ΕΑΜ ενάντια στον κατακτητή.

Η πρωτοφανής ενέργεια μπροστά σε έκπληκτους πολίτες που επιχειρήθηκε στην καρδιά της Λιβαδειάς δεν ήταν τυχαία, ήταν συμβολική και επιλέχθηκε από τους νεοναζί για εκφοβισμό. Ο εκφοβισμός των πολιτών, η ρατσιστική βία, οι διώξεις μεταναστών θρέφουν τους φόβους του μέσου πολίτη, αποπροσανατολίζοντάς τον από τα κρίσιμα ζητήματα της φτώχειας, της ανεργίας αλλά και της κρίσης του ίδιου του πολιτικού συστήματος. Ο φόβος είναι το εργαλείο και πυρήνας της πολιτικής της Χρυσής Αυγής για να διαδώσουν τις ναζιστικές ιδέες τους. Την έχουν εκθρέψει η πολυετής ανοχή των ελληνικών αρχών στις βιαιότητες των μελών της, αλλά και τα δύο μέχρι σήμερα μεγάλα κόμματα, που έχουν συρθεί στη ρατσιστική ατζέντα της. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, η Χρυσή Αυγή αποδεικνύεται δεκανίκι και πολύτιμος συνεργάτης των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ και Τρόικας, του μαύρου μετώπου, που αξιοποιείται για την εφαρμογή της βασικής γραμμής τους, που είναι οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η φτώχεια και η ανεργία, το ξεπούλημα κάθε δημόσιου αγαθού. Για τα παραπάνω θα λογοδοτήσουν στον ελληνικό λαό.

Η Λιβαδειά δεν ξεχνά τα εγκλήματα των ναζί και των δοσίλογων συνεργατών τους. Αποτελεί πρόκληση να βλέπουμε τους απογόνους των γερμανοτσολιάδων, τους εχθρούς της δημοκρατίας και της ελευθερίας να εμφανίζονται στις πλατείες και στα χωριά μας δήθεν «αντιμνημονιακοί».

Καλούμε όλους τους πολίτες να είναι σε επαγρύπνηση διότι οι προκλήσεις θα κορυφωθούν με την προεξαγγελλόμενη επίσκεψη της Χρυσής Αυγής, το Σάββατο 28/4, στο μαρτυρικό Δίστομο στον τόπο που ακόμα είναι ανοιχτές οι πληγές από την σφαγή των ναζιστών. Να μην επιτρέψουμε να δημιουργηθούν ναζιστικές φωλιές στις πόλεις μας και στις γειτονιές μας αλλά και να αποτρέψουμε την προσπάθεια εξευτελισμού και σπίλωσης των μνημείων του αγώνα ενάντια στους ναζιστές.

Τέλος, καλούμε όλα τα κόμματα και τους τοπικούς φορείς να καταδικάσουν τα χθεσινά γεγονότα και τις προσβλητικές ενέργειες των μελών της Χρυσής Αυγής.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.

Το πλήρες ψηφοδέλτιο επικρατείας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελείται από αγωνιστές της Αριστεράς που πρωτοστάτησαν στους αγώνες των τελευταίων ετών αλλά και από ιστορικές μορφές του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Από καλλιτέχνες και πανεπιστημιακούς δασκάλους, από ανθρώπους που συμβάλλουν στην υπόθεση της ανατροπής από όλους τους δρόμους, με τη στάση τους στους χώρους δουλειάς ή σπουδών, με την προσφορά τους στη ριζοσπαστική, μαρξιστική θεωρία ή με το αξιόλογο πολιτιστικό τους έργο. Αγωνιστές που είναι μπροστά σε όλα τα κινήματα, στο «κίνημα των πλατειών», στις εργατικές και απεργιακές μάχες, στα κινήματα στην εκπαίδευση, την υγεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, στο αντιπολεμικό κίνημα, στα κινήματα για τους ελεύθερους χώρους, στους αγώνες κατοίκων, στην πάλη ενάντια στα χαράτσια και τα κινήματα «Δεν πληρώνουμε», στους αγώνες για τα δικαιώματα των μεταναστών, στο αντιρατσιστικό κίνημα, στη μάχη ενάντια στο σεξισμό και τις διακρίσεις, στην ηρωική πάλη των ατόμων με αναπηρία.
   
 
 
1.  Ρούσης Γεώργιος 
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και είναι καθηγητής πολιτικής θεωρίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει εκδώσει 15 βιβλία πολιτικής θεωρίας με έμφαση στον μαρξισμό. Σε νεαρή ηλικία εντάχθηκε στους Λαμπράκηδες. Καταδικάστηκε ερήμην σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση για αντιδικτατορική δράση. Την περίοδο 1968-’89 διατέλεσε μέλος του ΚΚΕ και του Δ.Σ. του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών. Διαγράφηκε διότι διαφώνησε με την ίδρυση του Συνασπισμού και την κυβέρνηση Τζανετάκη. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΝΑΡ και του ΠΡΙΝ. Τα τελευταία χρόνια είναι ανεξάρτητος αριστερός με έντονη κινηματική δράση.
 
2.   Βερναδάκης Αλέξανδρος 
Είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της Κομμουνιστικής Ανανέωσης. Υπήρξε στέλεχος και υποψήφιος βουλευτής στο ΚΚΕ εσ., στο ΚΚΕ εσ.-Α.Α., στην ΑΚΟΑ, στην Κομμουνιστική Ανανέωση και την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Από τα νεανικά του χρόνια συμμετέχει ενεργά στους αγώνες και το συνδικαλιστικό κίνημα. Έχει διατελέσει πρόεδρος σωματείου, πρόεδρος ομοσπονδίας, μέλος του Δ.Σ. της ΓΣΕΕ, ενώ σήμερα είναι μέλος του Δ.Σ. του ΣΑΣ/ΔΕΗ-ΕΗΕ.
 
3.  Ζορμπαλά Αλεξάνδρα
Είναι δικηγόρος και πτυχιούχος πολιτικών επιστημών με μεταπτυχιακά σεμινάρια στις αραβικές και ισλαμικές σπουδές. Πολιτικά ενταγμένη από τα φοιτητικά χρόνια στην ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, στο ΚΚΕ εσ., στο ΚΚΕ εσ.-Α.Α., στην ΑΚΟΑ, και την Κομμουνιστική Ανανέωση. Από το 2005 είναι ανένταχτη στο χώρο της ριζοσπαστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πρώην δημοτική σύμβουλος δήμου Αθηναίων με τη ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ για την ΑΘΗΝΑ με επικεφαλής τον Λέοντα Αυδή. Μέλος της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας.
 
4.  Κοιλάκου Σταυρούλα (Σύλβια) 
Είναι μισθωτή μηχανικός και εργάζεται σε τεχνική εταιρεία. Από νεαρή ηλικία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων. Στο πλαίσιο της συμμετοχής της στο φοιτητικό κίνημα συνέβαλε στα πρώτα βήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ). Ανέπτυξε σημαντική δράση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Είναι μέλος και στέλεχος του ΝΑΡ από το 1990.
 
 
5.  Μαρκέτος Σπυρίδων 
Ιστορικός και πανεπιστημιακός δάσκαλος στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ενεργός πάντοτε στους κοινωνικούς αγώνες, έχει πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο, με έμφαση στη μελέτη του σοσιαλισμού και του φασισμού. Με τη σκέψη και τη δράση του πρωταγωνιστεί στις επεξεργασίες για μια αριστερή εργατική απάντηση στην κρίση, όντας μέλος επιτροπών διαλόγου οικονομολόγων, ιστορικών και διανοουμένων ενάντια στο χρέος και το ευρώ.
 
6.   Νικολαΐδης Γεώργιος 
Είναι ψυχίατρος και από το 2005 διευθυντής της Διεύθυνσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού. Διατέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθηνών και του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ ως εκπρόσωπος των Αριστερών Συσπειρώσεων Φοιτητών, καθώς και μέλος του Δ.Σ. της ΕΙΝΑΠ, του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών και της Γ.Σ. του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου, εκλεγμένος πάντα με την Α.Ρ.Σ.Ι. Υπήρξε μέλος της ΣΣΑΚ και του Μετώπου Εργαζομένων, αργότερα των Α.ΣΥΣ. και της ΑΡ.ΑΝ. από την ίδρυσή της έως σήμερα. 
 
 7.  Παπαδέδε Φλώρα 
Πολιτικός επιστήμονας και οικονομολόγος. Από νεαρή ηλικία βρίσκεται στις τάξεις της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος, διαδραματίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις μάχες του εργατικού κινήματος. Εργάζεται 22 χρόνια στη ΔΕΗ και είναι γενική γραμματέας του συλλόγου επιστημονικού προσωπικού των εργαζομένων. Από αυτή τη θέση έχει συνεισφέρει και με πολύτιμες επεξεργασίες στα θέματα της ενέργειας και το ρόλο του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας.
 
 8.  Ρηγόπουλος Κίμων 
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και θέατρο στην Αθήνα. Από το 1982 εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις και θεατρικά έργα. Εδώ και χρόνια αναπτύσσει έντονη δράση στα κοινωνικά κινήματα και τους αγώνες των εργαζομένων.
 
 9.  Σακελλαρίου Ιωάννα
Ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της εργασιακής επιτροπής στο ΔΟΛ, αναπληρωματικό μέλος στο Δ.Σ. της ΕΠΗΕΑ και από τα ιδρυτικά μέλη των Financial Crimes. Πρόσφατα έγινε στόχος τρομοκρατικής απόλυσης εκ μέρους της εργοδοσίας εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης. Η εργοδοσία αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόλυση μετά την απειλή κήρυξης επαναλαμβανόμενων απεργιών από όλα τα συνδικάτα του τύπου στο ΔΟΛ. Συμμετείχε στην Πρωτοβουλία Γένοβα και στο αντιπολεμικό κίνημα. Ήταν υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις βουλευτικές εκλογές του 2009.
 
10.   Στύλλου Μαρία-Έρση 
Στέλεχος και ιδρυτικό μέλος του ΣΕΚ, υπεύθυνη του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα κάτω. Το 1950 στρατεύτηκε στην ΕΔΑ και ως φοιτήτρια είχε δράση στη «Θέμιδα» της Νομικής κόντρα στους ΕΚΟΦίτες, καθώς και στο κίνημα Ειρήνης μαζί με τον αξέχαστο Μιχάλη Περιστεράκη και άλλους αγωνιστές της «γενιάς του 114». Κατά τη δικτατορία, φοιτήτρια στο LSE, συμμετείχε στο αντιπολεμικό κίνημα για το Βιετνάμ, την ιστορική κατάληψη του LSE και στην κατάληψη της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο. Εδώ και σαράντα χρόνια είναι ενταγμένη στην πάλη για την οικοδόμηση της επαναστατικής αριστεράς.
 
11.  Φελέκης Ιωάννης
Υπήρξε μέλος των ελεύθερων συνδικάτων επισιτισμού μέχρι και τα 19 του χρόνια, οπότε και μπάρκαρε. Με την κατηγορία της στάσης εκδιώχθηκε από τον κλάδο και του αφαιρέθηκε το δικαίωμα να ταξιδεύει. Έκτοτε εργάστηκε ως λιθογράφος μέχρι που το 1982, λόγω συνδικαλιστικής δράσης, αποκλείστηκε και από εκεί. Στη δικτατορία καταδικάστηκε με οχταετή ποινή, ενώ στο Πολυτεχνείο υπήρξε από τους πρωτεργάτες της εργατικής συνέλευσης που καθόρισε το πολιτικό στίγμα του ξεσηκωμού. Αποφυλακίστηκε από τη Γυάρο το ’74. Είναι στέλεχος της ΟΚΔΕ Σπάρτακος, ενώ από το ’64 αποτελεί μέλος της 4ης Διεθνούς.
 
12.  Χριστόπουλος Ιωάννης
Συμμετέχει στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη συγκρότησή της. Πήρε μέρος  στη αντιδικτατορική πάλη και στο κίνημα των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων μέσα από οργάνωση της επαναστατικής αριστεράς. Ως εργαζόμενος σε βιομηχανικές μονάδες ανέπτυξε  έντονη συνδικαλιστική δράση, συμμετέχοντας  ενεργά  στη συγκρότηση εργοστασιακών σωματείων και στις πρώτες  μεταπολιτευτικές απεργίες.  Το 1975 εντάχθηκε στο ΚΚΕ, από όπου αποχώρησε το 1985. Για τη συνδικαλιστική και πολιτική του δράση αντιμετώπισε διώξεις και δεκάδες απολύσεις.

Κάλεσμα νέων Ελλήνων του Εξωτερικού


Έρχεται φέτος κουρασμένη
η Άνοιξη
(να) κουβαλάει τόσα χρόνια
τα λουλούδια πάνω της.

Σκοτεινοί άνθρωποι
στις γωνιές την παραμονεύουν
για να την τσακίσουν.

Αυτή όμως
με κρότο
ανάβει ένα-ένα
τα λουλούδια της
στα μάτια τους τα ρίχνει
(για) να τους στραβώσει.
(Μίλτος Σαχτούρης)

Είμαστε νέοι 'Ελληνες εργαζόμενοι και φοιτητές του εξωτερικού. Παιδιά μιας γενιάς που μεγάλωσε μέσα στις αυταπάτες της “ισχυρής Ελλάδας”, του “Ευρωπαϊκού ονείρου” και της “ανάπτυξης”. Είδαμε τους τόπους μας να πνίγονται στο κατασκευαστικό παραλήρημα, είδαμε τις πόλεις μας να γίνονται τεράστια εργοτάξια του “Ολυμπιακού ιδεώδους”, είδαμε κόπους να χάνονται σε χρηματιστηριακές φούσκες, πολεμικές φρεγάτες να φεύγουν από τα λιμάνια μας, τη ζωντάνια των νιάτων μας να αγκομαχά στη διαδρομή σχολείο – φροντιστήριο και τα ταλέντα μας να θάβονται στις βαθμολογικές αξιολογήσεις. Είδαμε γραβατωμένες ηγεσίες να ξεπουλάν δικαιώματα και κατακτήσεις, σύγχρονους τηλεοπτικούς χαφιέδες να φτιάχνουν τη συλλογική αλήθεια, τον πολιτισμό να μετονομάζεται σε life-style και προστατευόμενους τραμπούκους να σκορπούν το θάνατο σε μετανάστες.
Υπάρχει όμως και μια άλλη γενιά. Αυτή που κατά τη διάρκεια του μαθήματος της υποταγής, της εθνικής μανίας, του ανταγωνισμού και της πλαστικής κουλτούρας, κοιτούσε έξω από το παράθυρο... Αυτή που κοίταξε στα μάτια τον Νίκο Τεμπονέρα, που κράτησε σφιχτά τις αλυσίδες της σχολικής τάξης, του πανεπιστημιακού Συλλόγου, του εργατικού Σωματείου, του αντιπολεμικού και αντιφασιστικού κινήματος. Αυτή που φώναξε ξανά το Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία και είδε στο πρόγραμμα της επαναστατικής Αριστεράς το δρόμο για μια άλλη ζωή χωρίς εκμετάλλευση, προδοσίες και δήθεν “ρεαλιστικούς” συμβιβασμούς. Αυτή η γενιά είναι σήμερα το σύγχρονο πειραματόζωο της πολιτικής του κεφαλαίου, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διαχειριστών της. Η γενιά της ανεργίας, της μαύρης και απλήρωτης εργασίας και της σύγχρονης μετανάστευσης.
Στην ΕΕ των τραπεζιτών, των πολέμων, του ρατσισμού, των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών και της εκμετάλλευσης απαντάμε με αγώνες ρήξης και ανατροπής! Συγκρουόμαστε με το σάπιο 'καπιταλιστικό όραμα' που γεννά κρίσεις, μνημόνια και εξαθλίωση, με την αμείλικτη πολιτική της συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με τη ναζιστική συμμορία των Χρυσαυγητών. Και στις εκλογές της 6ης Μάη, δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο νομιμοποίησης της επίθεσης πετώντας την ψήφο μας στους υπεύθυνους ενός ιστορικού κανιβαλισμού των εργαζομένων και της νεολαίας.
Απευθύνουμε κάλεσμα στους Έλληνες εργαζόμενους και φοιτητές του εξωτερικού, στους νέους και παλαιότερους μετανάστες. Στις εκλογές της 6ης Μάη στηρίζουμε την αντικαπιταλιστική, ριζοσπαστική Αριστερά και τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Καλούμε όλους τους συναγωνιστές και φίλους στους καινούριους τόπους όπου συναντηθήκαμε να ενισχύσουν την προσπάθεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μια προσπάθεια που δεν είναι άλλη από την επιμονή για ένα πλατύ μέτωπο σύγκρουσης και ανατροπής, από τη σκληρή δουλειά για την ενίσχυση του λαϊκού κινήματος και μιας άλλης Αριστεράς στο ύψος των ιστορικών στιγμών.
Έχουμε βρεθεί μακριά από τα σπίτια και τους ανθρώπους μας για δουλειά ή σπουδές. Στις διαφορετικές πόλεις, όπου βρεθήκαμε, ενώνουμε τη φωνή μας με τον κόσμο του διεθνιστικού κινήματος, με την αντικαπιταλιστική Αριστερά αλλά και με το κίνημα αλληλεγγύης στον ελληνικό λαό. Οι νέοι μετανάστες που φεύγουν από την Ελλάδα για αναζήτηση εργασίας είναι αποτέλεσμα της ίδιας πολιτικής που οδηγεί χιλιάδες στην ανεργία, στην εξαθλίωση και στο αδιέξοδο. Μακριά από το ατομικό βόλεμα δε θα λείψουμε από τις μάχες της γενιάς μας και ξέρουμε καλά πως σε όποια γλώσσα κι αν χρειαστεί να το φωνάζουμε, το νόημα είναι και θα' ναι το ίδιο:
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΝΤΑΡΣΙΑ!

Νίκος Αλεξάτος, ιστορικός, Βερολίνο
Αναστασία Αναγνωστάκη, φοιτήτρια, Παρίσι
Xρήστος Ανδριανόπουλος, διδακτορικός φοιτητής, Παρίσι
Αθηνά Αραμπατζή, διδακτορική φοιτήτρια, Γλασκόβη
Στέλλα Αυγερινού, πολιτικός μηχανικός, Μιλάνο
Δημήτρης Βρυζώνης, φοιτητής, Βερολίνο
Πωλίνα Γιωλτζόγλου, διεθνολόγος, Κων/πολη
Ανδρέας Γουδέλης, φυσικός, Αμβούργο
Αγγελική Ερωτοκρίτου, γιατρός, Ντίσελντορφ
Νιόβη Ζαραμπούκα- Χατζημάνου, φοιτήτρια, Μιλάνο
Ειρήνη Ηλιοπούλου, διδακτορική φοιτήτρια, Βερολίνο
Εύα Κακογιάννου, πολιτικός μηχ/κός, Παρίσι
Νίκος Καπιτσίνης, φοιτητής, Γκρόνινγκεν
Ιωάννα Κουράντη, ηλεκτρολόγος μηχ/κός, Τουλούζ
Γιώργος Κούρκαφας, ερευνητής, Βερολίνο
Δημήτρης Κουσουρής, ιστορικός, Σικάγο
Ματούλα Κούτσαρη, εργαζόμενη στο χώρο του πολιτισμού, Βερολίνο
Μίλη Κυροπούλου, αρχιτέκτονας, Λονδίνο
Γιάννης Λαγός, μηχανολόγος μηχ/κός, Μπρίσμπεϊν, Αυστραλία
Λευκή Λοβέρδου, φοιτήτρια, Ντελφτ
Αθανάσιος Λόντος, διδακτορικός φοιτητής, Γκρενόμπλ
Ανδρομάχη Μαρίνου-Στρομ, εργαζόμενη (Berliner Unterwelten EV), Βερολίνο
Δήμητρα Μηλιώνη, διδακτορική φοιτήτρια, Παρίσι
Παντελής Μητρόπουλος, διδακτορικός φοιτητής, Παρίσι
Κώστας Μπουγιούκος, Βιοπληροφορικός, Παρίσι
Αντώνης Νάσης, φοιτητής, Παρίσι
Αιμίλιος Ορφανός, μηχανολόγος μηχ/κός, Παρίσι
Αγγελική Παπαδεράκη, μαθηματικός, Παρίσι
Έφη Παπαπαύλου, χημικός, Βιέννη
Δημήτρης Πουλικάκος, γιατρός, Λονδίνο
Πουλίκος Πουλικάκος, βιολόγος, Νέα Υόρκη
Χαρά Χαρσού, φοιτήτρια, Εδιμβούργο
Θύμιος Δραγώτης, οικονομολόγος - μεταπτυχιακός, Εδινβούργο
Μανώλης Μπαγκέρης, οικονομολόγος - μεταπτυχιακός, Εδινβούργο
Άγγελος Κούκιος, εργαζόμενος, Λονδίνο
Βασίλης Κούριας, φοιτητής, Τορίνο
Κώστας Αλέξης, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός - Μεταδιδάκτορας, Ζυρίχη
Ιωάννης Κορδάς, μάγειρας , Μόναχο
Γιάννης Κουτσιούμπης, μεταπτυχιακός, Πόρτσμουθ

Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία


Τρίτη 24 Απριλίου 2012

H ‘’χαμένη ψήφος’’ και η χαμένη τιμή της αριστεράς


Περισσεύουν αυτές τις μέρες οι τεχνικές αναλύσεις για την ‘’ματαιότητα της ψήφου’’ σε σχηματισμούς που ενδεχομένως να βρεθούν κάτω από το όριο του 3% που φασιστικά και αυθαίρετα έχει θέσει το άθλιο πολιτικό σύστημα,  μέσω των αστικών κομμάτων.

Είναι παλιά συστημική θεωρία αυτή. Έχει χρησιμοποιηθεί τόσες και τόσες φορές από τις δυνάμεις του συστήματος ενάντια στην αριστερά.

Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι σε αυτή τη  σύντομη προεκλογική περίοδο,  σε εραστές  της θεωρίας  της ‘’χαμένης ψήφου’’, έχουν μετατραπεί και τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Την επιστρατεύουν ενάντια στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο σχηματισμός της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που απαρτίζεται από αγωνιστές του κοινωνικού κινήματος και της επαναστατικής  πολιτικής πάλης, δίνει ένα θαρρετό αγώνα με σαφή λόγο. Προτάσσει την ανάγκη της ανατροπής της επίθεσης ενάντια σε λογικές ‘’Δευτέρας Παρουσίας’’, είτε στην εκδοχή της ‘’λαϊκής εξουσίας’’  του τύπου μιας νέας Σοβιετικής ένωσης, είτε στην εκδοχή μιας δημοκρατικής μετασχηματισμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προβάλλει ένα άλλο αντικαπιταλιστικό δρόμο, απάντησης στην καπιταλιστική κρίση, την ΕΕ και την ελληνική οικονομική πολιτική ολιγαρχία. Με το όπλο του ξεσηκωμού και της εξέγερσης του οργανωμένου λαού. Χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες και μανίες για την διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης, που αποδεικνύονται όλο και πιο μάταιες.


Η απήχηση που έχει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολύ σημαντική. Ξεπερνάει τα επίπεδα των Περιφερειακών εκλογών, όπου είχε κινηθεί πάνω από 2%. Ανεξάρτητες έρευνες που δεν είναι ‘’επί χρήμασι’’, όπως αυτή του Πανεπιστημίου Πατρών, δείχνουν δυνατότητα σπασίματος του ορίου του 3%. Κάτι τέτοιο θα ήταν ένα ισχυρό πολιτικό σήμα βαριάς καταδίκης του μαύρου μετώπου, αλλά και ηχηρό μήνυμα υπέρ μιας αναγκαίας ανατρεπτικής λογικής.

Και έρχονται τώρα  ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ να ισχυριστούν ότι  ‘’η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι χαμένη’’.

Θα κάνουμε τρείς καλόπιστες παρατηρήσεις.

Πρώτα από όλα, γιατί, αλήθεια, τόση μειωμένη αυτοπεποίθηση; Από τα σχεδόν 3 εκατομμύρια ανθρώπους που είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ, δεν φαίνεται να μένουν στο μαντρί πάνω από ένα εκατομμύριο. Αλλά και η ΝΔ χάνει σχεδόν το 40% της δύναμης της. Δεν στοχεύει η κοινοβουλευτική αριστερά να κερδίσει με το σπαθί της και την πολιτική της αυτόν τον κόσμο; Τον θεωρεί άραγε απλησίαστο και έχει ορμήσει με τόση κακία ενάντια σε μια αγωνιστική αντικαπιταλιστική φωνή; Γιατί, τόση μιζέρια;

Δεύτερον,  τι προσθέτει περισσότερο στην αριστερά; Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το απαραίτητο μισό ή ένα τοις εκατό για να μπεί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή, αν συμβεί, θα σημάνει αμέσως κοντά στους 10 επιπλέον κομμουνιστές και αριστερούς βουλευτές. Ενώ, αν, με τη θεωρία της ‘’χαμένης ψήφου’’, πάνε στο ΚΚΕ ή στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα σημαίνει παρά 1-2 βουλευτές παραπάνω.

Τρίτο και σπουδαιότερο: Υπάρχουν αριστεροί που θεωρούν ότι υπάρχουν πολιτικοί και κοινωνικοί αγώνες χαμένοι; Δηλαδή οι απεργίες διαρκείας στον ALTER ή στη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, αν δεν έχουν ένα άμεσο αποτέλεσμα, εδώ και τώρα, η αριστερά θα τις θεωρεί ‘’χαμένες υποθέσεις’’; Και οι διαδηλώσεις μας, ο σκληρός αγώνας ενάντια στα μνημόνια, τα χαράτσια, τη λιτότητα, τις απολύσεις, είναι και αυτός ‘’χαμένος’’, αν δεν έχει άμεσο αποτέλεσμα, ή  αν ‘’δεν βγάζει βουλευτή’’; Και ο Τσε ‘’πήγε τζάμπα’’ στα βουνά διότι δεν πρόλαβε να δει ‘’αριστερή κυβέρνηση’’ στη Βολιβία μήπως; Όχι και έτσι, ‘’για μια χούφτα ψήφους’’ καλοί μας σύντροφοι…

Έτσι αντιμετωπίζουν οι φορείς της κοινοβουλευτικής αριστεράς, την στράτευση χιλιάδων εργαζομένων και νεολαιών αγωνιστών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για την υπόθεση της επαναστατικής χειραφέτησης και κομμουνιστικής απελευθέρωσης; Θα πρέπει να ανησυχήσουμε σε αυτή την περίπτωση.

Να αντιπαρατεθούμε, ναι. Για το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Για το νικηφόρο εργατικό κίνημα που δεν έχουμε. Για την ΕΕ και πως θα ξεφύγουμε από την τανάλια της. Για τον σύγχρονο κομμουνισμό που απαιτεί η εποχή μας. Για το πώς θα νικήσει το δίκιο της εργατικής τάξης και του λαού.  Αλλά με ένα συντροφικό πολιτικό πολιτισμό. Πάνω στα προγράμματα και τις ιδέες. Μακριά από την αλληλοαπαξίωση και τα δάνεια μιας πρόστυχης αστικής πολιτικής ανηθικότητας. Το χρωστάμε στον αγώνα της αριστεράς και του λαϊκού κινήματος.

Καμιά ταλάντευση.

Μαύρο στο μαύρο μέτωπο.

Ισχυρό μήνυμα αντικαπιταλιστικής ανατροπής με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Βουλή.

Από όλες τις τιμωρίες διαλέγουμε την πιο βαριά, την πιο συνειδητή, την πιο αποφασιστική

Να τα τινάξουμε όλα στον αέρα και εκεί. Και μέσα στη Βουλή που έχει κηρύξει το λαό ως εχθρό. Ο λαός θα νικήσει. Η χούντα ΕΕ, ΔΝΤ και ελληνικής ολιγαρχίας, μαζί με τους άθλιους πολιτικούς υπηρέτες τους, θα σαρωθούν. Και θα είναι ντάλα μεσημέρι…



ΜΕΞΗΣ ΛΟΥΚΑΣ

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΣΤΗ ΒΟΙΩΤΙΑ

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Το Υπουργείο Εσωτερικών προσπαθεί με άθλιες μεθοδεύσεις να αποκλείσει τα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων αριστερών δυνάμεων από τις εκλογές!


Να σταματήσουν τώρα οι άθλιες αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις του Υπουργείου Εσωτερικών. 
Με γελοίες δικαιολογίες ο διορισμένος υπουργός Eσωτερικών Τάσος Γιαννίτσης απειλεί να στερήσει το δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε άλλα εκλογικά σχήματα που δεν εκπροσωπούνται στη Βουλή!
Συγκεκριμένα, αρνείται να αποδεσμεύσει από σήμερα το χαρτί για την εκτύπωση των ψηφοδελτίων, με το πρόσχημα ότι πρέπει να γίνει πρώτα η επίσημη ανακήρυξη των συνδυασμών από τον Άρειο Πάγο. Μόνο που αυτό δεν προβλέπεται πριν από την Τετάρτη κι ενώ η τελευταία διορία για να πάνε τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων στις νομαρχίες είναι η Παρασκευή. Όπως γίνεται φανερό, είναι ανθρωπίνως αδύνατον μέσα σε μια μόνο εργάσιμη μέρα να τυπωθούν και να μοιραστούν εκατομμύρια ψηφοδέλτια!
Ο τελευταίος των ...εκσυγχρονιστών κρύβεται πίσω από προσχήματα, καθώς η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει ήδη ενημερώσει υπεύθυνα για την κάθοδό της σε όλες τις περιφέρειες με υπερπλήρη ψηφοδέλτια, ενώ ήδη από χθες Σάββατο οι συνδυασμοί της έχουν ανακηρυχτεί από τα πρωτοδικεία όλης της χώρας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί εδώ και τώρα τον Τάσο Γιαννίτση να σταματήσει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και να μην επιμείνει σε αυτές τις πολύ επικίνδυνες αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις. Η προσχηματική άρνηση συνιστά άμεση παραβίαση της αρχής της ισότιμης αντιμετώπισης των συνδυασμών και αποτελεί το τελευταίο οχυρό του μαύρου μετώπου και των πολιτικών του υπαλλήλων στην προσπάθεια να φιμώσουν τις ενοχλητικές αντισυστημικές φωνές, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες αριστερές δυνάμεις.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Υπάρχει άλλος δρόμος! Για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία Για τους Εργαζόμενους και όλο το Λαό


Στις εκλογές το δίλημμα είναι ένα:
- Είτε θα ενισχυθούν και θα αποκτήσουν «σταθερή κυβέρνηση» οι δυνάμεις της κοινωνικής καταστροφής, των Μνημονίων, της Ευρωχούντας, του κεφαλαίου.
Είτε θα ενισχυθούν οι δυνάμεις της αντίστασης, της ανατροπής της επίθεσης,  του πραγματικού αγώνα.

ΓΚΡΕΜΙΣΤΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ!
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-Τρόικα τρέμουν μήπως δεν βγάλουν «σταθερή κυβέρνηση» για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα τους, τα οποία ήδη έχουν υπογράψει. Νέες μειώσεις μισθών- συντάξεων, διάλυση της Παιδείας κα της Υγείας, βάρβαρα χαράτσια, ξεπούλημα, καταστολή ενάντια στους αγώνες.
Για αυτό, μαζί με τον συρφετό των πουλημένων ΜΜΕ, ουρλιάζουν για τον «κίνδυνο της ακυβερνησίας», επιτίθενται χυδαία στην Αριστερά, χύνουν το ρατσιστικό δηλητήριο, πριμοδοτώντας ανοιχτά τις φασιστικές συμμορίες, για να αποπροσανατολίσουν την οργή μας από τα Μνημόνια και την πολιτική τους. Οι δικοί τους εφιάλτες είναι οι δικές μας ελπίδες!

Τώρα ξέρουμε!
  • Με τα Μνημόνια και την επιτροπεία από την Τρόικα δεν «γλυτώνουμε την καταστροφή». Αυτός είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος για τη μεγαλύτερη κοινωνική καταστροφή, την ανεργία και τη φτώχια ενός ολόκληρου λαού..
  • Τα περισσότερα από τα μέτρα του μνημονίου είναι αποφάσεις και μέτρα της ΕΕ, που με το «Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας» και με την Ελλάδα σαν πειραματόζωο, ετοιμάζουν αντίστοιχα μέτρα για  όλη την Ευρώπη.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: ΧΩΡΙΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΕΥΡΩ, ΕΕ. ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

-Άμεση καταγγελία της ληστρικής δανειακής σύμβασης, όλων των Μνημονίων και των μέτρων που τα συνοδεύουν.
-Μη αναγνώριση, παύση πληρωμών  και διαγραφή του τοκογλυφικού χρέους.
-Ρήξη και αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ.
-Εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση.
-Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις τώρα!  Κατάργηση των χαρατσιών / αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου.
- Απαγόρευση των απολύσεων και πλήρης προστασία των ανέργων. Μείωση των ωρών δουλειάς και των χρόνων συνταξιοδότησης. Απαλλοτρίωση των εκατοντάδων κλειστών εργοστασίων και λειτουργία τους από τους ίδιους τους εργαζομένους.
-Φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα από τους ίδιους τους συνεταιρισμένους  φτωχομεσαίους αγρότες   με κατάργηση  των μεσαζόντων, σε σύγκρουση με το  εμπορικό και βιομηχανικό κεφάλαιο.
- Εργατικός έλεγχος παντού!

Πανεργατικός παλλαϊκός ξεσηκωμός για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία – Αντικαπιταλιστική ανατροπή – Η εξουσία και ο πλούτος στο χέρια των εργαζομένων!
Ο δικός μας δρόμος είναι ο μόνος που διασφαλίζει τη λαϊκή επιβίωση και την πρόοδο, οδηγεί στη ρήξη με τον καπιταλισμό, στην επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας. Στην ανατροπή του σημερινού αντιλαϊκού και αυταρχικού πολιτικού συστήματος και την αντικατάστασή του από την δημοκρατία και την εξουσία των εργαζομένων, από τον πιο πλατύ εργατικό και λαϊκό έλεγχο.  Μόνο σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική μπορούμε να ξεπεράσουμε τη βαθιά κρίση του καπιταλισμού, να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, σε ρήξη με τη λογική του κέρδους, της αγοράς, της «ανταγωνιστικότητας», της περιβαλλοντικής καταστροφής.

Έχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε!
Το δείξαμε στις μεγάλες πανεργατικές απεργίες, στις καταλήψεις των Υπουργείων, στο συγκλονιστικό μάθημα δημοκρατίας και αγώνα που έδωσαν οι πλατείες. Τo βλέπουμε καθημερινά στις μικρές και μεγάλες μάχες, σε ηρωικούς εργατικούς αγώνες όπως στη Χαλυβουργία, στα κινήματα ανυπακοής ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ. Το αποδεικνύει η οργάνωση και ο συντονισμός των αγώνων από τα κάτω, έξω και ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό που κυριαρχεί σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ!

Να καταδικάσουμε το μαύρο μέτωπο
Μπροστά στις  εκλογές ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη καταλήξει να σχηματίσουν μαζί μια κυβέρνηση της Τρόικας και των Μνημονίων. Θλιβεροί και επικίνδυνοι σύμμαχοι τους:
- Οι ακροδεξιοί του ΛΑΟΣ, που  είναι συνυπεύθυνο για το Μνημόνιο και έσπευσε να συμμετέχει στην κυβέρνηση Παπαδήμ(ι)ου. 
- Οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής, νοσταλγοί των χιτλερικών δολοφόνων και των γερμανοτσολιάδων, σύμμαχοι του Μάνεση ενάντια στους χαλυβουργούς και των ΜΑΤ ενάντια στον λαό, ρατσιστές και εγκληματίες!

... και τα δεκανίκια του
-Τα διάφορα «αντιμνημονιακά» κόμματα, προερχόμενα είτε από το ΠΑΣΟΚ, είτε από τη ΝΔ, που θα διεκδικήσουν την ψήφο του λαού, για να συγκυβερνήσουν μετά τις εκλογές. (Κατσέλη, Καμμένος). Τη  ΔΗΜΑΡ, που έγινε το πλυντήριο του «εκσυγχρονιστικού» ΠΑΣΟΚ.
-Τα «πατριωτικά μέτωπα», που αποφεύγουν να μιλήσουν ενάντια στους ντόπιους εκμεταλλευτές, τον ΣΕΒ και τους Έλληνες τραπεζίτες που στηρίζουν με λύσσα το Μνημόνιο και συνεργάζονται προεκλογικά μεταξύ τους χωρίς αρχές για να βγάλουν έδρες.


Να ενισχύσουμε την Αριστερά των αγώνων, της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής!

Τα κόμματα της κοινοβουλευτικής Αριστεράς δεν στέκονται στο ύψος των ιστορικών τους ευθυνών. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει ψήφο «διακυβέρνησης χωρίς να τολμά να πει λέξη κατά του ευρώ και της ΕΕ και όλο και πιο πολύ αναζητά «λύσεις» για το χρέος σε συμφωνία με τους δανειστές!
Το ΚΚΕ μιλάει σήμερα κατά του χρέους και της ΕΕ, αλλά τα παραπέμπει στη... Δευτέρα Παρουσία της «λαϊκής εξουσίας». Αποφεύγει κάθε ανοιχτή πολιτική σύγκρουση, αρνείται να συμβάλει σε έναν ενωτικό πανεργατικό ξεσηκωμό.
Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ την κοινή δράση μέσα στους αγώνες για την ανατροπή της επίθεσης. Την κλιμάκωση του εργατικού και λαϊκού ξεσηκωμού πάνω σε ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα που θα στοχεύει στην καρδιά του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ, «των αγορών». Χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ μια Αριστερά της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Η ψήφος σε μια τέτοια Αριστερά δεν είναι «χαμένη». Είναι ψήφος ενίσχυσης των αγώνων, άλλης προοπτικής για την κοινωνία, ανατροπής του πολιτικού και κοινοβουλευτικού συσχετισμού.

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Η  ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στους εργαζόμενους,  σε όλες τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές, τις συλλογικότητες, τις δυνάμεις και τα ρεύματα, που δύο χρόνια τώρα έδωσαν την μάχη με το σκοτάδι του Μνημονίου, της Τρόικα της Ευρωχούντας! Που μάτωσαν στις απεργίες και τις συγκρούσεις. Που γέμισαν με τη ζωή τους τις πλατείες. Που θέλουν να δυναμώσει  το ανατρεπτικό, ταξικό εργατικό κίνημα. Για να ανατρέψουμε τις αντιδραστικές κυβερνήσεις, την ΕΕ, το ΔΝΤ, τον βάρβαρο καπιταλισμό! 

Ό,τι και εάν μας λένε εμείς ξέρουμε ότι η ιστορία δεν γράφεται στους διαδρόμους της εξουσίας, αλλά στους δρόμους του αγώνα. Με πλατύ αγωνιστικό μέτωπο,  με ισχυρή, μαχητική αντικαπιταλιστική Αριστερά μπορούμε να τους ανατρέψουμε!

ΨΗΦΟΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ


Για τον σύντροφο δάσκαλο Σάββα Μετοικίδη

Έφυγε χθες από κοντά μας ο Σάββας Μετοικίδης, ο υπέροχος δάσκαλος, ο ακούραστος αγωνιστής, η φιγούρα που βρισκόταν πάντα μπροστά στις μάχες για ένα άλλο δημόσιο σχολείο, για την υπεράσπιση της εκπαίδευσης όλων των παιδιών από τα Πομακοχώρια ως την Αθήνα, στους αγώνες υπέρ των μεταναστών, των άνεργων, των εργαζόμενων, του πολιτισμού.
Επέλεξε να δώσει τέρμα στη ζωή του. Μας άφησε φτωχότερους, χωρίς την ευαισθησία, την ανησυχία, την ακούραστη μαχητικότητά του, το γέλιο του.
Σάββα, καλό σου ταξίδι και υποσχόμαστε ότι θα ακούσουμε αυτά που θέλεις να μας πεις, θα βαδίσουμε στους ίδιους δρόμους όπου βρεθήκαμε, πιο αποφασιστικά αυτή τη φορά, για να ανοίξουμε νέα μονοπάτια για το σχολείο, για την κοινωνία, για την αριστερά που ονειρεύτηκες.

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Πώς μπορούμε να ανατρέψουμε τα μνημόνια;


Η στάση απέναντι στα μνημόνια 1 και 2 αποτελεί αναμφίβολα ένα από τα κεντρικά ζητήματα των εκλογών. Όχι τυχαία. Τα δυο μνημόνια, οι εφαρμοστικοί τους νόμοι και οι δανειακές συμβάσεις που τα συνοδεύουν ήταν τα δύο προηγούμενα χρόνια η αιχμή του δόρατος της αντιδραστικής επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και των νέων, ολόκληρου του λαού.
Ιδού, λοιπόν, τα στρατόπεδα που έχουν διαμορφωθεί.
Από τη μια είναι οι πολιτικές δυνάμεις που στήριξαν το μνημόνιο 1 (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ) και το μνημόνιο 2 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ), οι οποίες μία και μόνο τύχη πρέπει να έχουν στην κάλπη: μαύρο «δαγκωτό».
Από την άλλη είναι οι «αντιμνημονιακοί» των μνημονίων, δηλαδή οι δυνάμεις που στήριξαν το μνημόνιο 1 αλλά όχι το μνημόνιο 2 (ΛΑΟΣ, Κοινωνική Συμμαχία των Κατσέλη-Καστανίδη) ή το αντίστροφο (ΝΔ), και πρέπει επίσης να μαυριστούν.
Απέναντι σε αυτούς, έχει διαμορφωθεί μια ευρεία βεντάλια πραγματικών ή γιαλαντζί αντιμνημονιακών, αλλά και συμμαχίες στο όνομα της αντίθεσης στο μνημόνιο. Αίφνης, ο εκ του ΠΑΣΟΚ προερχόμενος Δημαράς συντάσσεται με τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Καμμένου, στο όνομα του «αντιμνημονιακού μετώπου». Στο όνομα της «αντιμνημονιακής πάλης» επίσης, το ΕΠΑΜ –που ξεκίνησε εμπνεόμενο από τα οράματα του ΕΑΜ και υποστηρίζοντας τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ- συμπορεύτηκε με τον γνωστό για τις εθνικιστικές και θρησκόληπτες του απόψεις πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ Στ. Παπαθεμελή.
Τέλος, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ φαντασιώνονται πως μπορεί να υπάρξει αντιμνημονιακός αγώνας με «σεβασμό των διεθνών δεσμεύσεων και συμβάσεων της χώρας» (δηλαδή των δανειακών συμβάσεων) και παραμονή εντός της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Ενώ το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι δεν απαιτείται ειδική αιχμή εναντίον των μνημονίων, αρκεί ο γενικός αγώνας κατά του καπιταλισμού και της ΕΕ. Λες και ο αγώνας κατά του συστήματος και της ΕΕ είναι κάτι γενικό και αόριστο, δεν περνά μέσα από την αντίθεση στις κύριες επιλογές τους, στην πολιτική τους. Λες κι ένα κίνημα που δεν μπορεί να βάλει φραγμό σε μέτρα σαν κι αυτά των μνημονίων είναι δυνατόν να διεκδικήσει κάτι πιο μεγάλο και σοβαρό, όπως ο σοσιαλισμός ή η εργατική εξουσία.
Τι είναι, όμως, τα μνημόνια; Η ιδιοτροπία της Μέρκελ και του ΔΝΤ, των τραπεζών και των διεθνών τοκογλύφων; Είναι μια προδοσία; Είναι η εκχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας; Και τότε τι είναι τα μνημόνια της Ιρλανδίας, της Ισπανίας, της Πορτογαλίας;
Δεν εξηγούνται τα μνημόνια έτσι απλά και εύκολα. Αν τα σκαλίσουμε λίγο πιο πολύ και λίγο πιο βαθιά, θα δούμε σε αυτά την προσπάθεια των τραπεζών-τοκογλύφων (ντόπιων και διεθνών) να ρουφήξουν ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι, μέσω της φορομπηξίας, της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της αποπληρωμής του χρέους. Θα δούμε την επιδίωξη των εργοδοτών -εγχώριων και πολυεθνικών- να εξασφαλίσουν κέρδη διαμορφώνοντας μισθούς Βουλγαρίας, φορολογική ασυλία Ιρλανδίας, καταπίεση Κίνας, ελαστική εργασία Μεξικού, τσαλαπατώντας άγρια τις εργατικές αποδοχές, την υγεία, την ασφάλιση, το περιβάλλον. Θα δούμε την προσπάθεια του κεφαλαίου να ιδιωτικοποιήσει, να μετατρέψει σε εμπόρευμα καθετί που μπορεί να αποφέρει κέρδος: λιμάνια, νερό, υγεία, παιδεία, επικοινωνίες, δρόμους, αεροδρόμια, ακτές, ενέργεια κ.λπ. Θα δούμε την προσπάθεια της ΕΕ να διατηρήσει τη συνοχή και το νόμισμά της, το ευρώ –με όρους ανισοτιμίας μεταξύ των χωρών-μελών- γιατί μόνο έτσι μπορούν να έχουν κέρδη τα αρπακτικά των αγορών και οι πολυεθνικές τύπου Siemens.
Θα δούμε, με άλλα λόγια μπροστά μας όχι κάποια «παρεκτροπή», αλλά έναν κυνικό, άγριο και καταπιεστικό καπιταλισμό, μια κοινωνία που θυσιάζει τα λαϊκά δικαιώματα στο βωμό του κέρδους, της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Αυτήν την κοινωνία περιγράφουν το Σύμφωνο για το ευρώ που ενέκρινε πέρσι η ΕΕ και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο που ενέκρινε φέτος.
Γι’ αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υποστηρίζει ότι ο αντιμνημονιακός αγώνας είναι ουσιαστικός –άρα μπορεί να είναι και αποτελεσματικός-, μόνο αν στρέφεται ενάντια στην ουσία και στους φορείς που προωθούν την πολιτική των μνημονίων. Αν μάχεται, με άλλα λόγια, κατά των κυβερνήσεων και της ΕΕ, κατά του ΔΝΤ και του καπιταλισμού από θέσεις εργατικής-λαϊκής απελευθέρωσης και όχι αναζητώντας μια ουτοπική επιστροφή στον «παλιό καλό καπιταλισμό του χτες» ή στην «ΕΕ της πραγματικής σύγκλισης».
Γιατί, πώς να το κάνουμε.
Αγώνας κατά των μνημονίων και ανατροπή τους σημαίνει, πρώτα απ’ όλα, αγώνας για τη διαγραφή όλου του χρέους (που στο όνομά του προωθήθηκαν τα μνημόνια), για να μην πληρωθεί ευρώ τσακιστό στους διεθνείς τοκογλύφους.
Αγώνας κατά των μνημονίων και ανατροπή τους σημαίνει ακύρωση-ανατροπή τους, ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των εργαζομένων, με αυξήσεις στους μισθούς, απαγόρευση των απολύσεων, σταθερή δουλειά για όλους, μείωση των ωρών εργασίας, καλύτερη υγεία, παιδεία και ασφάλιση, φορολόγηση του κεφαλαίου, ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, δήμευση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας.
Αγώνας κατά των μνημονίων και ανατροπή τους σημαίνει να είναι δημόσια-συλλογική ιδιοκτησία όλα τα κοινωνικά αγαθά (νερό, λιμάνια, ενέργεια, συγκοινωνίες, υγεία, παιδεία κ.λπ.), και να παρέχονται δωρεάν και έξω από τους όρους ή την παρέμβαση της αγοράς.
Αγώνας κατά των μνημονίων και ανατροπή τους σημαίνει να περάσουν σε δημόσια συλλογική ιδιοκτησία και να λειτουργούν υπό εργατικό έλεγχο και σε όφελος της κοινωνίας οι τράπεζες και οι παραγωγικές μονάδες κρίσιμης σημασίας.
Αγώνας κατά των μνημονίων και ανατροπή τους σημαίνει, τέλος, να απεγκλωβιστούμε από τη μέγγενη του ευρώ και της ΕΕ – ενός από τους βασικούς μηχανισμούς που στηρίζει την προώθησή τους, συχνά πιο άγρια ακόμη κι από το ΔΝΤ.
Με έναν τέτοιο τρόπο, πραγματικά στεκόμαστε ως εργαζόμενοι, ως νεολαίοι, ως λαϊκό κίνημα απέναντι στα μνημόνια, υψώνουμε το ανάστημά μας, τα χτυπάμε στην καρδιά τους, μπορούμε να τα ανατρέψουμε. Μόνο έτσι μπορεί να ενωθεί ο κόσμος της εργασίας σε ένα μεγάλο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, που θα αλλάξει τα πράγματα και θα ανοίξει το δρόμο μιας άλλης κοινωνικής προοπτικής. Αυτόν το δρόμο προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε αυτόν σας καλεί να πάρετε τη δική σας θέση. Φαντάζει ίσως πιο δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος εφικτός και πάντως πολύ πιο εφικτός από τα αντιμνημονιακά μέτωπα που μένουν στη μέση του δρόμου ή αρνούνται να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.
ΜΕΞΗΣ ΛΟΥΚΑΣ
ΓΕΩΠΟΝΟΣ
Υποψήφιος με την ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στον νομό Βοιωτίας

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

Οι υποψήφιοι της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στο νομό Βοιωτίας

Το ψηφοδέλτιο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. στο νομό Βοιωτίας για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές το απαρτίζουν οι :

Αποστολόπουλος Γιώργος, Λογιστής

Γρυπάρης Σωτήρης, Φυσικός

Κόλλιας Χαράλαμπος, Οικοδόμος

Μέξης Λουκάς, Γεωπόνος

Πούλου Ελένη, Κοινωνιολόγος

Τσιφής Κωνσταντίνος, Γεωπόνος


Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Το ευρώ ως γραμμή Μαζινό της ολιγαρχίας

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Oι κυρίαρχες δυνάμεις του δικομματισμού και οι τροϊκανοί επικυρίαρχοι σύρθηκαν σε εκλογές με το φόβο του τερματοφύλακα πριν από τα πέναλτι. Αντιλαμβάνονται ότι η προσωρινή άπνοια του λαϊκού κινήματος είναι μόνο η σιωπή πριν από την επόμενη θύελλα. Τα λαϊκά στρώματα υπολογίζουν, όχι αβάσιμα, ότι σ’ αυτές τις εκλογές η ψήφος μπορεί να γίνει φονική σαν σφαίρα, κάτι που συμβαίνει μια φορά στα πενήντα χρόνια σε συνθήκες κοινοβουλευτισμού.

Μια σιωπηλή εξέγερση της κάλπης, που θα οδηγήσει σε πολιτικό λιντσάρισμα του μνημονιακού πολιτικού κόσμου, δεν μπορεί βέβαια, σ’ αυτή τη φάση, να λύσει το θέμα της διακυβέρνησης προς όφελος του λαού. Μπορεί όμως να αποδιοργανώσει το αστικό πολιτικό σύστημα, να προκαλέσει παραλυτική όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό των ελληνικών και ευρωπαϊκών κέντρων, να ισχυροποιήσει σοβαρά τον λαϊκό παράγοντα και την Αριστερά. Μια τέτοια εξέλιξη θα ενισχύσει την πιθανότητα πραγματικών, και όχι κάλπικων, εξεγέρσεων από τον Ιούνιο και μετά, όταν αρχίσει ο καταιγιστικός βομβαρδισμός της Εφορίας και των νέων, βάρβαρων μέτρων που έχουν ήδη προαναγγελθεί.

Ωστόσο οι λογικές ως ένα βαθμό προσδοκίες δεν δικαιολογούν άγνοια κινδύνου- άλλωστε, τα θηρία γίνονται δέκα φορές πιο επικίνδυνα όταν τραυματίζονται και εγκλωβίζονται. Η τεχνητή δημιουργία κλίματος ανωμαλίας, χάους και ιδεολογικής τρομοκρατίας βρίσκεται πάντα στην ημερήσια διάταξη, έστω κι αν οι μηχανορράφοι κινδυνεύουν να καούν οι ίδιοι από την πυρκαγιά που ετοιμάζουν. Ίσως μάλιστα παρόμοια σενάρια να είχαν ήδη δρομολογηθεί αν η αυτοκτονία του Δημήτρη Χριστούλα και η παρ’ολίγον δολοφονία του Μάριου Λώλου δεν είχαν προκαλέσει τόση συγκίνηση, καταδικάζοντας σε αποτυχία και τις απόπειρες εκτροπής της λαϊκής οργής στους συνήθεις αποδιοπομπαίους τράγους, μετανάστες και απεργούς. Εν αναμονή καλύτερων ιδεών και ευκαιριών, οι κυρίαρχες δυνάμεις επιχειρούν να ανασυνταχθούν στη «γραμμή Μαζινό» του αστισμού, τον ευρωπαϊσμό, θέτοντας ως καθοριστικό διακύβευμα των εκλογών το δίλημμα: Ευρώ ή χάος.