Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Κοινωνικό όλεθρο με Μνημόνια σε πανευρωπαϊκή κλίμακα δρομολογεί η σύνοδος της ΕΕ


Κοινωνικό όλεθρο σε πανευρωπαϊκό κλίμακα έχει δρομολογήσει η σύνοδος της ΕΕ με την απόφασή της για τη συγκρότηση μηχανισμού, ελεγχόμενου από τη Γερμανία, την ΕΚΤ και την απρόσβλητη από κάθε δημοκρατικό έλεγχο γραφειοκρατία της ΕΕ, που θα δανείζει τις χώρες της ΕΕ με όρο την υπογραφή Μνημονίων. Παρά τα όσα λέγονται, σε Ισπανία και Κύπρο θα επιβληθούν Μνημόνια.
Ο μηχανισμός του τοκογλυφικού χρέους γίνεται ο δρόμος για να εφαρμοστεί σε όλη την Ευρώπη η πολιτική που ρημάζει την ελληνική κοινωνία. Βίαιη υποβάθμιση της ζωής των εργαζομένων, ισοπέδωση των δικαιωμάτων και του εισοδήματος, ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και μαζική ανεργία ως μηχανισμός εκβιασμού για την αποδοχή εργασιακών σχέσεων Κίνας και Ινδίας.
Τα περίφημα 120-130 δισ. ευρώ αναπτυξιακά κονδύλια που έρχονται να χρυσώσουν το χάπι, πέρα από το γεγονός ότι είναι ψίχουλα για την κλίμακα των χωρών που προορίζονται, δεν είναι παρά χρήματα από τα αδιάθετα των ήδη συμφωνημένων προγραμμάτων, καθώς και ποσά που ουσιαστικά θα καταλήξουν στον τραπεζικό και κατασκευαστικό τομέα, σε βάρος της κοινωνίας. Επιπλέον, ορισμένα από αυτά δεν έχουν διασφαλιστεί, αλλά αναμένεται να επενδυθούν από τον ιδιωτικό τομέα. Αναπαράγεται δηλαδή σε πανευρωπαϊκή κλίμακα το μοντέλο της "Ισχυρής Ελλάδας" που οδήγησε στη χρεοκοπία με τα πολυδάπανα άχρηστα ολυμπιακά έργα, τις δουλειές της Siemens κ.λπ.
Ένας δρόμος υπάρχει για να βγουν οι εργαζόμενοι της Ευρώπης από το στρατόπεδο συγκέντρωσης της ευρωζώνης: μονομερής διαγραφήτου χρέους και οργανωμένη έξοδος από ευρώ και ΕΕ. Έχει αποδειχτεί πλέον πως η παραμονή στην ΕΕ και η αποπληρωμή του χρέους ισοδυναμεί με κοινωνική καταστροφή.

Ανοιχτή Εκδήλωση ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Δευτέρα 2 Ιουλίου Πεδίο Άρεως


Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Καταγγέλουμε εκδικητική απόλυση του αγωνιστή Χάρη Μανώλη και τον απεργοσταστικό μηχανισμό της εργοδοσίας στην Ελ. Χαλυβουργία


Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει την οργανωμένη προσπάθεια του εργοδοτικού απεργοσπαστικού μηχανισμού να σπάσει την απεργία στην Ελληνική Χαλυβουργία, αποτέλεσμα τον τραυματισμό 3 απεργών από τους τραμπούκους της εργοδοσίας. Είναι φανερό ότι είδαν το σχηματισμό της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ σαν πράσινο φως. Δε θα καταφέρουν ούτε με αυτόν τον τρόπο όσα δεν πέτυχαν πριν με απειλές, με εκβιασμούς, με δικαστικές αποφάσεις.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταγγέλλει επίσης την απόλυση από την "Ελληνική Χαλυβουργία" του αγωνιστή συνδικαλιστή απεργού και προέδρου της Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας της επιχείρησης, Χάρη Μανώλη, υποψηφίου βουλευτή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο τρόπος που έγινε η απόλυση μόνο του Χ. Μανώλη κάνει σαφές ότι πρόκειται για εκδικητική απόλυση για την πολιτική στράτευση και τη συνδικαλιστική δράση του σ. Μανώλη. Αποτελεί στοχοποίηση όχι μόνο των εργατικών αγώνων αλλά και της στράτευσης στην αντικαπιταλιστική Αριστερά. Είναι γελασμένος όμως ο Μάνεσης ότι με αυτό τον τρόπο θα κάμψει την αγωνιστικότητα και την απόφαση και των χαλυβουργών και ολόκληρου του κινήματος. Ο αγώνας των Χαλυβουργών είναι ηρωικός, έχει τις πλάτες όλου του εργαζόμενου λαού, θα είναι και νικηφόρος. Ό,τι και να κάνουν στο τέλος θα πάρουν πίσω τις απολύσεις:
·         Όλοι στη Χαλυβουργία αύριο Παρασκευή 22/6, στις 6πμ, δίπλα στο σωματείο και τους απεργούς
·         Άμεση ανάκληση της απόλυσης του Χ. Μανώλη και όλων των απεργών Χαλυβουργών
·         Νίκη στο ηρωικό αγώνα των Χαλυβουργών
·         Ενότητα, αγώνας και αλληλεγγύη - κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές - το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς

Ανακοίνωση της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα αποτελέσματα των εκλογών της 17ης Ιούνη


1. Οι εκλογές της 17ης Ιουνίου αποτέλεσαν μία κρίσιμη καμπή στη σκληρή αντιπαράθεση που διεξάγεται σήμερα στη ελληνική κοινωνία. Αποτύπωσαν τις μεγάλες συγκρούσεις και διαιρέσεις που διαπερνούν την ελληνική κοινωνία, την ένταση της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης ως αποτέλεσμα των μνημονιακών πολιτικών και των μεγάλων εργατικών και λαϊκών αγώνων των τελευταίων χρόνων, τις προσπάθειες ανασύνταξης του μνημονιακού μπλοκ μετά την καταλυτική φθορά και απονομιμοποίηση που του είχε προκαλέσει το λαϊκό κίνημα. Ωστόσο το ρήγμα που άνοιξε ο λαϊκός ξεσηκωμός και που πήρε εκρηκτική μορφή στις εκλογές της 6ης Μάη εξακολουθεί να είναι ενεργό.
 
2. Η ΝΔ κατάφερε να έχει την πρώτη θέση συσπειρώνοντας ένα σημαντικό τμήμα του συντηρητικού χώρου. Βοηθήθηκε σε αυτό από τα εκβιαστικά διλήμματα και την ιδεολογική τρομοκρατία που κυριάρχησαν στην προεκλογική περίοδο μέσα από την πλήρη ευθυγράμμιση με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις  της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας και της ίδιας της Μέρκελ από τις σκανδαλώδεις και απροκάλυπτες  παρεμβάσεις των εκπροσώπων των ηγετικών καπιταλιστικών χώρων υπέρ της ΝΔ. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση η εκλογική επιτυχία της δεν σημαίνει θρίαμβο. Αντίθετα, παρ’ όλη την πολλαπλή ενίσχυση που δέχτηκε δεν μπόρεσε να περάσει το 30%, παραμένοντας σε ποσοστά χαμηλότερα από το ιστορικό χαμηλό της του 2009. Μαζί με την επιβεβαίωση της κατάρρευσης του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζει τη βαθιά κρίση των μνημονιακών κομμάτων.
 
3. Η πρωτιά της ΝΔ ανοίγει το δρόμο για τη συγκρότηση κυβέρνησης με συμμετοχή ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ που θα προσπαθήσει να περάσει ακόμα χειρότερα μέτρα σε βάρος των εργαζόμενων. Μπορεί να μιλάνε για «επαναδιαπραγμάτευση» αλλά είναι σαφές ότι πίσω απ’ το προσωπείο της «εθνικής σωτηρίας» θα είναι μια κυβέρνηση μνημονιακή, βαθιά αντιδραστική, ιδιαίτερα αυταρχική, πλήρως συμμορφωμένη με τις απαιτήσεις κεφαλαίου – ΕΕ - ΔΝΤ, έτοιμη να εφαρμόσει περικοπές, απολύσεις, μειώσεις μισθών και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. 
 
4. Παρά τη στήριξη που έχει από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την Τρόικα και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και παρά τις δηλώσεις Σαμαρά για «κυβέρνηση μακράς πνοής», η νέα κυβέρνηση θα είναι κυβέρνηση ασταθής, με αδυναμία μακροημέρευσης, μια κυβέρνηση που σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη λαϊκή οργή, τους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Μια κυβέρνηση ακόμα πιο αδύναμη από τις προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ και του Παπαδήμου. Γι αυτό άλλωστε και επεδίωξαν και -τελικά εξασφάλισαν- και την συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην νέα συγκυβέρνησή τους αναζητώντας ένα νέο “ροζ” δεκανίκι στην θέση του φθαρμένου “μαύρου” του ΛΑΟΣ. Επιπλέον, σε πείσμα της ρητορείας περί σύντομης επιστροφής στην «ανάπτυξη», η ίδια η πολιτική των Μνημονίων θα φέρνει όλο και πιο κοντά τη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού, στο φόντο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης αλλά και της ιδιαίτερης βαθιάς κρίσης και αντιδραστικής μετάλλαξης της Ευρωζώνηςκαι συνολικά της ΕΕ. Θα εξακολουθεί να είναι μια κυβέρνηση μεταβατική και υποθηκευμένη, με ημερομηνία λήξης που θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη του λαϊκού εργατικού κινήματος.
 
5. Σε όλη αυτή την περίοδο των δύο εκλογικών αναμετρήσεων καταγράφηκε μια μαζική στροφή προς τα αριστερά, την οποία καρπώθηκε κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας στην Αριστερά τα μεγαλύτερα ποσοστά της από το 1958! Το γεγονός ότι τόσοι πολλοί ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στο «μαύρο μέτωπο του Μνημονίου», στα διλήμματα και τους εκβιασμούς της κυρίαρχης τάξης και διάλεξαν να ψηφίσουν Αριστερά, διαμορφώνοντας τα υψηλότερα ποσοστά της στη μετεμφυλιακή ιστορία, εκφράζει ελπιδοφόρες δυνατότητες. Δείχνει έστω και με αντιφάσεις, την διάθεση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας για απαλλαγή από τη λιτότητα και συνολικά την μνημονιακή λαίλαπα, ιδίως εάν αναλογιστούμε ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς είναι πρώτη δύναμη στα εργατικά και λαϊκά στρώματα, στις παραγωγικές ηλικίες, στα αστικά κέντρα.
 
6. Η ουσιαστική διατήρηση των δυνάμεων της φασιστικής ακροδεξιάς «Χρυσής Αυγής» αποτελεί  γεγονός αρνητικό για το λαϊκό κίνημα και την Αριστερά. Είναι αποτέλεσμα της ακροδεξιάς πολιτικής που ακολούθησε ο Σαμαράς που, όπως ο Σαρκοζί στην Γαλλία, υιοθέτησε όλα τα αντιδραστικά ρατσιστικά ιδεολογήματα νομιμοποιώντας στην ουσία την δράση των νεοναζί. Της πολιτικής του Βενιζέλου, που ακόμα και μετά τους τραμπουκισμούς του Κασιδιάρη ενάντια στις βουλευτίνες της Αριστεράς, δήλωνε ότι για την βία στην πολιτική δεν φταίει η Χρυσή Αυγή αλλά η Αριστερά! Επιμένουμε στο δρόμο της αποκάλυψης της εθνικιστικής δημαγωγίας των νέο - ναζί οι οποίοι ενώ υποκλίνονται στο Ευρώ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ δηλητηριάζουν τις σχέσεις του λαού της χώρας μας με τις χώρες και τους λαούς της περιοχής, και που με το ρατσιστικό τους δηλητήριο και τα πογκρόμ κατά των μεταναστών επιδιώκουν τον αποπροσανατολισμό και διχασμό του λαϊκού και εργατικού κινήματος. Είναι γνήσιο τέκνο του τερατώδους καπιταλισμού της εποχής μας, της βαθιάς οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής κρίσης του και αναπόσπαστο τμήμα των ευρύτερων μηχανισμών καταστολής του συστήματος. Πρέπει να αποτελέσει μήνυμα προς όλη την Αριστερά, για την ανάγκη άμεσης αποκάλυψης του αντιδραστικού, συστημικού, φιλοεργοδοτικού ρόλου της Χρυσής Αυγής και αποφασιστικής αντιμετώπισής της με όρους κινήματος. Ενωτικά κι αποφασιστικά να νικήσουμε τους φασίστες στέλνοντάς τους στους υπονόμους της ιστορίας όπου ανήκουν!
 
7. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε, στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου να απαντήσει στην ιδεολογική τρομοκρατία για το ευρώ και τους υποτιθέμενους κινδύνους από «μονομερείς ενέργειες». Επιμένοντας στον αριστερό ευρωπαϊσμό και κάνοντας το «ναι στο ευρώ» κεντρικό σημείο της προεκλογικής γραμμή δεν μπορούσε να απαντήσει στη ιδεολογική τρομοκρατία της άρχουσας τάξης και άφησε την προεκλογική αντιπαράθεση να μετατοπιστεί σε πεδία πιο ευνοϊκά για τις δυνάμεις του συστήματος. Αντίθετα, το πρόγραμμά του διαρκώς διολίσθαινε σε μια πρόταση «επαναδιαπραγμάτευσης» εντός των ορίων των δανειακών συμβάσεων και του ευρώόρια που έθετε η αστική τάξη μετά τις εκλογές της 6ης του Μάη. Έτσι δεν άνοιγε το δρόμο ούτε για την άμεση ανακούφιση των λαϊκών τάξεων, ούτε εξέφραζε τη διάθεση του κόσμου του αγώνα, για μεγάλες ανατροπές. Οι «ρεαλισμοί» της ηγεσίας του που έφτασαν να δίνουν όρκους πίστης στο ευρώ, στο πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού ακόμα και στην «ψυχραιμία» της Αστυνομίας (!), αποδείχτηκαν ανεπαρκείς ακόμα και στο εκλογικό επίπεδο. Και σίγουρα δεν συμβαδίζουν με την αγωνιστική και ριζοσπαστική αναζήτηση μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων του, που θέλει την Αριστερά δύναμη στήριξης και ανάπτυξης των αγώνων για να ανατρέψουμε την πολιτική λεηλασίας και καταστροφής της κυβέρνησης Σαμαρά και όχι στον ρόλο μιας «υπεύθυνης αντιπολίτευσης» που θα περιμένει ήρεμα να φθαρεί η νέα κυβέρνηση με στόχο να την διαδεχτεί.  Η πολιτική λογική του, ούτε στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου ούτε τώρα ως «υπεύθυνη αντιπολίτευση», δεν συμβάλλει στις προϋποθέσεις συγκρότησης ενός ευρύτατου κοινωνικού-πολιτικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της επίθεσης των μνημονιακών και αστικών δυνάμεων. Γιατί χωρίς ριζοσπαστικό πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής και χωρίς οργανωμένο λαό και ισχυρό ταξικό εργατικό κίνημα δεν μπορεί ούτε να ανακοπεί η επίθεση ούτε να διεκδικηθεί νικηφόρα η εξουσία. 
 
8. Η εκλογική πτώση του ΚΚΕ, δεν αποτελεί θετικό γεγονός  για το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Είναι, ωστόσο, αποτέλεσμα, τόσο της στρατηγικής του φυσιογνωμίας, όσο και της πολιτικής του. Η ταχτική του σεχταρισμού και της καταγγελίας κομματιών του κινήματος, η παραπομπή των αναγκαίων αντικαπιταλιστικών στόχων ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης, στο ακαθόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας», η αντίληψη ότι όλα τα ζητήματα που δίχασαν την κοινωνία  (μνημόνιο, ευρώ) είναι «ψευτοδιλήμματα» χωρίς να «σηκώνει το γάντι» της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης με τον αντίπαλο στο σήμερα – μια ηττοπαθής ουσιαστικά πολιτική, η επιλογή μιας διασπαστικής τακτικής σε κρίσιμους αγώνες, η άρνηση της κοινής δράσης της Αριστεράς, η εχθρική του στάση απέναντι σε μεγάλες στιγμές του λαϊκού ξεσηκωμού συντέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα. Σήμερα το ζητούμενο για όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και για το ΚΚΕ είναι η συμβολή τους στους μεγάλους ενωτικούς αγώνες του λαϊκού κινήματος και το αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα που απαιτεί η εποχή μας.
 
9. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε μεγάλες απώλειες ψήφων σε σχέση με τις εκλογές της 6ης Μάη, ένα αρνητικό αποτέλεσμα που σε αντίθεση με τη σημαντική άνοδο των εκλογών του Μάη μας επιστρέφει στα επίπεδα του 2009. Μπορεί η εκλογική πόλωση να οδήγησε χιλιάδες ψηφοφόρους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (αλλά και του ΚΚΕ και άλλων δυνάμεων της Αριστεράς) να δώσουν μια κριτική ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έδωσαν την συγκατάθεσή τους για μια «υπεύθυνη αντιπολίτευση». Μαζί έχουμε να οργανώσουμε τις μάχες της επόμενης μέρας, στις οποίες ο ρόλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι πολύτιμος.  Ευχαριστούμε τις χιλιάδες αγωνίστριες και αγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που έδωσαν ένα μεγάλο και δύσκολο αγώνα στην προεκλογική περίοδο, αποφεύγοντας τη λογική του ενδοαριστερού εμφυλίου και επιμένοντας στην προβολή του αναγκαίου αντικαπιταλιστικού προγράμματος πάλης, στην κατεύθυνση του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής, στην προβολή της ανάγκης κλιμάκωσης του αγώνα. Ήταν η μόνη δύναμη που επέμεινε ότι η έξοδος από ευρώ και ΕΕ, η διαγραφή του χρέους, οι εθνικοποιήσεις, ο εργατικός και λαϊκός έλεγχος μπορούν να αποτελέσουν τη βάση και για την άμεση ανακούφιση του λαού και για την ανατροπή. Βοήθησε πολλούς εργατικούς χώρους να έχουν στη βάση μια συλλογικότητα γύρω από αυτές τις διεκδικήσεις. Επιμένει στην ενωτική κοινή δράση για την υλοποίηση των στόχων του εργατικού κινήματος. Για αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι μια παρουσία καταλυτική για το μέλλον των αγώνων μας που χρειάζεται να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο.  Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει πια κατοχυρωθεί ως μια κρίσιμη πολιτική δύναμη της Αριστεράς, με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και σημαντική κινηματική προσφορά. Ανοιχτήκαμε σε χιλιάδες ανθρώπους και έχουμε τη βάση για αναβαθμισμένη πολιτική και κινηματική εξόρμηση.
 
Ωστόσο, πρέπει να μας απασχολήσει όλους, με πνεύμα βαθιά αυτοκριτικό, γιατί η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα.

  • Είναι σαφές ότι αποτυπώνει  προβλήματα και αδυναμίες στη συγκρότησή μας και την πλήρη δυνατότητα ενεργοποίησης όλου του δυναμικού μας
  • ανεπάρκειές στην ικανότητά μας να συνδεθούμε με όλο αυτό τον κόσμο που στρέφεται προς την Αριστερά, πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες στη σύνδεσή μας με τον κόσμο του κινήματος
  • πραγματικά πολιτικά και ιδεολογικά ελλείμματα. Αφενός, στον τρόπο που προβάλλαμε το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και την αναγκαία εκλαΐκευση και εμπλουτισμό του και ως προς τις άμεσες αιχμές και ως προς το πώς αυτές γίνονται υπόθεση της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, συμβάλλοντας στην άνοδο της πολιτικοποίησής του και την αποτελεσματικότητά του στην ανακούφιση του λαού και ως προς τη σύνδεσή του προγράμματος με μια νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Αφετέρου, στο ζήτημα της εξουσίας και το πώς η διεκδίκησή της πρέπει να εντάσσεται σήμερα στο πλαίσιο για μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική, για να μην καταλήγει σε ήττα, αναδίπλωση και ενσωμάτωση.
 
Γι’ αυτό και πρέπει να ανοίξει μια βαθιά και ουσιαστική συζήτηση πάνω στο πρόγραμμα, τη γραμμή και την τακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με ανοιχτό και δημοκρατικό τρόπο. Με αφετηρία την αναγκαία πολιτική και ιδεολογική αυτοτέλεια της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, ως αναγκαίου, διακριτού και αναντικατάστατου πόλου μέσα στην ΑριστεράΝα κάνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένο το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και να κάνουμε σαφές γιατί μόνο ο δρόμος της ρήξης μπορεί να οδηγήσει και σε άμεση ανακούφιση. Να επεξεργαστούμε μια στρατηγική και τακτική για το ζήτημα της κυβερνητικής και πολιτικής εξουσίας που να στηρίζεται στη σημασία της εργατικής και λαϊκής αυτοοργάνωσης και τελικά της επαναστατικής ρήξης με τις καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης, να δούμε τις αναγκαίες μορφές οργάνωσης του λαού και του κινήματος απέναντι στις νέες επιθέσεις, να επεξεργαστούμε ακόμη περισσότερο και το ριζοσπαστικό περιεχόμενο και τις μορφές που πρέπει να έχει το Αγωνιστικό Μέτωπο Ρήξης και Ανατροπής,  παρεμβαίνοντας στη συζήτηση της Αριστεράς για την αναγκαία προοπτική του άλλου δρόμου της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. 
 
10. Μπροστά μας έχουμε μεγάλες προκλήσεις και μάχες
 
Α) Να οικοδομήσουμε το αναγκαίο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής και να κλιμακώσουμε τον αγώνα για ένα κίνημα ανατροπής της επίθεσης και της νέας κυβέρνησης και να αποτρέψουμε την καταστροφή του κόσμου της εργασίας. Να κλιμακώσουμε τόσο τις μορφές πάλης, σε στενή σύνδεση με τις αναζητήσεις και τις αγωνίες των ίδιων των εργαζόμενων,  διαλέγοντας το δρόμο του «πεζοδρόμιου» και όχι της «υπεύθυνης αντιπολίτευσης», όσο και το πολιτικό περιεχόμενο του κινήματος επιμένοντας στην απαίτηση και διεκδίκηση για κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, για μονομερή καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, για ρήξη με ευρώ και χρέος, για άμεσα μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης των εργαζόμενων.
Να πάρουμε πρωτοβουλίες για να υπάρξει εδώ και τώρα αγωνιστική απάντηση στα ζητήματα που αφορούν τις συλλογικές συμβάσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, της μαζικές απολύσεις, τα χαράτσια της εφορίας, τον αντιδραστικό νόμο για τα ΑΕΙ που θα προσπαθήσουν να εφαρμόσουν. Ξεκινώντας από την προσπάθεια για πανεργατική απεργία και μεγάλη ενωτική διαδήλωση και κινητοποίηση μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης και με αίτημα την εδώ και τώρα κατάργηση των μνημονιακών νόμων. Μπαίνοντας μπροστά για να συνεχίσουν πρακτικές αγωνιστικού συντονισμού των ίδιων των συνδικάτων και για την ταξική ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος σε ρήξη με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία.
Να οικοδομήσουμε την οργάνωση του λαού, ως αναγκαίο όρο και για την επιβίωση και για την ανατροπή. Με θαρραλέα βήματα στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Με λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς, και για το συντονισμό της πάλης και για το άνοιγμα της πολιτικής συζήτησης για τον άλλο δρόμο μέσα στον ίδιο το λαό. Με πολύμορφες πρακτικές αλληλεγγύης. Μεοργάνωση της αντίστασης και της αυτοάμυνας απέναντι στις πολλαπλές εκφράσεις του μαύρου μετώπου.
Ενωτικά και αποφασιστικά, να φράξουμε το δρόμο στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Να αναπτύξουμε στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, τις σχολές και τις γειτονιές την λαϊκή δράση απαντώντας από την πλευρά του κινήματος στα προβλήματα που «θρέφουν» τον φασισμό, να εντείνουμε την πολιτική-ιδεολογική αποκάλυψη το ιστορικού και του σημερινού του ρόλου, να καλέσουμε την αριστερά και τις δυνάμεις του κινήματος στην κοινή αντιφασιστική δράση. Να πρωτοστατήσουμε στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό, για την ταξική ενότητα ντόπιων και μεταναστών. Με πλατιές ενωτικές δημοκρατικές αντιφασιστικές επιτροπές και πρωτοβουλίες σε κάθε γειτονιά και κάθε χώρο.
 
Β) Να πάρουμε πρωτοβουλίες για τη συνάντηση όλων των δυνάμεων που κινούνται σε αντικαπιταλιστική, επαναστατική, αντιιμπεριαλιστική, και  αντιΕΕ κατεύθυνση. Που επιμένουν στην ανάγκη ρήξης με το χρέος, το ευρώ και μνημόνια ως αναγκαίες αφετηρίες της αριστερής πολιτικής, στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών που ξεκινήσαμε και πριν τις εκλογές, ξεκινώντας από το βάθεμα του κοινού πολιτικού βηματισμού με αγωνιστές, τάσεις και ρεύματα που συμπορευτήκαμε ή στήριξαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε αυτές τις εκλογές, αλλά και ανοίγοντας τη συζήτηση σε όλες και όλους όσοι μοιράζονται την αγωνία για μια αριστερά πραγματικά ανατρεπτική.
 
Γ) Να βαθύνουμε την πολιτική συζήτηση, τη δημοκρατία και τη συντροφικότητα στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με άνοιγμα της συζήτησης στις τοπικές και κλαδικές επιτροπές, στο Πανελλαδικό Συντονιστικό, με πρωτοβουλίες για την αναβάθμιση της προς τα έξω παρουσίας, με αναζήτηση όρων για την καλύτερη ηλεκτρονική και έντυπη παρουσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Σε αυτό το πλαίσιο καλούμε όλες τις τοπικές και κλαδικές επιτροπές να προχωρήσουν σε συνελεύσεις και σε διοργάνωση ανοιχτών εκδηλώσεων και συζητήσεων.
                                                                                                                                      
Σαν πρώτο βήμα αυτής της συζήτησης προγραμματίζουμε μεγάλη ανοιχτή εκδήλωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα στις 2 Ιούλη, σε χώρο που θα ανακοινωθεί σύντομα.
 
Συνεχίζουμε! Ενωτικά, αποφασιστικά και αντικαπιταλιστικά! Στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Κυβέρνηση Τρόικας Εσωτερικού: Ούτε μια ώρα ανοχή στους συνεχιστές των μνημονιακών επιθέσεων!


Κυβέρνηση συνέχισης και κλιμάκωσης της μνημονιακής πολιτικής και της επίθεσης του κεφαλαίου σχηματίζει η ...Τρόικα εσωτερικού, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, με πρωθυπουργό τον Α. Σαμαρά. Ο προσανατολισμός της κυβέρνησης των πρόθυμων έχει καθοριστεί ήδη από τις ντιρεκτίβες της ΕΕ και των βιομηχάνων και δείχνει ότι η «επαναδιαπραγμάτευση» του Μνημονίου δεν είναι τίποτα άλλο από την προσπάθεια να περάσουν τα άγρια αντεργατικά μέτρα πιο εύκολα. Η κυβέρνηση Σαμαρά και λοιπών μνημονιακών δυνάμεων είναι μια αδύναμη, ασταθής κυβέρνηση και αυτό φαίνεται και από τις αποστάσεις που κρατούν απ’ αυτή το υπό διάλυση ΠΑΣΟΚ και οι νέοι Τσιριμώκοι της Δημοκρατικής Αριστεράς.
  
Μια νέα περίοδος αγώνων για την ανατροπή της κανιβαλικής επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ και της νέας κυβέρνησης που θα την υλοποιήσει ξεκινά και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Για ένα μαχητικό, απειλητικό και ανατρεπτικό μαζικό κίνημα του λαού και της νεολαίας, που θα ανοίξει τον δρόμο για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, για το Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία της εποχής μας. Για μια μαχόμενη κι ενωτική αριστερή αντιπολίτευση των δρόμων, των αγώνων και της προοπτικής και όχι των θεσμικών διαδρόμων και των υπεύθυνων ρόλων.     

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή : ΑΝΤΑΡΣΥΑ δυνατή στις εκλογές και τους αγώνες της επόμενης μέρας!

ΜΑΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ: ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΔΥΝΑΤΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΜΕΡΑΣ!

ΓΙΑ ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ

ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ – ΓΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ – ΓΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΠΑΝΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΩΝ ΜΑΧΗΤΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές  οι δυνάμεις του κεφαλαίου, της Τρόικας και της ΕΕ κλιμακώνουν  τους χυδαίους εκβιασμούς. Απειλούν με κατάρρευση και καταστροφή αν το εκλογικό αποτέλεσμα αν δεν «συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις». Κινδυνολογούν για την κατάρρευση που παρουσιάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία, τα δημόσια έσοδα, όμως αυτά  είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της δικής τους πολιτικής. Να μην τους αφήσουμε άλλο να απειλούν και να εκβιάζουν! Στις εκλογές στις 17 του Ιούνη και στους αγώνες της επόμενης μέρας να στείλουμε το μαύρο μέτωπο στα σκουπίδια της ιστορίας.

Οι δυνάμεις του μαύρου μετώπου μιλάνε για «επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου». Μπροστά στο φάσμα της κατάρρευσης και την άνοδο της Αριστεράς επιδιώκουν να αναβαπτιστούν στη λαϊκή συνείδηση. Όμως, δεν ξεχνάμε ότι αυτοί με τις συμφωνίες και τις επιστολές της ντροπής έδεσαν τους εργαζόμενους και την χώρα χειροπόδαρα στο άρμα των τραπεζιτών. Θέλουν να κοροϊδέψουν την κοινωνία για να συνεχίσουν την ίδια καταστροφική πολιτική.
Δυστυχώς στη λογική της «αναδιαπραγμάτευσης» του Μνημονίου προσχωρούν και  δυνάμεις της Αριστεράς. Η ΔΗΜΑΡ μιλά για «σταδιακή απεμπλοκή» από το Μνημόνιο αλλά εννοεί την παράτασή του! Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για ετεροχρονισμό και όχι διαγραφή του χρέους, αποδοχή και επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης και για αντικατάσταση του Μνημονίου με μια νέα «δεσμευτική συμφωνία» με τους δανειστές και την ΕΕ. Με αυτήν την πολιτική τα λαϊκά προβλήματα δεν πρόκειται να λυθούν. Εντός των ασφυκτικών πλαισίων της ΟΝΕ, του ευρώ και των δανειακών συμβάσεων προοπτική φιλολαϊκής λύσης δεν υπάρχει.

Και επειδή οι δυνάμεις του μαύρου μετώπου φοβούνται την άνοδο του λαϊκού κινήματος εξαπολύουν και τα «τάγματα εφόδου» της φασιστικής Χρυσής Αυγής: επιθέσεις ενάντια στην Αριστερά και τον κόσμο που πάλεψε και αντιστάθηκε στην μνημονιακή θύελλα, δολοφονικές επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες, ρατσιστικό δηλητήριο. Γελιούνται αν νομίζουν ότι μπορούν να μας τρομάξουν.  Η φασιστική βία θα τσακιστεί από την ενωτική, λαϊκή, δημοκρατική δράση των εργαζόμενων και της νεολαίας.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ επιμένει ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ουσιαστική ανακούφιση των λαϊκών τάξεων, παρά μόνο με ρήξη με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και την ΕΕ. Η δικαίωση των μεγάλων αγώνων, των απεργιών και  των καταλήψεων περνάει μέσα από την άμεση ανατροπή όλου του αντιδραστικού μνημονιακού «κεκτημένου»:
·        Άμεση μονομερή καταγγελία του Μνημονίου, των εφαρμοστικών νόμων  και της δανειακής σύμβασης.
·        Επαναφορά των μισθών και των συντάξεων στα προ μνημονίου επίπεδα (31.12.09).
·        Κατάργηση της Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και όλων του αντεργατικού θεσμικού πλαισίου.
·        Άμεση κατάργηση των χαρατσιών για όλους. Επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, με αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου, ξεκινώντας από τις φετινές δηλώσεις.
·        Κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ, την παραμονή στο δημόσιο όλων των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, την επανακρατικοποίηση όσων ιδιωτικοποιήθηκαν αυτήν την περίοδο.
·        Άμεση κατάργηση βασικών νόμων που διέλυαν το δημόσιο πανεπιστήμιο (Νόμος Διανμαντοπούλου), την υγεία (Λοβέρδου), τα δικαιώματα των δημοσίων υπαλλήλων, που αύξησαν τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση.
·        Άμεσα μέτρα για τους ανέργους: επίδομα ανεργίας ίσο με τον βασικό μισθό, που θα δίνεται χωρίς προϋποθέσεις, για τρία τουλάχιστον χρόνια.

Όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την παύση πληρωμών και την διαγραφή του ληστρικού χρέους. Την έξοδο από το ευρώ κα την ευρωζώνη, την ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ. Την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, χωρίς αποζημίωση, με εργατικό και λαϊκό έλεγχο. Την υπεράσπιση όλων των δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία, συγκοινωνίες, ενέργεια  κλπ). Την ριζική αναδιανομή του πλούτου με μέτρα άμεσης βελτίωσης της ζωής της εργαζόμενης πλειοψηφίας και ισχυρής φορολόγησης του μεγάλου κεφαλαίου. Την κατάργηση του αντιδραστικού και αντιδημοκρατικού «Καλλικράτη». Τη λειτουργία των επιχειρήσεων που κλείνουν με εργατικό έλεγχο.

Τίποτα από αυτά δεν μπορούμε να το πετύχουμε χωρίς ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα, χωρίς ταξικά αναγεννημένο εργατικό κίνημα, χωρίς ανώτερες μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και αυτοάμυνας. Η ανάθεση απλώς της ελπίδας σε μια εν δυνάμει αριστερή διακυβέρνηση δεν αρκεί: χρειάζεται πραγματική σύγκρουση και πάλη ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η δύναμη που θα παλέψει να αναπτυχθεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να οργανωθεί ο λαός  για τους αγώνες της επόμενης μέρας. Η δύναμη που παλεύει για μια άλλη αριστερά, ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική, ενωτική και δημοκρατική, δεμένη  με τους εργαζόμενους, ικανή να οικοδομήσει το αντίπαλο δέος απέναντι στην καταστροφή. Η δύναμη που και την επόμενη των εκλογών θα βρίσκεται στους δρόμους του αγώνα, θα στηρίζει τη «βουλή των από κάτω», θα προβάλλει το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα, θα οικοδομεί το αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, θα βάζει πλάτη για να νικήσει ο λαός!

Ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ψήφος στην ελπίδα και την ανατροπή!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Γιατί έχουμε συμφέρον με την έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ

 του Σταύρου Μανίκα

Η κινδυνολογία περί καταστροφής αν φύγουμε από ευρώ και ΕΕ είναι γνωστή.
Ποιοι  όμως και γιατί κινδυνολογούν;
  • Ακριβώς αυτοί που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια.
  • Που μας οδήγησαν στην καταστροφή.
  • Που επέβαλλαν τα μνημόνια.
Γιατί όμως λυσσάνε τόσο πολύ;
  • Πρώτο, γιατί αυτοί, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, θα χάσουν από αυτή την έξοδο.
  • Δεύτερο, γιατί θέλουν να μη δούμε την κοινωνική αιμορραγία που έχουμε σήμερα, εξ αιτίας της παραμονής στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Πάμε όμως να δούμε γιατί οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι φτωχοί,  έχουμε συμφέρον από μια έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ.
Με την κατάργηση του εθνικού νομίσματος, έχει αφαιρεθεί το όπλο της νομισματικής πολιτικής από την Ελλάδα. Στις συναλλαγές χρησιμοποιείται ένα νόμισμα που εκδίδει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και είναι απολύτως προσαρμοσμένο στις ανάγκες της οικονομίας των ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πρωτίστως της Γερμανίας.
Η ίδια η διαδικασία έκδοσης χρήματος έχει ιδιωτικοποιηθεί. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) τυπώνει ευρώ και τα …πουλάει, με επιτόκιο 1% στις τράπεζες των χωρών μελών, που με τη σειρά τους  το πουλάνε σε καταναλωτές αλλά και κράτη με 7,10, 12%!.
Είναι ένα ‘’σκληρό’’ νόμισμα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των ισχυρών οικονομιών. Αυτό σημαίνει ότι δυσκολεύονται οι εξαγωγές της Ελλάδας. Αν είχε εθνικό νόμισμα, θα μπορούσε με υποτίμηση του να καταστήσει φτηνό για τον αγοραστή από το εξωτερικό ένα προϊόν αγροτικό ή βιομηχανικό ή μια υπηρεσία π.χ. τουρισμού.
Αντίθετα, κάνει τις εισαγωγές ξένων προϊόντων πολύ εύκολες.
Αυτό σημαίνει ότι μένοντας στο ευρώ θα εισάγουμε διαρκώς ανεργία και θα εξάγουμε επιστήμονες, ανέργους, φτωχούς που θα ψάχνουν αλλού δουλειά.
Δε φταίει όμως μόνο  το ευρώ και η απουσία εθνικής νομισματικής πολιτικής, αλλά το γενικό πλαίσιο της ΕΕ.
Η Συνθήκη της Μάαστριχτ για παράδειγμα, θεμέλιος λίθος της ευρωζώνης και της ΕΕ παρέχει την λεγόμενη ελευθερία διακίνησης εμπορευμάτων.
  • Μια εμπορική επιχείρηση, ελληνική ή ξένη δικαιούται χωρίς εμπόδιο να εισάγει λεμόνια από οπουδήποτε, χωρίς κανένα δασμό και να οδηγήσει σε χρεωκοπία ντόπιους παραγωγούς.
  • Μία ελληνική  ή ξένη  επιχείρηση που παράγει στην Ελλάδα κάποιο χρήσιμο και σε έλλειψη προϊόν, μπορεί ελεύθερα να το πουλήσει στο εξωτερικό αν την συμφέρει.
Μπροστά στο κέδρος μιας ενοποιημένης καπιταλιστικής αγοράς στην ΕΕ και ευρύτερα, το κριτήριο των εσωτερικών αναγκών και ειδικότερα της κοινωνικής πλειοψηφίας, του λαού, έχει εξοντωθεί.
Η παραγωγή, μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο έχει μόνο τους εξής δρόμους, που μπορεί και να διασταυρώνονται:
  • Επιχειρήσεις που δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό να κλείνουν.
  • Όσες παραμένουν  ή και νέες που δημιουργούνται καθορίζουν τα προϊόντα παραγωγής τους με κριτήριο τον ευρύτερο καταμερισμό εντός της ΕΕ και με στόχο φυσικά το δικό τους κέρδος, έξω από κάθε λογική κοινωνικού οφέλους και συμφέροντος.
  • Σε κάθε περίπτωση συμπιέζουν μισθούς και δικαιώματα, τσαλαπατάνε τους εργαζόμενους, επικαλούμενες την ανάγκη σωτηρίας τους.
Η ΕΕ διευκολύνει σταθερά το ξεθεμελίωμα των εργασιακών σχέσεων. Το Λευκό και Πράσινο βιβλίο για την Απασχόληση, ήταν που έθεσαν τη βάση για την ελαστική εργασία, τη μερική απασχόληση, την κατάργηση των συμβάσεων.
Από κοντά είχαμε το μόνιμο στόχο της ΕΕ για διάλυση των δημόσιων ασφαλιστικών συστημάτων. Είναι κακοί άνθρωποι; Άλλος είναι ο στόχος. Αναζητούν αυτό που λένε ‘’βελτίωση ανταγωνιστικότητας’’. Όπως είναι γνωστό στην Κίνα δεν υπάρχουν κοινωνικές καλύψεις, αλλά και στην Αμερική κυριαρχεί η ιδιωτική ασφάλιση, δηλαδή το κράτος είναι απαλλαγμένο από κοινωνικές υποχρεώσεις.
Οι βιομήχανοι, το εμπορικό κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι χρηματιστές, γενικά οι ολιγάρχες του πλούτου που καθορίζουν τα πάντα στην ΕΕ, ονειρεύονται με πολύ απλό τρόπο την ενωμένη  Ευρώπη: Μια ενιαία αγορά, όπου όλα θα πουλιούνται και θα αγοράζονται. Φυσικά θα παράγονται από (κάποιους από) εμάς, αλλά εμείς κατά τα άλλα θα είμαστε απλά ‘’πελάτες’’, χωρίς δικαιώματα.
Θα αγοράζουμε τα προϊόντα των πολυεθνικών όπου γης,  αλλά και υπηρεσίες δημόσιες και κοινωνικές από τη φύση τους. Να γιατί τα ιδιωτικοποιούν όλα. Αερομεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, συγκοινωνίες, νερά, λιμάνια. Για κάθε ένα από αυτούς τους τομείς η ΕΕ έχει και από μία ντιρεκτίβα απαγόρευσης δημόσιων επιχειρήσεων, τιμωρίας σε περίπτωση κρατικής ενίσχυσης και φυσικά προώθησης της ιδιωτικοποίησης.
Οι νόμοι αυτοί  της ΕΕ, έχουν επιβληθεί αμείλικτα και έχουν καταστρέψει κόσμο και κόσμο, σε όλους του τομείς.
Να θυμηθούμε ότι :
  • ο ΟΤΕ δωρίστηκε στην Deutsche Telekom.
  • Ότι τα δημόσια ελληνικά εργοστάσια  ζάχαρης έκλεισαν ή περιόρισαν την παραγωγή τους, λόγω Κοινής Αγροτικής Παραγωγής και αγοράζουμε ζάχαρη από την Γερμανία.
  • Σε όλα τα αγροτικά ή κτηνοτροφικά προϊόντα υπάρχουν ποσοστώσεις, δηλαδή απαγορεύεται να παράγεις όταν αυτό αντίκειται στα συμφέροντα των ισχυρών της ΕΕ. Για παράδειγμα, ενώ υπάρχει έλλειψη βοδινού κρέατος, δεν ενθαρρύνεται η εκτροφή αντίστοιχων ζώων, λόγω της ύπαρξης μεγάλης οργανωμένης εκτροφής και επεξεργασίας κρέατος στις Βόρειες χώρες.
  • Το ίδιο γίνεται και με την αλιεία. Οι ψαράδες απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τα καΐκια τους-  σε μια χώρα καθαρά νησιωτική!-και παίρνουν χαρτζιλίκι για να τα καταστρέψουν.
  • Να μη ξεχάσουμε τη διάλυση κατ’ επιταγή της ΕΕ της κρατικής βιομηχανίας λιπασμάτων, όπως και της εθνικής φαρμακοβιομηχανίας.
Η ΕΕ με την συγκρότηση και λειτουργία της ευρωζώνης και του ευρώ έγινε ακόμη χειρότερη και αντιδραστική. Για όλες τις εργαζόμενες τάξεις στην Ευρώπη, αλλά διπλά και τριπλά στις χώρες της περιφέρειας όπως η Ελλάδα.
Τι κατάφεραν με το ευρώ οι ολιγάρχες του πλούτου στις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες;
  • Εξασφάλισαν για τον εαυτό τους, μέσω της ΕΚΤ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το μονοπώλιο της νομισματικής και συναλλαγματικής  πολιτικής.
  • Έδωσαν μορφή στις αντεργατικές και αντικοινωνικές πολιτικές τους.
Το ευρώ λειτούργησε σαν ένας μοχλός, σαν μια τραμπάλα, που τα καπιταλιστικά κέρδη και συσσωρευμένα κεφάλαια που είχαν οι πλούσιες χώρες, τα μετέτρεπε σε ακόμη μεγαλύτερα, μεταφέροντας πόρους από τους φτωχούς στους πλούσιους και από τις φτωχές στις πλουσιότερες χώρες. Ότι βάλανε στην τσέπη οι γερμανικές πολυεθνικές και το γερμανικό κράτος που αστυνομεύει τα συμφέροντα τους, με το υπερ-δεκαετές πάγωμα μισθών, μέσω του ευρώ πολλαπλασιάστηκε. Ρίξανε τα λεφτά αυτά σε έργα που εκτέλεσαν οι δικές τους κατά βάση εταιρείες, αλλά και με ‘’εθνική συμμετοχή’’ των κρατών. Παίξανε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δάνεισαν ληστρικά τα κράτη. Έβαλαν στο χέρι δημόσιες επιχειρήσεις στην Ελλάδα και αλλού.
Μην ξεχνάμε ότι μια άλλη ‘’ελευθερία’’ του Μάαστριχτ, ήταν η ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων, χωρίς φραγμούς. Γινόντουσαν χρυσοί από  ένα κλάδο πηγαίνανε σε άλλον. Ή άλλαζαν και χώρα.   Ή έφευγαν από τη σφαίρα της παραγωγής.
Αλλά έγδαραν πολύ τους ..πελάτες τους, που οι τελευταίοι φτάσανε στα πρόθυρα χρεωκοπίας ή στην χρεωκοπία. Εδώ είμαστε τώρα.
Τώρα κινδυνεύει και το ευρώ τους. Για αυτό σκοτώνονται.
Τι κάνουν λοιπόν για να το σώσουν;
Κατ’ αρχήν φτιάχνουν και επιβάλλουν τα γνωστά μνημόνια. Αυτά έχουν πατεράδες και αυτοί έχουν όνομα.
Είναι η ΕΕ. Είναι η ΕΚΤ, δηλαδή πάλι η ΕΕ. Και το ΔΝΤ.
Το να λέει κανείς ότι θα είναι στο ευρώ και την ΕΕ και δε θα έχει μνημόνια είναι σύντομο, αλλά δυστυχώς μακάβριο ανέκδοτο.
Μέσα στο ευρώ τα πράγματα θα χειροτερεύσουν και άλλο. Και πολύ γρήγορα.
Δύο αποδείξεις για αυτό.
  • Πρώτο, το Σύμφωνο για το ευρώ, βάζει κατεύθυνση μείωσης των μισθών σε όλη την ΕΕ, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα απέναντι στους βασικούς οικονομικούς αντιπάλους της ΕΕ, δηλαδή Κίνα, Ινδία κλπ.
  • Δεύτερο, το Νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο της ΕΕ, μιλάει καθαρά για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, που σε συνθήκες πλήρους σχεδόν φοροασυλίας του μεγάλου κεφαλαίου, σημαίνει κατάργηση των δημόσιων κοινωνικών πολιτικών.
Μας λένε ότι σωστά είναι αυτά που λέτε, αλλά άμα φύγουμε θα είναι χειρότερα.
Να μας πουν πρώτα αν αυτοί διαβεβαιώνουν πως, το ευρώ για το οποίο μας ζητάνε να θυσιαστούμε, θα υπάρχει και αύριο.
Τους υπενθυμίζουμε ότι το κόστος παραμονής είναι αιματηρό και τεράστιο. Μιλάμε για ζημιά που συγκρίνεται μόνο με πόλεμο. Το ΑΕΠ, και το 2011, έχει πέσει 15%. Το 2012 θα πάει 8% κάτω. Και επειδή από το βυθό, δεν μπορείς να βρεθείς να πετάς στον ουρανό, το ελάχιστο της πτώσης που θα υπάρξει θα είναι πάνω από 30%. Πραγματική καταστροφή που μετριέται με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, μισό εκατομμύριο να δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, σακατεμένους μισθούς, διαλυμένα νοσοκομεία.
Η έξοδος από την ευρωζώνη και την ΕΕ είναι μια δύσκολη υπόθεση που απαιτεί αγώνα πολύ σκληρό. Πάει μαζί με μια γενικότερη επιλογή για μια άλλη κοινωνική πορεία για το λαό,  με το λαό στην εξουσία και για τα συμφέροντα του. Σημερινά και αυριανά.
Θα είναι  μια πορεία προς τα εμπρός.
Η παραμονή θα είναι μια πορεία προς τα πίσω με σίγουρο τέλος τον γκρεμό.

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Οι τραμπουκισμοί Κασιδιάρη δείχνουν πως εχθρός της Χρ. Αυγής και του φασισμού είναι η Αριστερά, όχι το σύστημα


Οι τραμπουκισμοί του Κασιδιάρη, στελέχους της φασιστικής Χρ. Αυγής, σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή σε βάρος της Λ. Κάνελλη του ΚΚΕ και της Ρ. Δούρου του ΣΥΡΙΖΑ, έδειξε ότι κύριος εχθρός των φασιστών είναι η Αριστερά, αλλά και κάθε κομμάτι της κοινωνίας που είναι ανυπεράσπιστο. Ποτέ η εξουσία.
Η έκρηξη βίας από το στέλεχος της Χρ. Αυγής έρχεται μετά από μια σειρά οργανωμένων επιθέσεων σε βάρος μεταναστών, αλλά και αγωνιστών της αριστεράς, επιδείξεων δύναμης του παρακρατικού μηχανισμού με δήθεν μηχανοκίνητες πορείες υπό την επίβλεψη της αστυνομίας.
Η βαρβαρότητα σε ζωντανή μετάδοση είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι υποτιμήθηκαν όλα αυτά, εξωραΐστηκαν ως «λάιφ στάιλ», αξιοποιήθηκαν για να ξεχαστεί το Μνημόνιο, ότι αντιμετωπίστηκαν οι τραμπούκοι της Χρ. Αυγή με το γάντι. Δεν πρέπει να ξεχνά κανένας ότι ο Κασιδιάρης είναι γνωστός τραμπούκος, υπόδικος για συνδρομή σε ληστεία, απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία.
Είναι αποτέλεσμα επίσης του γεγονότος ότι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της, τσαλακώνοντας κάθε δημοκρατική κατάκτηση και διαδικασία σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, επιβάλλουν την πολιτική των Μνημονίων ενάντια στη θέληση και τα συμφέροντα των λαών. Στις χώρες της ΕΕ η δημοκρατία, τα δικαιώματα και οι πολιτικές ελευθερίες θεωρούνται εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη. Οι φασίστες αναβαθμίστηκαν επίσης με την εξίσωση κομμουνισμού και φασισμού που προπαγανδίζει η ΕΕ, τη στοχοποίηση της Αριστεράς και των κοινωνικών αγώνων γενικότερα
Τα μεγάλα λόγια της Χρ. Αυγής ενάντια στο σύστημα είναι ψεύτικα. Προσπαθεί να καθιερωθεί με το λαϊκισμό ενάντια στους μετανάστες, κάτι που βολεύει το μνημονιακό μπλοκ, για να υπερασπιστεί μετά τα ιερά και τα όσια του κεφαλαίου, από τα συμφέροντα του Μάνεση του Χαλυβουργίας μέχρι την παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Αυτός είναι ο φασισμός: δε συζητά και όταν νομίζει ότι έχει πλάτες, χτυπά όσους υπερασπίζονται δικαιώματα, σε μια κοινωνία όπου η Τρόικα και οι πολιτικοί της λένε πως στο όνομα του χρέους τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας είναι πολυτέλεια.
Δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Δεν πρέπει να περιμένουμε να δούμε στα κανάλια το νέο τρομοκρατικό χτύπημα των φασιστών. Η πάλη ενάντια στο Μνημόνιο είναι πάλη ενάντια σε κάθε φασισμό. Πρώτη απάντηση το αντιφασιστικό συλλαλητήριο την Παρασκευή 8 Ιούνη, στην Ομόνοια στις 7μμ.


Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

Διήμερο πολιτικών εκδηλώσεων στη Λιβαδειά



Στις 6η Μάη το εργατικό και λαϊκό κίνημα πέτυχε μια σημαντική νίκη απέναντι στο «μαύρο μέτωπο» και την πολιτική του παραμένοντας πιστό στον δρόμο των συγκλονιστικών αγώνων που έδωσε τα τελευταία δυο χρόνια, γκρεμίζοντας τις κυβερνήσεις του Παπανδρέου και του Παπαδήμου, παλεύοντας ενάντια στη λαίλαπα των Μνημονίων και της «χούντας» των δανειστών, των τραπεζιτών και της Ε.Ε. Τώρα, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου και της τρόικα πανικόβλητοι μπροστά στη χρεοκοπία της πολιτικής τους επιστρατεύουν κάθε εκβιασμό. Κλιμακώνουν την επίθεση στις δυνάμεις της αριστεράς πιέζοντας για την «φιμωσή» τους σε μια κατεύθυνση «διόρθωσης» των μνημονίων, εντός του ευρώ και της Ε.Ε. Όμως, το ποτάμι πίσω δεν γυρνά! Για να αποφύγουμε την καταστροφή και να δικαιωθούν οι αγώνες υπάρχει άλλος δρόμος! Αυτός της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής! Δρόμος απόλυτα αναγκαίος σήμερα για να βελτιωθεί η ζωή της εργαζόμενης πλειοψηφίας,  να αποκρουστούν οι εκβιασμοί του κεφαλαίου και της ΕΕ, να ξεφύγουμε από την κρίση του καπιταλισμού. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα πρέπει να επιβάλλει τη δική του εξουσία με πρόγραμμα ανατροπής, σε ρήξη με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Πρόγραμμα που θα οδηγήσει στην ανάπτυξη των συλλογικών παραγωγικών δυνατοτήτων της κοινωνίας, την προστασία του περιβάλλοντος, σε ρήξη με τη λογική της αγοράς και του κέρδους, ώστε να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζομένων. Με θεσμούς λαϊκής εξουσίας και εργατικού ελέγχου, στο δρόμο για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
 Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χωρίς να μασά τα λόγια της, λέγοντας την αλήθεια στο λαό, απαντά στα τρομοκρατικά διλλήματα: Να φύγουμε με δική μας πρωτοβουλία από το ευρώ και την ΕΕ, με διεθνιστική προοπτική, ως αφετηρία για μια άλλη κοινωνική πορεία. Να καταργήσουμε εμείς, μονομερώς, το Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις. Αυτός είναι ο δρόμος για απόκρουση και ανατροπή της επιδρομής και για πολιτική λύση προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων, για κυβέρνηση και εξουσία στα χέρια των παραγωγών του πλούτου και όχι για διαχείριση με την άδεια των τραπεζιτών.  Για να νικήσουν οι εργαζόμενοι, είναι αναγκαία μια Αριστερά με ένα τέτοιο ξεκάθαρο πρόγραμμα ανατροπής.   
                Σ’ αυτό το πλαίσιο η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Βοιωτίας σας προσκαλεί στο διήμερο πολιτικών εκδηλώσεων στην πόλη της Λιβαδειάς, την Παρακευή 8/6 και ώρα 19:00 στο artcafé  “Aστραδενή” (Έρκυνας 5)  θα γίνει προβολή του νέου ντοκιμαντέρ των Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνας Κιτίδη  Catastroica, privatization goes public . Στη συνέχεια, το Σάββατο 9/6 και ώρα 19:00 στο Συνεδριακό Κέντρο Κρύας θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: «Υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς χρέος και μνημόνια σε ρήξη με το ευρώ και την Ε.Ε. Πώς και με ποια Αριστερά; Η πρόταση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς» με ομιλητές τους Βασιλειάδη Τάσο – μηχανικός και Κάργα Γιώργο – καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΑΣ – ΤΟ ΕΥΡΩ ΤΟΥΣ Δολοφονική για τους καρκινοπαθείς και τους χρονίως πάσχοντες η πολιτική της χούντας ΕΕ – ΔΝΤ. Οι ζωές των Ελλήνων ασθενών θυσία για την σωτηρία του ευρώ.


Η ανθρωπιστική υγειονομική κρίση για την οποία οι δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς και των κινημάτων είχαν έγκαιρα προειδοποιήσει εκτυλίσσεται τώρα μπροστά στα μάτια μας. Δραματικές εκκλήσεις από τους καρκινοπαθείς και τους άλλους χρονίως πάσχοντες (νεφροπαθείς, ηπατοπαθείς κ.λπ.) που αφήνονται –κυριολεκτικά- να πεθάνουν αβοήθητοι, ενώ από την άλλη οι… ασφαλιστικές τους εισφορές (!) έχουν αυξηθεί δραματικά…
 Ο απερίγραπτος κ. Λοβέρδος – που έχει το θράσος να κάνει τώρα δηλώσεις και να χύνει κροκοδείλια δάκρυα πάνω από τις σωρούς ασθενών για τον θάνατο των οποίων είναι ηθικός αυτουργός- είχε πέρυσι ανακοινώσει με… πανηγυρισμούς «νέες» ρυθμίσεις για την χορήγηση φαρμάκων στους χρονίως πάσχοντες. Συγκεκριμένα, αντί για τη συνηθισμένη διαδικασία, δηλαδή τη συνταγογράφηση του φαρμάκου στον ασφαλιστικό φορέα του ασθενούς και την προμήθειά του από ιδιωτικό φαρμακείο, τα «ακριβά» φάρμακα των χρονίως πασχόντων ανατέθηκαν στα φαρμακεία των νοσοκομείων και του ΙΚΑ (τώρα ΕΟΠΥΥ) για διανομή στους ασθενείς. Αυτό γιατί έτσι  –υποτίθεται- θα εξασφαλιζόταν χαμηλότερη τιμή. Με άλλα λόγια, θα γινόταν συμφωνία με συγκεκριμένες εταιρείες να προμηθεύουν πιο φτηνά με αντάλλαγμα το «μονοπώλιο», αφού το δικό τους σκεύασμα θα ήταν το μοναδικό διαθέσιμο της κατηγορίας του. Αν το δημόσιο φαρμακείο (του νοσοκομείου ή του ΕΟΠΥΥ) δεν διέθετε το φάρμακο, ο ασθενής με την πιστοποίηση της μη διαθεσιμότητας (την σφραγίδα «στερείται»), μπορούσε τότε να το προμηθευτεί από ιδιωτικό φαρμακείο. Όμως, στην πορεία το υπουργείο με διαδοχικές εγκυκλίους περιόρισε δραματικά τη λίστα των φαρμάκων για τα οποία επιτρέπεται αυτή η διαδικασία. Έτσι, από τη μία τα δημόσια φαρμακεία δεν τα διαθέτουν (και μάλιστα ο ασθενής πρέπει να ταλαιπωρείται ατέλειωτες ώρες από νοσοκομείο σε νοσοκομείο αναζητώντας τα) γιατί οι φαρμακευτικές εταιρείες απαιτούν τα χρωστούμενα για να τα προμηθεύσουν και από την άλλη δεν υπάρχει διαδικασία διανομής τους από τα ιδιωτικά φαρμακεία.
Από την άλλη, πολλές συνεδρίες (σχήματα) χημειοθεραπειών στα νοσοκομεία για τους νοσηλευόμενους ασθενείς αναβάλλονται, γιατί τα νοσοκομεία δεν μπορούν να αγοράσουν τα νοσοκομειακά αυτά σκευάσματα λόγω οικονομικής στενότητας. Υπενθυμίζεται πως από τη μια οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων για λειτουργικά έξοδα ήταν φέτος μειωμένοι κατά 40-45% και από την άλλη λίγο πριν το PSI έγινε η γνωστή «ληστεία του αιώνα» στους έντοκους λογαριασμούς των νοσοκομείων από τον κ. Προβόπουλο και τη συμμορία του. Τέλος, λόγω της από καιρό αναμενόμενης χρεοκοπίας του ΕΟΠΥΥ, τα νοσοκομεία έχουν στερηθεί κάθε έσοδο.
Τα παραπάνω είναι ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ της καταστροφικής και δολοφονικής πολιτικής της τρόικας ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ και των κυβερνήσεων που εφαρμόζουν τις εντολές της. Δραματική μείωση των κοινωνικών δαπανών με ταυτόχρονη εξασφάλιση των συμφερόντων των πολυεθνικών φαρμακευτικών εταιρειών, με άλλα λόγια συνταγή απόλυτης κοινωνικής καταστροφής και γενοκτονίας. Και όλα αυτά γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να κάνει «θυσίες» για να μείνει η χώρα στην ευρωζώνη, αλλιώς κινδυνεύει η σταθερότητα της ίδιας της ευρωζώνης ! Με άλλα λόγια μας λένε κατάμουτρα «ψοφήστε, για να σωθεί το ευρώ» !  
ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΑΥΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ
Το μαζικό κίνημα και η Αριστερά πρέπει επειγόντως να αναλάβουν δυναμικές πρωτοβουλίες ΤΩΡΑ και όχι να περιμένουν στους… καναπέδες το αποτέλεσμα των εκλογών. Κάθε μέρα που περνάει χάνονται ζωές. Επίσης, το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα χωρίς σύγκρουση με τους καθεστωτικούς μηχανισμούς της χούντας του κεφαλαίου και τα μεγάλα συμφέροντα, δεν εξασφαλίζει ΤΙΠΟΤΑ.
-         Επείγοντα μέτρα για την διανομή των αναγκαίων φαρμάκων. Να μπουν άμεσα στις λίστες συνταγογράφησης. Να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση για τη φαρμακευτική δαπάνη του ΕΟΠΥΥ με κάθε μέσο – η κοινωνική καταστροφή που εκτυλίσσεται μπροστά μας απαιτεί κάθε διαθέσιμο κονδύλι κατά προτεραιότητα, σε βάρος των απαιτήσεων των «δανειστών» αναγκαστικά.
-         Επείγοντα μέτρα για τη συνέχιση της λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων με τον ίδιο τρόπο και την ίδια προτεραιότητα.
-         Επείγοντα μέτρα για τον περιορισμό της ασυδοσίας των φαρμακευτικών εταιρειών και των μεγαλεμπόρων. Απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών. Απαλλοτρίωση της πατέντας ακριβών φαρμάκων και παραγωγή τους από εθνική φαρμακοβιομηχανία – υπάρχει και διεθνές προηγούμενο χώρας που το έκανε (Ν. Αφρική) επικαλούμενη την ανάγκη επιβίωσης του λαού της και δικαιώθηκε μάλιστα από διεθνή δικαστήρια.
ΝΑ ΛΗΦΘΕΙ ΑΜΕΣΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Η επιλογή ΑΛΛΟΥ ΔΡΟΜΟΥ σε σύγκρουση με την στρατηγική κεφαλαίου και ευρωπαϊκής ένωσης, με έξοδο από την ευρωζώνη, διαγραφή του χρέους και διάθεση κάθε μονάδας του ΑΕΠ αποκλειστικά για την επιβίωση του λαού και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, είναι ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ για την ικανοποίηση των πιο βασικών αναγκών της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού.
Το «γάντι» που πετάει ο αντίπαλος («χωρίς μνημόνιο βγαίνετε από το ευρώ») ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΗΚΩΣΟΥΝ η Αριστερά και το μαζικό κίνημα.
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ – ΕΞΩ ΤΩΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Είναι ζήτημα ζωής …

 Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Υγείας-Πρόνοιας

Συνέντευξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη ΕΤ1, Δευτέρα 4/6 στις 8.00μμ


Οι υποψήφιοι βουλευτές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τάσος Αναστασιάδης, Δημήτρης Γράψας, Παναγιώτης Σωτήρης, Μαριάννα Τσίχλη παραχώρησαν συνέντευξη στους δημοσιογράφους της ΕΡΤ Τάκη Σαράντη και Γιάννη Σκάλκο.

Η συνέντευξη θα μεταδοθεί τη Δευτέρα 4 Ιούνη, στις 8μμ από την ΕΤ1. 
Δείτε τη ζωντανά και μέσω διαδικτύου: http://tvradio.ert.gr/et1/

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Τετραγωνισμός του κύκλου και πίσω από τις λαϊκές απαιτήσεις το πρόγραμμα που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ


Ριζική υποχώρηση από το λαϊκό αίτημα για ουσιαστική και όχι τυπική κατάργηση του Μνημονίου και των συνεπειών του στην κοινωνία αποτελεί το πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πρόκειται για έναν πραγματικό τετραγωνισμό του κύκλου, αφού προσπαθεί μεν να δείξει ότι ανταποκρίνεται στα άμεσα αιτήματα που το ίδιο το λαϊκό κίνημα επέβαλε, αλλά ταυτόχρονα να κλείσει το μάτι στους δανειστές και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Προτείνει κάποια άμεσα μέτρα ανακούφισης, αλλά ταυτόχρονα, λόγω της εμμονής στο δρόμο εντός του ευρώ, αποδέχεται τη δανειακή σύμβαση και την αναγκαιότητα να συνεχίσει η χώρα να δέχεται τις δόσεις των δανείων και την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος. Όμως, το ευρώ και η δανειακή σύμβαση σημαίνουν λιτότητα, μειώσεις μισθών και μηδενικά ελλείμματα σε βάρος των κοινωνικών αναγκών και βέβαια απώλεια οποιουδήποτε δημοκρατικού κοινωνικού ελέγχου στην οικονομία.
Το «άλλο παραγωγικό μοντέλο», η «κοινωνική οικονομία», η «καταπολέμηση της ανεργίας» που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αν στηριχτεί στα χρήματα της Ε.Ε. και των ΕΣΠΑ, έχει πολύ συγκεκριμένο πρόσημο:
-Αν βασίζεται στα χρήματα των ΕΣΠΑ, η «καταπολέμηση της ανεργίας» σημαίνει κακοπληρωμένες θέσεις ημιαπασχόλησης, με πρόσληψη μέσω των ΜΚΟ, σημαίνει δηλαδή τη νέα μορφή δουλεμπορίου και στέιτζ.
-Αν βασίζεται στα χρήματα των ΕΣΠΑ, η «παραγωγική ανασυγκρότηση» σημαίνει και πάλι Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα για τη χρηματοδότηση κατασκευών και «μεγάλων έργων», με καταστροφή του περιβάλλοντος και υπερκέρδη για τους εργολάβους που λυμαίνονται τα δημόσια έργα.
-Στη γλώσσα των ΕΣΠΑ η «κοινωνική οικονομία» δεν αποτελεί παρά μετωνυμία για τις εργολαβικές εταιρείες.
-Στη γλώσσα της ΚΑΠ «επιδοτήσεις» δεν σημαίνει παρά διάλυση της αγροτικής παραγωγής.
Δεν υπάρχει «άλλο παραγωγικό μοντέλο» για τη χώρα αν δεν συγκρουστείς με τους όρους της ΕΕ και των χρηματοδοτήσεών της, δεν υπάρχει «άλλη ανάπτυξη» αν βασίζεσαι σε χρήματα από το ΔΝΤ και την ΕΕ.
Ούτε υπάρχει «αναδιανομή του πλούτου» με μορατόριουμ με τους εφοπλιστές ή με το να κλείνεις το μάτι στα κοράκια που θέλουν να λυμαίνονται τη δημόσια περιουσία («στήριξη ανταγωνιστικών κλάδων της οικονομίας» κλπ.). Οι εξαγγελίες για «φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου» χωρίς έλεγχο των χρηματοπιστωτικών ροών, είναι σχεδόν κενή περιεχομένου για όλους αυτούς που τοποθετούν τα χρήματά τους σε εταιρείες off-shore, στα νησιά Κέυμαν και σε άλλους εξωτικούς προορισμούς.

Για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμα και τα άμεσα βήματα ανακούφισης της κοινωνίας σήμερα προϋποθέτουν την άμεση ρήξη με το μηχανισμό του χρέους και του ευρώ:
- την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων παράλληλα με την άμεση παύση πληρωμών στο χρέος αλλά και την άρνηση όλων των επόμενων δόσεων και χρηματοδοτήσεων.
- την άμεση εκκίνηση της διαδικασίας εξόδου από το ευρώ για να υπάρχει έλεγχος στη νομισματική πολιτική.
- την άμεση εθνικοποίηση των τραπεζών παράλληλα με την εφαρμογή άμεσα φραγμών στην κίνηση κεφαλαίων, ώστε να αποφευχθεί η μαζική διοχέτευση πλούτου στο εξωτερικό. Την άμεση εθνικοποίηση όλων των στρατηγικών επιχειρήσεων και τομέων (επικοινωνίες, ενέργεια, ύδρευση, διυλιστήρια, ορυχεία, δημόσια έργα, παραγωγή φαρμάκων κ.λπ.) χωρίς αποζημίωση και με εργατικό έλεγχο, ώστε να εξασφαλιστεί η σταθερή λειτουργία τους προς όφελος του λαού. Μόνο με ένα εκτεταμένο πρόγραμμα άμεσων εθνικοποιήσεων, μαζί με γενναία φορολόγηση του πλούτου, είναι δυνατό να υπάρξει η αναγκαία αναδιανομή εισοδήματος που θα επιτρέψει και την λειτουργία του δημοσίου χωρίς τις δόσεις των δανείων.
- την επιβολή υποχρεωτικών τιμών σε όλα τα βασικά αγαθά (καύσιμα, είδη πρώτης ανάγκης) για να αποφευχθούν οι απότομες ανατιμήσεις και η κερδοσκοπία και, εάν χρειαστεί, και διοικητικού ελέγχου της διανομής τους ξεκινώντας από τις άμεσες προτεραιότητες (π.χ. εξασφάλιση της λειτουργίας βασικών υποδομών, δημόσιων συγκοινωνιών κ.λπ.). Αυτό θα επιτρέψει και τον καλύτερο χειρισμό της μετάβασης στο νέο νόμισμα.
Και όλα αυτά βασισμένα στον οργανωμένο λαό, το κίνημα και τις μορφές του.

Στις λεπτομέρειές του, αν δει κανείς το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, μια σειρά από μέτρα που θα αποκαθιστούσαν το επίπεδο ζωής της εργαζόμενης πλειοψηφίας και τα δημοκρατικά της δικαιώματα μένουν μετέωρα ή τοποθετούνται στο αόριστο μέλλον:
·         Δεν προβλέπεται η αποκατάσταση του εισοδήματος των εργαζομένων έστω στα επίπεδα του 2009, ενώ οι όποιες διασφαλίσεις αφορούν μόνο τον κατώτατο μισθό και το επίδομα ανεργίας.
·         Δεν προβλέπεται η κατάργηση των χαρατσιών, παρά μόνο για τα πλέον φτωχά στρώματα, ενώ αντίστοιχα η πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας προβλέπεται δωρεάν άμεσα μόνο για τους πλέον αδύνατους οικονομικά.
·         Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει η ανατροπή της πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Η επαναφορά στο δημόσιο επιχειρήσεων που ήδη ιδιωτικοποιήθηκαν συνδέεται με τις «δυνατότητες της οικονομίας». Αντιθέτως, μιλούν για έσοδα από τα «δικαιώματα επί του φυσικού και του ορυκτού πλούτου της χώρας» καθώς και από «την εμπορεύσιμη κινητή και ακίνητη περιουσία του κράτους». Άρα, το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων δεν καταργείται, απλώς αλλάζει προσανατολισμό.
·         Δεν προβλέπονται ουσιαστικά μέτρα για τη δραματική κατάσταση του αγροτικού κόσμου. Τι θα γίνει δηλαδή με τις ποσοστώσεις, τις δεσμεύσεις και τα όρια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που καταστρέφει τον αγροτοκτηνοτροφικό κόσμο, χτες τον καπνό, σήμερα τη ζάχαρη κλπ.
·         Οι διατυπώσεις για το ποιοι νόμοι θα καταργηθούν είναι ασαφείς, αφήνοντας πολλά περιθώρια ερμηνειών. Απουσιάζει ακόμα και η κατάργηση των αντισφαλιστικών νόμων που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, η ρητή δέσμευση για κατάργηση του αντιδραστικού Καλλικράτη, του νόμου Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ, του νόμου Λοβέρδου για την υγεία, του Ν. 4024 για το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.
·         Λείπει η κατάργηση των τρομονόμων, ενώ η σωστή θέση για κατάργηση των ΜΑΤ-ΥΜΕΤ δεν συμπεριλαμβάνει τις ομάδες ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και τους ασφαλίτικους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
·         Απουσιάζει η άμεση αποχώρηση από το ΝΑΤΟ ως αναγκαία απαλλαγή από το φαύλο κύκλο των εξοπλισμών και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Εξ ίσου δεν γίνεται καμία μνεία για την εκδίωξη της Frontex.

Πάνω από όλα, όμως, από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ απουσιάζει το λαϊκό μαζικό κίνημα, ο οργανωμένος λαός, αυτός που με τον αγώνα του οδήγησε στη συντριβή τα κόμματα του Μνημονίου, αυτός που μπορεί να επιβάλλει μια άλλη διέξοδο και να χαράξει έναν άλλο δρόμο για την οικονομία και τη χώρα.
Αντί να προετοιμάζει και να οργανώνει τον λαό για να πάρει πίσω αυτά που του ανήκουν, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ένα πρόγραμμα «σταδιακής προσαρμογής», που ο χρόνος για να προχωρήσει από το ένα βήμα στο άλλο θα εξαρτάται από τους ρυθμούς της «οικονομικής ανάπτυξης». Ουσιαστικά η υλοποίηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει την έξοδο του καπιταλισμού από την κρίση του, κάτι που δεν διαφαίνεται από κανένα στοιχείο. Βρισκόμαστε μπροστά στο βάθεμα της κρίσης του καπιταλισμού και η πρόσδεση στο άρμα της ΕΕ μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον εργαζόμενο λαό.

Η πραγματικότητα δείχνει ότι ακόμη και τα συγκεκριμένα άμεσα βήματα ανακούφισης σήμερα της κοινωνίας απαιτούν τη ρήξη με το μηχανισμό του χρέους και του ευρώ. Υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από το χρέος, τα Μνημόνια, το ευρώ, την ΕΕ και τους νόμους της αγοράς και του κέρδους. Δεν είναι ο δρόμος της τεχνητής νηνεμίας, αλλά του σκληρού αγώνα για να χτίσουμε μια άλλη κοινωνία, μια άλλη οικονομία, βασισμένη στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.