Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Όχι στα κελιά "Τύπου Γ" και τους τρομονόμους

Οι φυλακές τύπου Γ πρέπει να καταργηθούν άμεσα, χωρίς καμία περαιτέρω καθυστέρηση. Αυτό υπογραμμίζουν και οι απεργίες πείνας κρατουμένων που βρίσκονται σε εξέλιξη. Οι φυλακές απομόνωσης αποτελούν μια ακόμα εκδοχή εγχώριου «Γκουαντάναμο», μετά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, άλλη μια αντιγραφή από θατσερικά καθεστώτα των πιο απολυταρχικών και απάνθρωπων μεθόδων εκδίκησης. Τα λευκά κελιά εξοντώνουν ψυχικά και σωματικά τους κρατούμενους. Οι δικαιολογίες για τη χρήση τους είναι το ίδιο προσχηματικές όσο ήταν και ο «κουκουλονόμος» με βάση τον οποίο έχουν γίνει διώξεις και ποινές εις βάρος αγωνιστών και αγωνιστριών που βαφτίζονται «τρομοκράτες» κατά το δοκούν. Στην πραγματικότητα, ποινικοποιείται συλλήβδην κάθε κοινωνικός αγώνας, δημιουργείται ένα παράλληλο νομικό και δικαστικό προηγούμενο που αναιρεί όλα σχεδόν πολιτικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, ενώ τα κελιά απομόνωσης έρχονται να επιστεγάσουν και την αμφισβήτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είναι το όπλο που θα χρησιμοποιήσει μια εξουσία η οποία ήδη εξοντώνει στη φυλακή έναν ανάπηρο άνθρωπο, τον Σ. Ξηρό, είναι η «τελική λύση» στο επίπεδο του σωφρονιστικού πλέγματος που δημιούργησαν οι διάφοροι «τρομονόμοι» των τελευταίων ετών, των «γκρίζων ζωνών» στις οποίες εντάσσεται όποιος και όποια αγωνίζεται, βαφτίζεται ένοχος χωρίς καν δίκη ή με δίκες-παρωδία και τελικά, εξοντώνεται απομονωμένος από τις ίδιες τις ανθρώπινες αισθήσεις.
Οι φυλακές τύπου Γ πρέπει να καταργηθούν άμεσα όπως και οι τρομονόμοι (από τους οποίους προέρχονται τα άρθρα 187 και 187Α του ποινικού κώδικα), μαζί με κάθε έκτακτο, κατασταλτικό μέτρο που «κρύβεται» σε άλλους νόμους. Άμεσα πρέπει να διαλυθούν οι κατασταλτικές δυνάμεις ΜΑΤ-ΥΜΕΤ-ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ κ.λπ που ακόμα λειτουργούν σε πλήρη δραστηριότητα, παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μαζί με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τις γενικευμένα άθλιες συνθήκες κράτησης στις φυλακές της χώρας.

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

Σε ράγες για νέο μνημόνιο

Η λεγόμενη «επταμερής» συνάντηση στο Παρίσι έδειξε ότι η ΕΕ και οι δανειστές συνεχίζουν τον εκβιασμό απειλώντας με άδεια ταμεία, δυνατότητα που έχουν με τη δόση του Μαρτίου λόγω της συμμετοχής στο ευρώ και του μηχανισμού πληρωμής του δημόσιου χρέους.
Γίνεται φανερό πως δεν υπάρχουν "εταίροι" στην ΕΕ και την ευρωζώνη, αλλά τοκογλύφοι, που με τα Μνημόνια κερδίζουν διαλύοντας τις ζωές μας, προσφέροντας μια συμμαχία ζωής στο κεφάλαιο.
Παρά τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης, το μόνο που "μπήκε σε ράγες" είναι η αντιλαϊκή πολιτική. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν της «επταμερούς» παραμένει σε ισχύ η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη για συνέχιση της δανειακής σύμβασης των Μνημονίων με τη δέσμευση ότι θα πληρωθεί το ληστρικό χρέος και με βάση αυτή η κυβέρνηση θα παρουσιάσει λίστα με αντιλαϊκά μέτρα, τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις». Μια γεύση από αυτά πήραμε με την επιστολή Βαρουφάκη που προβλέπει επίθεση στο ασφαλιστικό, ελαστική εργασία, μέτρα από τη νεοφιλελεύθερη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ. Έτσι, για παράδειγμα, μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι οι Κυριακές με ανοιχτά μαγαζιά θα μείνουν όπως τις άφησαν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου την ίδια ώρα οι δόσεις στο ΔΝΤ πληρώνονται κανονικά από μια χώρα που δεν δίνει ούτε επίδομα ανεργίας σε όσους καταδικάζονται να είναι χωρίς δουλειά, ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις συνεχίζονται με πρώτη αυτή του Ιππόδρομου.  
Η κυβέρνηση λέει ψέματα στο λαό όταν δηλώνει ότι δεν γίνεται αξιολόγηση από την Τρόικα. Το υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται ότι η αξιολόγηση γίνεται, απλώς βαφτίζεται επίσκεψη “τεχνικών κλιμακίων” του Brussel Group (Ομάδα Βρυξελλών), δηλαδή της Τρόικας των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ μαζί με το Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ESM/EFSF). 
Για να μπει φρένο στην κοινωνική χρεοκοπία, για να ανατραπεί η πολιτική των μνημονίων, για να σπάσει το καθεστώς επιτροπείας από την Τρόικα και τις μεταλλάξεις της και να ξηλωθούν οι εφαρμοστικοί νόμοι, απαιτείται αγώνας ενάντια στη νέα συμφωνία που ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΕΕ. Αγώνας για έξοδος από το ευρώ και ρήξη με την ΕΕ. Αποδεικνύεται άλλωστε ότι εντός της ΕΕ δεν υπάρχουν περιθώρια για "ελιγμούς" και "διαπραγματεύσεις". Ο χρόνος που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι κέρδισε, απλώς λειτουργεί αρνητικά για τον εργαζόμενο λαό και τους ανέργους. Τα πράγματα είναι απλά: Ή θα πληρωθεί το χρέος και πληρώσουμε με αίμα το κόστος του ευρώ ή θα παλέψουμε για δουλειές, παιδεία-υγεία, δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερία.

Απόφαση Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 15/3/2015

Α. Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ
1. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 πλατιά εργατικά και λαϊκά στρώματα μαύρισαν τα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ. Εκδήλωσαν την αγανάκτησή τους απέναντι στην βαρβαρότητα της μνημονιακής επίθεσης, ξεπέρασαν εν μέρει το φόβο και τους εκβιασμούς, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτο κόμμα, ενισχύοντας συνολικά την αριστερά. Μετά από 5 χρόνια μεγάλων αγώνων, απαίτησαν να γυρίσει σελίδα, να τελειώνουμε με την λιτότητα και τα μνημόνια.
Το αποτέλεσμα των εκλογών επιβεβαίωσε την διαλυτική κρίση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, ενώ όξυνε σημαντικά τα προβλήματα και στην ΝΔ. Έτσι η κρίση των κομμάτων της αστικής τάξης που συγκυβέρνησαν και διαχειρίστηκαν την επίθεση φτάνει σε πρωτόγνωρα επίπεδα.
Η οικονομική κρίση που συγκλόνισε τον παγκόσμιο καπιταλισμό το 2007-08 δεν έχει τελειώσει. Η υιοθέτηση της πολιτικής της “ποσοτικής χαλάρωσης” δεν έχει προκαλέσει την ανάπτυξη που ανέμεναν ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ιαπωνία και δεν πρόκειται να το κάνει ούτε και στην ΕΕ. Eίτε με Μέρκελ είτε με Ντράγκι, είναι κοινός ο προσανατολισμός στην λιτότητα, τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα πλεονάσματα, στο έδαφος των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, με μόνους ωφελημένους τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους.
Οι τάσεις υποχώρησης και η κατάρρευση των παραδοσιακών πυλώνων της αστικής διαχείρισης σε όλη την Ευρώπη είναι αποτέλεσμα της τεράστιας δυσαρέσκειας των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, της κρίσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της συνέχισης της οικονομικής κρίσης. Η κατάσταση αυτή ανοίγει μεγάλες δυνατότητες για την Αριστερά η οποία μπορεί αποφασιστικά να ενισχυθεί εφόσον είναι δύναμη εργατικής χειραφέτησης, συνεπούς αντιΕΕ αγώνα, αντικαπιταλιστικής επαναστατικής προοπτικής. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχει τεράστιος κίνδυνος να καλύψουν το πολιτικό κενό ακροδεξιές, εθνικιστικές ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, εάν απουσιάσει μια τέτοια παρέμβαση. Την ίδια στιγμή ο φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ απέναντι σε μια άνοδο εργατικών και λαϊκών κινημάτων αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής μπορεί να εξηγήσει και το γιατί η ΕΕ σκληραίνει σε τέτοια κλίμακα την πολιτική της απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση και διαλέγει το δρόμο του ωμού εκβιασμού.
 2. Δεν πέρασε παρά ένα μικρό χρονικό διάστημα για να επιβεβαιωθεί η βασική εκτίμηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην προεκλογική περίοδο: δεν υπάρχει τρίτος δρόμος ανάμεσα στην ρήξη με τους δανειστές, την ΕΕ, τις δυνάμεις του κεφαλαίου από την μια ή την συνέχιση και την διαιώνιση της μνημονιακής επίθεσης από την άλλη. Δεν υπάρχει πολιτική win –win. Δεν υπάρχει πολιτική που να ωφελεί και τους τοκογλύφους και τους εργαζόμενους. Ότι είναι αυταπάτη η λογική ούτε ρήξη-ούτε υποταγή.

Η ΕΕ αποδείχτηκε ότι δεν είναι «εταίρος». Ότι αποτελεί βαθιά αντιδραστική πολιτική ένωση των τραπεζιτών και των πολυεθνικών, που δεν διστάζει σε τίποτα μπροστά στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Για αυτό χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που της δίνουν η συμμετοχή της χώρας μας στην ευρωζώνη και την ΕΕ για να εκβιάσει τον λαό με «πιστωτική ασφυξία» οδηγώντας την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ σε πλήρη άρνηση ακόμα και των «χλωμών» διακηρύξεών της, σε πλήρη υποταγή σε μια πολιτική συνέχισης των μνημονίων, των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, της σκληρής λιτότητας και της επιτροπείας.
Χωρίς ρήξη με τους δανειστές, χωρίς μονομερείς ενέργειες για τη διαγραφή του χρέους και την αναγκαία ρήξη και έξοδο από ΕΕ-ευρώ, εθνικοποιήσεις των τραπεζών και χτύπημα του κεφαλαίου δε θα περισσέψουν ούτε κονδύλια για παιδεία και υγεία, δε θα υπάρχει δυνατότητα για την προστασία του φυσικού πλούτου και των δημόσιων υποδομών, δε θα είναι ιερές και απαραβίαστες οι ελευθερίες και τα δικαιώματα του λαού.

Αυτός ο δρόμος μπορεί να επιβληθεί από εργατικό και λαϊκό κίνημα οργανωμένο και μαχητικό που θα επιβάλλει τη λαϊκή βούληση στην κατεύθυνση της ρήξης και της αντικαπιταλιστικής ανατροπής

3. Η πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν ξεφεύγει από τα όρια μιας διαχείρισης μέσα στα πλαίσια του συστήματος, καθώς αποδέχεται την τήρηση των δρακόντειων συνθηκών της ευρωζώνης και της ΕΕ, την ανάγκη αποπληρωμής του χρέους.
Με τη συμφωνία του eurogroup αποδέχεται όλο εκείνο το πλαίσιο που σημαίνει τη διαιώνιση της λιτότητας, τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχουν περιθώρια για φιλολαϊκές ανατροπές. Με την δέσμευση για «μη μονομερείς ενέργειες» ουσιαστικά αποδέχεται την συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος και της μόνιμης επιτροπείας από την Τρόικα, που το μόνο που αλλάζει η ονομασία της σε «θεσμούς».
Αυτή η πολιτική έρχεται να προστεθεί στην γενικότερη αντιδραστική πολιτική της ευρωζώνης και της ΕΕ για «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς», για έλεγχο και έγκριση των προϋπολογισμών, για πρωτογενή πλεονάσματα και για επιτροπεία των χωρών που βρίσκονται σε υπερχρέωση.
Η πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ επαγγέλλεται την άμβλυνση των πιο ακραίων πλευρών της φτώχιας, την τροποποίηση ορισμένων αντιδραστικών μέτρων (π.χ. κλείσιμο ΕΡΤ, κατάργηση Συλλογικών συμβάσεων), που αποτέλεσαν αιχμές της πάλης του κινήματος, ενώ δηλώνει ότι θα προωθήσει ορισμένα επιφανειακά μέτρα εκδημοκρατισμού στα πλαίσια της «συνέχειας» του κράτους. Η ανάπτυξη που προτείνει είναι μια εκδοχή καπιταλιστικής ανάπτυξης με «προσέλκυση επενδύσεων» κ.λπ. με ενίσχυση της «καλής επιχειρηματικότητας», έστω και εάν διεκδικεί να το κάνει με έναν πιο «ευέλικτο» και «κοινωνικά αποδεκτό τρόπο» σε σχέση με την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου.
Όμως αυτή η πολιτική σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης και εντός των πλαισίων ευρωζώνης και ΕΕ είναι καταδικασμένη να αποτύχει και να έρθει σε σύγκρουση με την πολιτική και κοινωνική της βάση.
Πρόκειται επομένως για μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, με λογική ταξικής συνεργασίας υπό αστική ηγεμονία και πολυκομματική σύνθεση (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, πρώην ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, με ΝΔ ΠτΔ), η οποία, παρά τις διαφορές της από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, εκφράζει τελικά τη συνέχεια εντός του δυτικού πλαισίου (ΕΕ-ΝΑΤΟ), του καπιταλιστικού συστήματος, του κράτους και τελικά τη συνέχεια και με τα μνημόνια.
4.  Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν συγκρούεται με τις μερίδες του κεφαλαίου, με τους εφοπλιστές τους, βιομηχάνους, τους τραπεζίτες, αλλά αντίθετα, επιδιώκει τη συνεννόηση μαζί τους, ζητά τη στήριξή τους, κινείται στα πλαίσια των επιδιώξεων και των απαιτήσεών τους.

Η «διαπραγμάτευση» της κυβέρνησης στην ΕΕ έχει σαν όριό της πρώτα από όλα τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης, η οποία έχει σαν στρατηγική της την παραμονή και την αναβάθμισή της στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Ξεκινώντας από αυτή την αφετηρία τόσο η «διαπραγμάτευση» όσο και η εσωτερική πολιτική δεν μπορεί παρά να υποταχτούν στις απαιτήσεις της.

Σημαντικό στοιχείο των εξελίξεων αποτελεί η επιδίωξη της κυβέρνησης να συνεχίζει τη συνεργασία με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ιδιαίτερα με το αμερικάνικο κέντρο, τις δεσμεύσεις που προκύπτουν από την πάγια πολιτική του «ανήκουμε στην Δύση». Σε μια περίοδο ισχυρών γεωπολιτικών και πολεμικών αναμετρήσεων, η συνέχιση του αντιδραστικού άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ ενδέχεται να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο τους κινδύνους για την ειρήνη στην περιοχή. Η σχετική όξυνση της έντασης με την Τουρκία τους τελευταίους μήνες δεν είναι άσχετη με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον ρόλος τους στην περιοχή.

5.  Μετά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ οι προσδοκίες και οι αναζητήσεις του κόσμου προς τα αριστερά δεν έχουν σταματήσει. Η ψήφος του κόσμου περιείχε σαφή εντολή για αλλαγή πολιτικής υπέρ των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Η ήττα της προηγούμενης κυβέρνησης, οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ τροφοδότησαν μια ανάταση και προσδοκίες που γεννούν νέες δυνατότητες. Και μετά τις εκλογές μέσα στους εργαζόμενους δυναμώνει η αντιΕΕ συζήτηση, το συμπέρασμα ότι είναι μηχανισμός εχθρικός στα λαϊκά συμφέροντα, η διάθεση ρήξης με τη ευρωζώνη και την ΕΕ, το ερώτημα του «μέχρι πότε θα μας εκβιάζουν». Μετά την υπογραφή του eurogroup οι διαθέσεις αυτές δεν φαίνεται ότι υποχωρούν, αντίθετα η πολιτική συζήτηση και οι προβληματισμοί δυναμώνουν Όσο και να «ψαλίδιζε» ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά το πρόγραμμά του, οι εργαζόμενοι έχουν προσδοκίες ότι τα πράγματα πρέπει και μπορούν να αλλάξουν.
Το σύνολο αυτών των εξελίξεων, οι αντιφάσεις ανάμεσα στην κυβέρνηση και την πολιτική της και τα στρώματα που εκπροσωπεί, οι ζωντανές ακόμα λαϊκές προσδοκίες, οι ισχυροί προβληματισμοί μέσα στην βάση του ΣΥΡΙΖΑ, η άνοδος του αντιευρώ, αντιΕΕ ρεύματος, μας δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά έχει επιβληθεί η «πολιτική σταθερότητα της υποταγής». Ότι αυτή η πορεία δεν θα είναι απρόσκοπτη, οι πολιτικές εξελίξεις παραμένουν ανοιχτές. Είναι στοίχημα το αν η ελπίδα του κόσμου θα έχει συνέχεια και σ’ αυτό η αντικαπιταλιστική αριστερά, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα η ρεφορμιστική αριστερά βρίσκεται στην κυβέρνηση. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τις καθημερινές παρεμβάσεις της αλλά και με τις πρωτοβουλίες της, ως συγκροτημένη και με πρόγραμμα αντικαπιταλιστική αριστερά, πρέπει να είναι δύναμη ελπίδας και αισιοδοξίας. Η δύναμη που καλεί στον αγώνα για να πάνε τα πράγματα αλλιώς, να έρθουμε σε ρήξη με ΕΕ και κεφάλαιο και να νικήσουμε!

6. Κρίσιμες θα είναι οι εξελίξεις στον κόμβο Μάιου-Ιουνίου περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση θα υπογράψει την νέα συμφωνία, ουσιαστικά το «νέο μνημόνιο» με τους δανειστές.
Στην πορεία της διαπραγμάτευσης οι εκβιασμοί και οι πιέσεις του μαύρου μετώπου ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου θα κλιμακωθούν, ενώ και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα αξιοποιεί την κατάσταση αυτή για να περιορίσει ακόμα περισσότερο τις ελπίδες, να εμφανίσει ως αναγκαστική την υποταγή της και να ζητήσει την υποστήριξή της.

Όμως όπως φάνηκε και στις πρόσφατες μαζικές κινητοποιήσεις και τις πλατείες, υπάρχουν έντονα στοιχεία ρευστότητας στην κοινωνική συνείδηση. Μαζί με τις τάσεις υποστήριξης της κυβέρνησης υπάρχουν και οι τάσεις αντίστασης στους εκβιασμούς των δανειστών και της ΕΕ. Η κυβερνητική «υποχώρηση» δεν εξαφανίζει την απαίτηση του κόσμου «ούτε βήμα πίσω!», η οποία παραμένει και δυναμώνει. Αυτό σημαίνειπρωτοβουλίες για να εκφραστεί με πλατύ μαζικό και ενωτικό τρόπο η αντίθεση στη συμφωνία, το «καμιά υποχώρηση» να γίνει σύνθημα πάλης, να ξεδιπλωθούν αγώνες για την απαίτηση άμεσης ικανοποίησης των λαϊκών απαιτήσεων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει από τώρα να μπει μπροστά στην μάχη της κινητοποίησης του πιο πλατιού αγωνιστικού κοινωνικού και πολιτικού κινήματος με την φιλοδοξία και την απόφαση ότι το κίνημα δεν θα αφήσει να περάσει νέο μνημόνιο!

Β.        ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

7. Ο ρόλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ το επόμενο χρονικό διάστημα αντικειμενικά αναβαθμίζεται. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να δράσει προωθητικά για την συγκρότηση μιας πραγματικής διεξόδου για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα.

8.  Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει το επόμενο διάστημα να συμβάλλει με όλες τις δυνάμεις στην:
α) Αντεπίθεση του εργατικού και λαϊκού νεολαιίστικου κινήματος για να αποσπάσουμε κατακτήσεις και να ξηλωθούν όλα τα αντιλαϊκά μέτρα, μνημονιακά και ευρύτερα, να μην περάσει το νέο μνημόνιο. Για να σπάσει το «πλαίσιο» της εκμετάλλευσης και της επιτροπείας, της αντιδραστικής «συνέχειας του κράτους», της ευρωζώνης και της ΕΕ, του χρέους και του κεφαλαίου. Ενάντια στην κυβερνητική πολιτική που κινείται μέσα στο πλαίσιο αυτό. Για την αριστερή, εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι.

β) Παλεύουμε για τον άλλο, τον αντικαπιταλιστικό δρόμο. Συνδέουμε πιο πειστικά και ολοκληρωμένα τους στόχους και τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων με αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Αναδεικνύουμε την αμεσότητα και την επικαιρότητά του, θεμελιώνουμε πάνω σε αυτό τον ρεαλισμό των διεκδικήσεών μας, ενάντια στον «ρεαλισμό» της αποδοχής της πολιτική ΕΕ-κεφαλαίου.
Επεξεργαζόμαστε βαθύτερα προγραμματικά τον «αντικαπιταλιστικό δρόμο» και τις προϋποθέσεις της επιβολής του. Με συγκεκριμένες προτάσεις και επεξεργασίες για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, για τη διαγραφή του χρέους, για τις εθνικοποιήσεις, για τον εργατικό έλεγχο, για την κατοχύρωση πλήρως των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Έτσι ώστε ευρύτερα κομμάτια να καταλάβουν ότι μπορεί να υπάρξει ένας άλλος δρόμος σε ρήξη με το μονόδρομο της λιτότητας. Ρίχνουμε το βάρος στην θετική, επιθετική πλευρά της πάλης, σε αυτό που «πρέπει να γίνει», «στο πώς» θα επιβάλουμε στους στόχους και τα αιτήματα του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος που καταφέρνουν πλήγμα στις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις / μεταρρυθμίσεις, ώστε να αποδεικνύεται ότι η αντικαπιταλιστική ανατροπή δεν είναι ένα κενό σύνθημα, αλλά μια πραγματική εναλλακτική αφήγηση απέναντι στο «ρεαλισμό» της υποταγής σε κεφάλαιο και ΕΕ. Η ΚΣΕ να προωθήσει την οργάνωση ημερίδων για την εμβάθυνση στο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και την βαθύτερη σύνδεση των κεντρικών πολιτικών αιτημάτων του αφ’ ενός με την πάλη για τα κοινωνικά –οικονομικά και δημοκρατικά δικαιώματα της εργατικής τάξης καθώς και την σύνδεση με το αίτημα της επαναστατικής ρήξης με το σύστημα.

γ) Είμαστε πρωτοπόροι στην αντιπαράθεση με την πολιτική και τους φορείς του μαύρου μετώπου κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ, την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Πρωτοστατούμε στη πάλη για να συντρίψουμε κάθε προσπάθεια εμφάνισης δεξιάς η ακροδεξιάς αντιπολίτευσης γι αυτό και αναβαθμίζουμε στην πολιτική μας παρέμβαση τις διεκδικήσεις του αντιρατσιστικού και αντιφασιστικού κινήματοςΚαταγγέλλουμε τους εκβιασμούς, παίρνουμε αγωνιστικές και κινηματικές πρωτοβουλίες ανεβάζουμε τα αντιΕΕ αισθήματα των εργαζόμενων.

δ) Δίνουμε την μάχη της αριστεράς. Για να μην γίνει η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, ήττα συνολικά της Αριστεράς και ειδικά της επαναστατικής. Πείθουμε πως υπάρχει άλλος δρόμος νικηφόρος – δηλαδή ο δρόμος της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Υπερασπιζόμαστε τηναριστερά της εποχής μας, που μπορεί να είναι μόνο μια αριστερά ανεξάρτητη από το σύστημα, αντικαπιταλιστική και επαναστατική πέρα από αυτή του συμβιβασμού και της υποταγής.
Αναπτύσσουμε την ιδεολογική πάλη με τον ευρωπαϊσμό, την ταξική συνεργασία και τον νέο μονόδρομο.

ε) Παλεύουμε για την κοινή δράση και την πολιτική συνεργασία όλων των αντικαπιταλιστικών, αντιιμπεριαλιστικών , αντιΕΕ δυνάμεων, όλων εκείνων που στέκονται σταθερά στο έδαφος των συμφερόντων των εργαζόμενων, με ανεξαρτησία από την κυβέρνηση, πουθέλουν να συμβάλουν στην λαϊκή αντεπίθεση και αντιπολίτευση, τον αγώνα για την ανατροπή.
Παρεμβαίνουμε στις αναπόφευκτες διαφοροποιήσεις από την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την άγονη στάση του ΚΚΕ, μέσα από τις ενωτικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑτην ανάπτυξη και εμβάθυνση της πολιτικής συνεργασίας και της ενιαιομετωπικής λογικής, αξιοποιώντας το θετικό κεκτημένο της συνεργασίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ.

9.  Συμβάλλουμε σε μια νέα άνοδο των αγώνων και του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
- Παλεύουμε να παρέμβει η εργατική τάξη και ο οργανωμένος λαός στις εξελίξεις. Να αναπτυχθούν οι αγώνες για τα ώριμα αιτήματα του εργατικού και λαϊκού κινήματος έξω από λογικές αναμονής, ανάθεσης και αποδοχής των ορίων της κυβερνητικής πολιτικής. Με αντίληψη και πρακτική επιβολής κατακτήσεων.

- Επιδιώκουμε ο «οργανωμένος λαός» να πάρει πάνω του την υπόθεση και το πρόγραμμα της ανατροπήςΝα γίνει υπόθεση των ίδιων των σωματείων ο πολιτικός αγώνας, το να μην περάσει η νέα συμφωνία / μνημόνιο με τους «θεσμούς», να συνδεθεί η πάλη αυτή με την ανάγκη της διαγραφής του χρέους, της απειθαρχίας ρήξης με ευρωζώνη / ΕΕ, των εθνικοποιήσεων κλπ.

- Εξασφαλίζουμε την ανεξαρτησία του κινήματος και των αγώνων απέναντι στην κυβέρνηση, την αναμονή και τη νέα συναίνεση-ταξική συνεργασία Ταυτόχρονα, επιμένουμε στην ενωτική και ενιαιομετωπική πολιτική μέσα στο κίνημα καλώντας όλες τις δυνάμεις του αγώνα να στηρίξουν αγωνιστικά διεκδικητικά πλαίσια, με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και έξω και πέρα από λογικές «ανοχής στην κυβέρνηση»

- Προωθούμε ένα αγωνιστικό μέτωπο αντεπίθεσης του κινήματος, αντιπολίτευσης και ανατροπής στο κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΔΝΤ στην πολιτική της κυβέρνησης.
Απευθυνόμαστε πλατιά στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους και τις νέες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, ανοικτά στην βάση του λαού, με λογική ταξικής και λαϊκής αγωνιστικής ενότητας πάνω στην βάση των ζωτικών διεκδικήσεων, δικαιωμάτων και αναγκών.
Απευθυνόμαστε στις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς, στο ΚΚΕ, παρά τις ανοίκειες και συκοφαντικές επιθέσεις της ηγεσίας του, και στον κόσμο και τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν να συμβάλλουν σε πραγματικούς αγώνες και σέβονται την ανεξαρτησία του κινήματος, διαφοροποιούμενοι έτσι έμπρακτα από την κυβερνητική πολιτική τείνοντας τελικά να σπάσουν τα όρια της.

- Προτείνουμε σε συνδικάτα και φορείς συσπείρωση και κινητοποίηση για την απεργία της 1ης Μάη. Η φετεινή Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει αγωνιστικό ορόσημο για να μην προχωρήσουν οι αποφάσεις του γιούρογκρουπ να υπάρξει στάση πληρωμών και διαγραφή του χρέους, να μην υπογραφεί νέα αντιλαϊκή συμφωνία τον Ιούνη, να ικανοποιηθούν άμεσα τα ζωτικά αιτήματα των εργαζομένων.

10. Συμβάλλουμε ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων του Ιούνη στην ολόπλευρη ανάπτυξη της πολιτικής παρέμβασης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την διαγραφή του χρέους:

Μέσα από την αυτοτελή δουλειά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με βάση τα υλικά και τις απόψεις της. Με την έκδοση ειδικής μπροσούρας για το χρέος και την ανάληψη πολιτικών πρωτοβουλιών.

- Στηρίζουμε με ενεργητικό τρόπο την πρωτοβουλία για τη διαγραφή του χρέους που έχει συγκροτηθεί, τις κεντρικές πρωτοβουλίες αλλά και τις τοπικές παρεμβάσεις της.

- Παλεύουμε ώστε η διαγραφή του χρέους να συνδέεται με τους υπόλοιπους στόχους του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, την εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους και με εργατικό έλεγχο, τη διεθνιστική ρήξη με ευρώ-ΕΕ κλπ, να γίνει και θέση συνδικάτων και οργανώσεων του μαζικού κινήματος. Διαμορφώνουμε και τοπικές επιτροπές, όπου είναι δυνατόν.

11. Ξεκινάμε, σε συντονισμό και με τη ΜΑΡΣ και με κάθε άλλη δύναμη που μπορεί να συμφωνήσουμε, μεγάλη καμπάνια γύρω από το θέμα της αναγκαίας εξόδου από το ευρώ/ΕΕ, με στόχο να αποδείξουμε πώς η έξοδος είναι δυνατή, και προσπάθεια ώστε να αυτό να γίνει θέση ευρύτερων κομματιών του κινήματος. Κρίσιμο ζήτημα είναι ειδικά σήμερα είναι ο αντιΕΕ αγώνας να γίνεται από την σκοπιά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων και όχι από την σκοπιά της αστικής διαπραγμάτευσης (Λεπέν/ακροδεξιά ρεύματα), με διεθνιστική προοπτική, σε σύνδεση με το συνολικό μας πρόγραμμα.

12. Κεντρικοποιούμε από τώρα και συστηματικά τον πολιτικό στόχο «όχι σε νέα δανειακή συμφωνία - όχι σε νέο μνημόνιο» και σε επίπεδο πολιτικό και σε επίπεδο κοινωνικών κινημάτων, με στόχο μεγάλες παλλαϊκές κινητοποιήσεις την περίοδο που θα κλιμακώνεται η διαπραγμάτευση.

13. Αναπτύσσουμε σταθερά την αντιρατσιστική και αντιφασιστική δράση ενόψει των κρίσιμων εξελίξεων με την δίκη της Χρυσής Αυγής. Παλεύουμε να γίνει πλατιά υπόθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος η βαριά καταδίκη της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας.Ασκούμε κριτική στην στάση της κυβέρνησης που με σειρά ενεργειών (δηλώσεις Πανούση για την «αυτοδιάλυση» των φασιστικών πυρήνων στα σώματα ασφαλείας, εξάρτηση της «λειτουργίας της Βουλής» από την παρουσία των φασιστών βουλευτών, απουσία από την δίκη Κασσιδιάρη, ανοχή απέναντι στις σχέσεις ΑΝΕΛ-ΧΑ κλπ) δείχνει απαράδεκτη ανοχή απέναντι στην ΧΑ.
Ταυτόχρονα πρωτοστατούμε στην μάχη για να ικανοποιηθούν οι διεκδικήσεις του αντιρατσιστικού κινήματος (κλείσιμο στρατοπέδων συγκέντρωσης, ιθαγένεια και νομιμοποίηση, ξήλωμα του φράχτη και της Φρόντεξ)κόντρα στην ισλαμοφοβία και τις απαράδεκτες δηλώσεις Καμένου – Κοτζιά) για «κύμα τζιχαντιστών που θα κατακλύσει την ΕΕ αν αφεθεί η Ελλάδα να καταρρεύσει οικονομικά».
Συμμετέχουμε στα αντιρατσιστικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα στις 21/3 και οργανώνουμε μαζί με την ΚΕΕΡΦΑ, κοινότητες μεταναστών και άλλες εργατικές συλλογικότητες, συλλογικότητες που δρουν σε επίπεδο γειτονιάς, αντιφασιστικές επιτροπές και συντονισμούς εκδηλώσεις – κινητοποιήσεις και μεγάλο αντιφασιστικό συλλαλητήριο την ημέρα που θα ξεκινάει η δίκη της ΧΑ στις 20 Απρίλη.

14. Συνεχίζουμε στην λογική της συσπείρωσης και της πολιτικής συνεργασίας των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντιΕΕ Αριστεράς με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες πάνω σε όλα τα μέτωπα της περιόδου, στην βάση της πρότασης πολιτικής συνεργασίας που έχει απευθύνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τις αναγκαίες κάθε φορά επικαιροποιήσεις. Επιδιώκουμε οι όποιες πρωτοβουλίες να συνδέονται από άποψη περιεχομένου με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και να συμβάλλουν στην προώθηση του πόλου της ανεξάρτητης – αντικαπιταλιστικής αριστεράς.

Συνεχίζουμε στον δρόμο της πολιτικής συνεργασίας ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΜΑΡΣ, με βάση και τις μέχρι τώρα αποφάσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,μονιμοποιώντας τις μορφές συνεργασίας (κοινές ανακοινώσεις, σταθερές επαφές σε επίπεδο συντονιστικών, κοινό γραφείο τύπου). Προχωράμε σε κοινές ανακοινώσεις για σημαντικά ζητήματα της συγκυρίας, την ανάληψη κοινών πολιτικών πρωτοβουλιών και ένα μόνιμο συντονισμό στην δράση. Επιδιώκουμε να προσελκύσουμε και άλλες δυνάμεις και αγωνιστές που μοιράζονται αυτές τις πολιτικές κατευθύνσεις.

Αναπτύσσουμε την μετωπική μας τακτική «από πάνω» και «από κάτω». Οι τοπικές και κλαδικές Επιτροπές πρέπει να συζητήσουν συγκεκριμένα με κόσμο του κινήματος κινήματος και άλλες δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, σε κοινή δράση και πρωτοβουλία, για το ξήλωμα των μνημονίων σε εργασία και νεολαία. . Την ενίσχυση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων, των εργατικών και λαϊκών συσπειρώσεων, των «εργατικών λεσχών» και των δομών αλληλεγγύης που συνδέονται με το λαϊκό και εργατικό κίνημα και είναι ανεξάρτητες από κυβέρνηση, κράτος, εκκλησία και ΜΜΕ, την προσέγγιση και προώθηση του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.
15. Οργανώνουμε πλατιά εξόρμηση στον λαό με τις θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ενισχύουμε την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ χωρίς εκπτώσεις αλλά με λογική ανάπτυξης και γείωσης του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος της. Μές στην βδομάδα πρέπει να κυκλοφορήσουν τα αναγκαία υλικά.

16. Συμπερασματικά, με βάση όλα όσα παραπάνω αναφέρονται παίρνουμε πρωτοβουλίες πάνω στα εξής μέτωπα:
Ανάπτυξη κινήματος για την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργατικών και λαϊκών αγώνων (αύξηση μισθών, συλλογικές συμβάσεις, ανεργία, ανατροπή μνημονιακών νόμων κ.ο.κ.
- Μονομερής διαγραφή του χρέους τώρα.
- Να μην περάσει η νέα συμφωνία του Ιουνίου. Όχι στο νέο μνημόνιο.
- Ειδική παρέμβαση για την Πρωτομαγιά με πρωτοβουλίες πριν για την εμφάνιση της πρότασής μας στο εργατικό κίνημα.
- Άνοιγμα της δουλειάς μας στη νεολαία.
- Πρωτοβουλίες για την εμβάθυνση του αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος.
- Καμπάνια ενάντια σε ευρώ και ΕΕ.
- Διεθνιστικές πρωτοβουλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των δυνάμεων της πολιτικής συνεργασίας.
 Όλες οι τοπικές και κλαδικές επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλούνται να συνεδριάσουν άμεσα και να πάρουν πρωτοβουλίες για την προώθηση της απόφασης στο σύνολό της.

17. Προετοιμάζουμε ολόπλευρα την 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με στόχο τον καλύτερο δυνατό πολιτικό εξοπλισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις νέες πρωτότυπες συνθήκες, την οργανωμένη επαφή της με τον μαχόμενο κόσμο, τον ανοιχτό δημοκρατικό διάλογο, την εμβάθυνση της δημοκρατίας, κρατώντας σαν σοβαρό κεκτημένο την διαδικασία της συζήτησης και των αποφάσεων για την πολιτική και εκλογική τακτική του Γενάρη.

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γίνει μέσα στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούνη.


Το ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 15/3/2015

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Σχόλιο του ΓΤ για τη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με ΟΟΣΑ

Μέχρι πρότινος ξέραμε ότι ο ΟΟΣΑ είναι ένας νεοφιλελεύθερος καπιταλιστικός οργανισμός με συγκεκριμένη ατζέντα νεοφιλελεύθερης απάντησης στην κρίση. Αυτά έλεγε μέχρι και ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή το 2013 απέναντι στον Υπουργό Ανάπτυξης της ΝΔ Κ. Χατζηδάκη, για την αποδοχή της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ. Χτες ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας και τα περισσότερα ΜΜΕ τον εμφάνισαν ως έναν τεχνοκρατικό οργανισμό σε… προοδευτική κατεύθυνση(!), που θα βοηθήσει την κυβέρνηση να φέρει τις «αναγκαίες δομικές αλλαγές που έχει η κοινωνία».
Θα δεχτεί λοιπόν η κυβέρνηση (για την ακρίβεια: θα πληρώσει) τον ΟΟΣΑ για να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα της κοινωνικής κρίσης, της ανεργίας και της ανάπτυξης.
Τι να πρωτοθυμηθούμε;  Ότι στα highlights των προτάσεων της προηγούμενης «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ ήταν η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου για τα μαγαζιά τις Κυριακές, για την οποία οι «ειδικοί» του ΟΟΣΑ είχαν προβλέψει ότι θα φέρει 30000 νέες θέσεις εργασίας;
Ότι οι προτάσεις του ΟΟΣΑ για τη «μείωση της γραφειοκρατίας» βασικά σημαίνουν επιχειρήσεις που δεν θα ελέγχονται περιβαλλοντικά, αρχαιολογικά, δεν θα δίνουν λόγο στο ΙΚΑ, στην Επιθεώρηση Εργασίας και σε κανέναν ελεγκτικό μηχανισμό του δημοσίου!
Ότι προφανώς και δεν χρειάζεται κανένας ΟΟΣΑ για να συμβουλέψει τι θα πρέπει  να γίνει με τον ΦΠΑ, όταν η κυβέρνηση έχει «ξεχάσει» ακόμη και το απλό αίτημα για μηδενισμό του ΦΠΑ στα είδη βασικής λαϊκής κατανάλωσης για να μπορούν στοιχειωδώς να ζήσουν οι άνεργοι, οι φτωχοί και οι συνταξιούχοι;
Ας μας δείξουν μια χώρα στην οποία ο ΟΟΣΑ να βοήθησε έστω να καταπολεμηθεί –κι όχι να νομιμοποιηθεί με νομικό οπλοστάσιο!- η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπη και το λαθρεμπόριο των καπιταλιστών και των πολυεθνικών επιχειρήσεων. Ίσα ίσα, ο ΟΟΣΑ θεωρεί μέτρο ελκτικό στην ανάπτυξη την μείωση των φόρων στις μεγάλες επιχειρήσεις και τις πολυεθνικές.
Είναι τραγικό για μία κυβέρνηση που θέλει να μιλάει στο όνομα της αριστεράς να πουλάει ως «προοδευτική οπλιτική» κάθε νεοφιλελεύθερη αντίληψη. Οι γενικόλογες αναφορές σε «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» για τον «εκσυγχρονισμό» της Ελλάδας μας οδήγησαν στην εποχή Σημίτη και στο Καστελόριζο του ΓΑΠ, κι αυτό ο εργαζόμενος λαός δεν το ξεχνάει.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Με 4 κεφάλια πλέον η τρόικα!

Επιστροφή της Τρόικας, ενισχυμένης με ένα νέο μέλος, αλλά και των ελέγχων της είναι το αποτέλεσμα των περίφημων διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές-δήθεν εταίρους.
Η νέα τετρακέφαλη Τρόικα βαφτίζεται «Ομάδα των Βρυξελλών» (Brussels Group - BG), καθώς στους ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ προστίθεται ένας ακόμα μηχανισμός υπέρ των τοκογλύφων, το ESM/EFSM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθεροποίησης/Ευρωπαϊκός Οργανισμός Χρηματοοικονομικής Σταθερότητας). Η κυβέρνηση δέχτηκε ότι η «Ομάδα των Βρυξελλών» θα κάνει ελέγχους αξιολόγησης της εφαρμογής των μνημονιακών δεσμεύσεων. Με δυο λόγια, τρόικα, μνημόνιο, καθεστώς επιτροπείας συνεχίζονται κανονικά.
Η σημερινή νέα συνάντηση του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα με το γραμματέα του ΟΟΣΑ Α. Γκουρία, γνωστό για τον καταστροφικό ρόλο του ως υπουργός Οικονομικών του Μεξικού, ξαναφέρνει στην επικαιρότητα τα αντιλαϊκά μέτρα της «εργαλειοθήκης» του ΟΟΣΑ. Εξάλλου η επιστολή Βαρουφάκη με μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προκειμένου να προχωρήσει η συμφωνία με την ΕΕ, περιείχε μέτρα διαλεγμένα από τις υποδείξεις της έκθεσης του ΟΟΣΑ για το 2015.
Φαίνεται ότι από την πολιτική συμβιβασμού με την ΕΕ και τους δανειστές που ακολουθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ περνάμε και με την ¨τεχνική βοήθεια" του ΟΟΣΑ, σε προώθηση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

Σκουριές : Μας ταράξατε στην νομιμότητα, ενώ η καταστροφή συνεχίζεται !

Νόμιμη έκρινε το ΥΠΑΠΕΝ την υλοτόμηση και αποψίλωση της περιοχής Καρατζά, που αφορά μια έκταση 300 στρεμμάτων δάσους, για την εναπόθεση των αποβλήτων της εξόρυξης στις Σκουριές. Πριν λίγες μέρες το ΣΤΕ ανακοίνωσε απόφαση του -που είχε ληφθεί πριν δύο χρόνια, με την οποία κρίνει καθόλα νόμιμη την εξορυκτική δραστηριότητα της Ελ. Χρυσός – Ελντοράντο στην περιοχή. Ταυτόχρονα, κοινοποιήθηκε στους 21 κατηγορούμενους για τον εμπρησμό στις Σκουριές το Φλεβάρη του 2013, το βούλευμα της εισαγγελίας σύμφωνα με το οποίο οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται σε δίκη με όλες τις βαρύτατες κατηγορίες εις βάρος τους, όπως σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, απόπειρας ανθρωποκτονίας, ληστεία κλπ.
Επειδή η συζήτηση περί νομιμότητας και δεσμεύσεων σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον του λαϊκού κινήματος και έχει άμεση σχέση τους στόχους, τις επιδιώξεις και τη στρατηγική του, από τα λεφτά του Χαρδούβελη στο εξωτερικό μέχρι τις Σκουριές και από τις δανειακές συμβάσεις της χώρας και το χρέος, μέχρι τις παραλίες της Χαλκιδικής που ξεπουλιούνται μέσω ΤΑΙΠΕΔ, και επειδή τα πρώτα δείγματα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κινούνται στην κατεύθυνση της “εφαρμογής των νόμων” θέλουμε να επισημάνουμε κάποια πράγματα.
Μέρα με τη μέρα κρίνεται η καταστροφή μιας ολόκληρης περιοχής, με βάση κριτήρια νομιμότητας που έχουν διαμορφωθεί και θεσπιστεί από πολιτικές εξουσίες, οι οποίες δρούσαν προς όφελος των κερδών μιας πολυεθνικής εταιρίας, εξυπηρετούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα, εξέφραζαν την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και απέφεραν την κατοχή 317.000 στρεμμάτων της ΒΑ Χαλκιδικής και την υπαγωγή της σε ειδικό καθεστώς, με την ακραία καταστολή και την ποινικοποίηση της αντίστασης και του κινήματος των κατοίκων της Χαλκιδικής. Είναι, επομένως, πολιτικά αφελές και άστοχο, αν όχι επικίνδυνο και στημένο, να προσπαθεί η σημερινή συγκυβέρνηση, τα ίδια αυτά εργαλεία, που έχουν δημιουργηθεί για να επιβάλουν την Eldorado και τους αυλικούς της στην περιοχή, να προσπαθεί να τα χρησιμοποιήσει ενάντια στους εμπνευστές τους.
Όταν είναι προφανές ότι το νομικό οικοδόμημα -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια- έχει στηθεί προς όφελος της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αρκούν απλά οι κινήσεις εντός πλαισίου και δια της υφιστάμενης νομικής οδού, από την κυβέρνηση με το κίνημα σε ρόλο θεατή για να σταματήσει η καταστροφή; Όταν η εταιρεία κινείται ταχύτατα και επιθετικά, εκβιάζει και πιέζει την κοινή γνώμη χειραγωγώντας τα ΜΜΕ, και βάζει μπροστά τους εργαζόμενους, ποντάροντας στον διχασμό και τον τοπικό εμφύλιο, δημιουργώντας ψεύτικα διλήμματα στην κοινωνία, αρκούν οι, με ρυθμούς χελώνας και αποσπασματικές κινήσεις από τη μεριά του υπουργείου, χωρίς έναν καθαρό και στοχευμένο σχεδιασμό, για το παρόν και το μέλλον της περιοχής και χωρίς την εμπλοκή της κοινωνίας σε αυτόν; Προφανώς όχι. Και αν σε κάποιες περιπτώσεις, όπως έχει δείξει η ιστορία, η επίκληση της υφιστάμενης “νομιμότητας” από τη μεριά του κινήματος έχει λειτουργήσει στην κατεύθυνση της συσπείρωσης, της υπεράσπισης δικαιωμάτων και της διεκδίκησης, τις περισσότερες έχει οδηγήσει το λαό σε ήττες και τραγωδίες. Το μόνο που καταφέρνει αυτή η λογική είναι να δημιουργεί ψεύτικες ελπίδες και να οδηγεί σε καθησυχασμό των αγωνιζόμενων κομματιών δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στην εταιρεία να προετοιμαστεί με τα νέα δεδομένα.
Η εμμονή στο μονόδρομο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το μονοπώλιο της εκμετάλλευσης της γης και του φυσικού πλούτου από τα επιχειρηματικά συμφέροντα και η μετατροπή τους σε πεδία κερδοφορίας, η τήρηση των δεσμεύσεων προς κάθε λογής εταίρους, ολιγάρχες, ντόπια και ξένα αρπαχτικά από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, θέτει τα όρια της πολιτικής του, σκουριάζει την ελπίδα και ανοίγει τελικά το δρόμο για τους πιο επώδυνους συμβιβασμούς. Για αυτό, η λογική της ανάθεσης, πέρα από το ότι δεν ταιριάζει σε ένα κίνημα που έχει δώσει έναν μεγάλο, πολύχρονο και ηρωικό αγώνα, δεν μπορεί να οδηγήσει σε οποιαδήποτε θετική εξέλιξη. Το κίνημα της Χαλκιδικής είναι ένα κίνημα από τα κάτω, συμμετοχικό και δυναμικό, στο οποίο δε χωράνε σωτήρες και ψευτοηγέτες. Ο δρόμος για το κίνημα εξακολουθεί να είναι αυτός που το ίδιο άνοιξε και βάδισε εδώ και μια δεκαετία: Ενωμένοι και αποφασισμένοι, με όπλο τη συνέλευση, την αλληλεγγύη, τη διαδήλωση, τις πολύμορφες κινητοποιήσεις, στους δρόμους, στις πλατείες και στο βουνό, να συνεχίσουμε μαχητικά τον αγώνα μέχρι να λευτερώσουμε τον τόπο μας. Να απαιτήσουμε εδώ και τώρα:
  • Σταμάτημα των εργασιών στις Σκουριές και ακύρωση του επενδυτικού σχεδίου της Ελ. Χρυσός.

  • Ολοκληρωμένο σχέδιο για έναν άλλο δρόμο αξιοποίησης των πολλών παραγωγικών δυνατοτήτων της περιοχής, με συνέχιση σε φθίνουσα πορεία της παραδοσιακής μεταλλευτικής δραστηριότητας, με θέσεις εργασίας στην αποκατάσταση και την απορρύπανση της περιοχής, με ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα σε συνεταιριστική βάση για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του λαού, με συνετή εκμετάλλευση του δασικού πλούτου σύμφωνα με την πλούσια εμπειρία των δασικών συνεταιρισμών και των δασεργατών μας, με μονάδες μεταποίησης τοπικών προϊόντων, με ήπιας μορφής τουρισμό κλπ. Ένας άλλος δρόμος, αντικαπιταλιστικός, σε ρήξη με την ΕΕ και τη λογική των επενδύσεων “με κάθε κόστος”, που θα αποκαταστήσει την λαϊκή – ταξική ενότητα, με τις συνελεύσεις των κατοίκων να έχουν κυρίαρχο και αποφασιστικό ρόλο, με σεβασμό στο περιβάλλον, χωρίς κανέναν άνθρωπο άνεργο, με τον λαό κυρίαρχο και αφέντη τελικά στον τόπο του.

  • Να σταματήσουν εδώ και τώρα οι διώξεις των αγωνιστών, να αποσυρθούν οι κατηγορίες, να καταστραφεί η τράπεζα DNA και να μπει γενικά τέλος στην ποινικοποίηση του αγώνα. Να διαλυθούν τα ΜΑΤ και όλες οι δυνάμεις καταστολής.

  • Εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση του ορυκτού πλούτου, έτσι ώστε να πάψει η τοπική κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον να είναι όμηροι των κερδών και των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Όχι στην αναμονή και την ανάθεση – Τη νίκη θα τη φέρει ο αγώνας !

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2015

Άλλος ένας τραπεζίτης αμαρτάνει για τα παιδιά του ...

Ο Γκίκας Χαρδούβελης προστέθηκε στο πάνθεον όσων «αμάρτησαν για το παιδί τους». Ο δακρύβρεχτος τραπεζίτης που έγινε και αυτός υπουργός Οικονομικών, μετά τον Στουρνάρα και μετά τον Παπαδήμο που ως τραπεζίτης έφτασε μέχρι τη θέση του πρωθυπουργού, έβγαλε τα χρήματά του εκτός Ελλάδας ενώ ως υπουργός Οικονομικών αγόρευε εναντίον όσων το κάνουν αυτό και συμβούλευε τους πολίτες να «κρατούν τα χρήματά τους στις τράπεζες».
Σε ποιες τράπεζες; Μα φυσικά, στους εργοδότες του κ. Χαρδούβελη, του κ. Στουρνάρα, του κ. Παπαδήμου, στους εντολοδόχους και συνεργάτες των κυβερνήσεων που υπηρέτησαν το μαύρο μέτωπο ΕΕ-ΔΝΤ, τις τράπεζες που «διασώζονται» κάθε τρεις και λίγο με χρήματα των εργαζόμενων, τις τράπεζες που για να επιβιώσουν, οι κυβερνήσεις των μνημονίων γονάτισαν την ελληνική κοινωνία.
Απέλπιδα απάντηση ήταν το «μα είναι φορολογημένα και δηλωμένα». Δεν ρώτησε κανείς τον πρώην υπουργό Οικονομικών αυτό. Ούτε μας ενδιαφέρει εάν κρατήσει ή όχι τα χρήματά του στις ελληνικές τράπεζες ή στις ξένες ή στο στρώμα του.  Ο κ. Χαρδούβελης πρωτοστάτησε στις πολιτικές που διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό, βύθισαν τους εργαζόμενους στη φτώχια, τη νεολαία στην ανεργία, τους συνταξιούχους στην απελπισία. Από αυτές τις πολιτικές, πρέπει να βγούμε και ο δρόμος είναι ένας: έξω από το ευρώ και την ΕΕ, διαγραφή του χρέους, καμία πληρωμή στους τοκογλύφους δανειστές.
Οι τράπεζες του κ. Χαρδούβελη και των συνεργατών του να περάσουν στα χέρια όσων τόσα χρόνια τις χρηματοδοτούν για να είναι «υγιείς» και να απομυζούν τους πραγματικούς δανειστές τους, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες. Να λειτουργήσουν υπό κοινωνικό έλεγχο, χωρίς ιδιωτική κερδοφορία (και καμία αποζημίωση μετόχων) αλλά με κριτήριο την κοινωνική ανάγκη, αιτήματα που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τα αγνοεί και συνεχίζει να διαιωνίζει το παιχνίδι των τραπεζών εις βάρος της κοινωνίας.

Η καταδίκη των αρχιχρυσαυγιτών Σιώη-Ηλιάδη έδειξε τον εγκληματικό χαρακτήρα της φασιστικής δράσης

Την Τετάρτη 4 Μάρτη καταδικάστηκαν για την τραμπούκικη επίθεση τους σε μέλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι αρχιχρυσαυγίτες των Σερρών Σιώης, πρώην βουλευτής και νυν περιφερειακός σύμβουλος και Ηλιάδης. Συγκεκριμένα καταδικάστηκαν για πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών, οπλοφορία και οπλοχρησία σε 18 μήνες συνολικά ο καθένας τους που συγχωνεύτηκαν σε 12 μήνες. Ο εφέσιμος χαρακτήρας επιβάλλει την εγρήγορση κάθε δημοκράτη και του αντιφασιστικού κινήματος. Ο Σιώης καταδικάστηκε την ίδια μέρα, σε άλλη δίκη, για παράβαση της νομοθεσίας περί όπλων, κάτι που καταδεικνύει ότι δεν πρόκεται για «μεμονωμένα περαστικά».
Η καταδικαστική απόφαση καταγράφει το χαρακτήρα της δράσης της Χρυσής Αυγής που όπως ακριβώς και με τους ναζί, έχει χαρακτήρα εγκληματικής δράσης με επιθέσεις ενάντια σε αγωνιστές του εργατικού κινήματος, αριστερούς, αντιφασίστες και μετανάστες. Γι’ αυτό σκότωσαν τον Π. Φύσσα, το Σ. Λουκμάν και επιτέθηκαν σε τόσους άλλους. Δηλαδή ενάντια στους πιο φτωχούς, σε όσους αγωνίζονται για ένα πιο δίκαιο κόσμο ενάντια σε μνημόνια, τρόικες και εκμετάλλευση και όσους ξεσκεπάζουν το ψέμα που καλύπτει το ρόλο της Χρυσής Αυγής. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν τα βάζουν ποτέ με τους εκμεταλλευτές και την εργοδοσία, την ΕΕ και το κεφάλαιο, αλλά και ότι τους συνδέουν χίλια παρακρατικά νήματα με τους μηχανισμούς που στηρίζουν με τη βία την αντιλαϊκή πολιτική των μνημονίων και πρώτα από όλα τα ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ.
Το γεγονός ότι πρόκεται για στελέχη πρώτης γραμμής των νεοναζί της Χρυσής Αυγής σημαίνει πολλά ενόψει και της δίκης των ηγετών των φασιστών για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλες ακραίες εγκληματικές ενέργειες.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συνεχίσει αταλάντευτα τον αγώνα για να γίνει η απογοήτευση και η αγωνία της λαϊκής πλειοψηφίας από την πολιτική των μνημονίων, της ΕΕ και του κεφαλαίου, ελπίδα για ένα κόσμο της ισότητας και της ελευθερίας, με τον πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν και την λαό νοικοκύρη στον τόπο του με την εξουσία στα χέρια του. Γι’ αυτό θα συνεχίσει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ το ίδιο μαχητικά να παλεύει ενάντια στο φασισμό και την εγκληματική του δράση μέχρι την οριστική του ήττα για να μην ξαναζήσει η χώρα τη βαρβαρότητα των ναζί και των ντόπιων συνεργατών τους στην Κατοχή.

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2015

Από την ανθρωπιστική κρίση στα εξευτελιστικά ψίχουλα

Ο νόμος για την «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», που τόσο πολύ διαφήμισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μοιάζει με ασπιρίνη για το κάταγμα.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι της φτώχειας που πλέον απειλεί όλο και περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά με ημίμετρα, τα οποία ενίοτε ξεπερνάνε και το όριο της κοροϊδίας. Από τα επιδόματα του Σαμαρά περνάμε στην ελεημοσύνη του Βαρουφάκη για τα κατώτερα των αυτονόητων: για ένα πιάτο φαΐ και ένα σπίτι.
Τα χρέη δεν σβήνονται, αλλά «ρυθμίζονται». Λες και θα μπορέσει μια οικογένεια που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας να πληρώσει ποτέ το χρέος της στη ΔΕΗ με τους όρους που βάζει η κυβέρνηση.
Το πρόβλημα επιβίωσης δεν λύνεται, αλλά «διευκολύνεται». Αντί για ουσιαστικές παρεμβάσεις που θα βγάλουν τον κόσμο από το σκοτάδι της φτώχιας, η «κυβέρνηση της Αριστεράς» μοιράζει κουπόνια για σίτιση προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια του κόσμου. Αλήθεια, γιατί δεν κάνει και μια έκκληση στην εκκλησία για διεύρυνση των συσσιτίων;
Αντί να βρεθούν δουλειές με πλήρη ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα, γίνεται έκκληση στις «επιχειρήσεις και στις τοπικές αγορές» για να στηρίζουν το πρόγραμμα κουπονιών.
Αντί να καταργηθεί η απαράδεκτη ρύθμιση Βρούτση για την αύξηση των απαιτούμενων ενσήμων για την παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης με εισοδηματικά κριτήρια, ανανεώνει τα προηγούμενα, αντιδραστικά και απαράδεκτα μέτρα.
Τα εισοδηματικά κριτήρια του νόμου αφορούν ένα μικρό ποσοστό του κοινωνικού προβλήματος. Η φτώχεια, στην οποία έχουν οδηγήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις δηλώνοντας τυφλή πίστη και υποταγή στους δανειστές, έχει γίνει ήδη πεμπτουσία της καθημερινότητας για πολύ περισσότερο κόσμο από αυτόν που «ανιχνεύει» ο νόμος.
Η φτώχεια δεν αντιμετωπίζεται με ψίχουλα. Πολύ περισσότερο, δεν αντιμετωπίζεται με την «αποδοχή των δανειακών υποχρεώσεων», με τη «συμφωνία για μη μονομερείς ενέργειες», με την αγωνία «να κατευναστούν οι αγορές» και να μην ενοχληθούν οι «εταίροι».
Αντί η κυβέρνηση να κάνει εδώ και τώρα στάση πληρωμών στους τοκογλύφους δανειστές, βάζει σαν πρώτη προτεραιότητα την αποπληρωμή των χρεών και προχωράει σε στάση πληρωμών απέναντι στα εργατικά δικαιώματα και ανάγκες. Έτσι συνεχίζει με απαράδεκτο τρόπο στον ίδιο δρόμο της ελεημοσύνης που ξεκίνησαν οι προκάτοχοί της και πρακτικά, διαιωνίζει τη φτώχεια που επιβάλουν στον ελληνικό λαό ευρώ και ΕΕ. Αυτός, είναι ο δρόμος που επέλεξαν οι Σαμαράς-Βενιζέλος, αυτός είναι και ο δρόμος που επιλέγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αυτό είναι το μέλλον που τάζει η ευρωζώνη και η ΕΕ.
  • Δωρεάν ρεύμα, μετακίνηση,  σίτιση, θέρμανση, στέγαση για τα νοικοκυριά που μαστίζονται από την κρίση
  • Επιδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους, χωρίς περιορισμούς, για όσο διάστημα είναι άνεργοι
  • Πλήρης κατάργηση της ελαστικής και μαύρης εργασίας, κανονικές προσλήψεις παντού. ΄Άμεση υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς
  • Πλήρης ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη για όλους και όλες χωρίς προυποθέσεις.

Ήταν κάποτε μια κατάργηση των ΜΑΤ-η κυβέρνηση δίνει συγχωροχάρτι και ενισχύει την καταστολή

Μετά τις πρώτες κινήσεις, για λόγους επικοινωνιακούς και εντυπωσιασμού, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Πανούσης συναγωνίζεται  σε παλινδρόμηση τους συναδέλφους του, του οικονομικού επιτελείου. Μόλις λίγους μήνες μετά τις προεκλογικές υποσχέσεις για «κατάργηση των ΜΑΤ», τώρα ο κ. Πανούσης μετατοπίζεται στην «αυτοκάθαρση της αστυνομίας».
Της αστυνομίας που ψηφίζει μαζικά τους νεοναζί της ΧΑ και διατηρεί θύλακές της σε κρίσιμους κρίκους του μηχανισμού καταστολής,  που πρωτοστατεί σε δολοφονικές επιθέσεις κατά διαδηλωτών, που κακοποιεί και προπηλακίζει μετανάστες; Ο κ. Πανούσης ξέχασε φαίνεται ότι η «αυτοκάθαρση» έχει ανεκδοτολογική υπόσταση στην Ελλάδα, μετά την αλησμόνητη «αυτοκάθαρση» της εκκλησίας και των διαπλεκόμενων κυκλωμάτων της, επί Χριστόδουλου.  

Προφανώς, ο κ. Πανούσης δεν έχει βρεθεί ποτέ σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για να διαπιστώσει τι ακριβώς σημαίνει η «αμυντική στάση» των κατασταλτικών μηχανισμών. Πόσες φορές αλήθεια έχουν δικαιολογηθεί προπηλακισμοί, βίαιοι ξυλοδαρμοί, κατακλυσμός δακρυγόνων με την «αμυντική στάση», θυμάται ο κ. Πανούσης μήπως;
Στην συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξέχασαν τις (όχι τόσο παλιές) δηλώσεις περί κατάργησης των ΜΑΤ ή της αλλαγής τους ή της μεταμόρφωσής τους, όπως κατά περιόδους, από τον περασμένο Σεπτέμβριο ακούμε για τα ΜΑΤ καθώς και τους ΔΙΑΣ-ΔΕΛΤΑ κ.λπ. Όχι μόνο δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά, αλλά οι μηχανισμοί που έχουν εξελιχθεί σε φόβο και τρόμο των πολιτών παίρνουν συγχωροχάρτι για τη μέχρι τώρα δράση τους και αναβαθμίζονται.

Ταυτόχρονα, οι παλινδρομήσεις στο θέμα των μεταναστών συνεχίζονται. Από το «θα κλείσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης», πήγαμε στη «σταδιακή απελευθέρωση» και μόλις σήμερα, 4 Μαρτίου, οι εξαγγελίες έγιναν «Η μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησης δεν έχει ανακοινωθεί. Ανταλλάσσουμε απόψεις, συζητούνται διάφορα», όπως είπε ο υπουργός. Τα «διάφορα» παίζουν με τις ζωές ανθρώπων σε κολαστήρια που προσβάλλουν την ανθρωπότητα. Αλλά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το «συζητάει» ακόμα, προσεγγίζοντας την ακροδεξιά ατζέντα των ΑΝΕΛ και προσπαθεί να κατευνάσει και τις εκ των έσω αντιδράσεις από τα δεξιά της, όπως ακριβώς κάνει και στο εξωτερικό για όλα τα ζητήματα.

Οι δηλώσεις Πανούση είναι η φυσιολογική εξέλιξη των εξαγγελιών περί «καλύτερων εξοπλισμένων υλικά και θεσμικά αστυνομικών». Η επόμενη φάση, θα είναι ανακοινώσεις του τύπου «έγινε περιορισμένη και δικαιολογημένη χρήση χημικών» ή «οι αστυνομικοί προκλήθηκαν από τους διαδηλωτές». Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διάλεξε πλευρά και αυτή η πλευρά είναι με την αστυνομία και την καταστολή.

Να κλείσουν άμεσα τα κολαστήρια κράτησης μεταναστών.
-Να διαλυθούν άμεσα ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΔΙΑΣ
-Να αποταχθούν όλοι οι ένστολοι που έχουν πάρει μέρος σε δολοφονικές επιθέσεις κατά διαδηλωτών, μεταναστών ή άλλων πολιτών-Ξήλωμα των ακροδεξιών και νεοναζί, άμεσα.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Διαγραφή του χρέους οριστική είναι η απάντηση η Εργατική!

ΧΡΕΟΣ: ΜΗΧΑΝΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΟ

 Σαν εργαζόμενοι, βιώσαμε πολύ καλά στις πλάτες μας τις βάρβαρες αντεργατικές πολιτικές στο όνομα του «δημόσιου χρέους» της χώρας. Με απαίτηση των περίφημων δανειστών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και με αποφάσεις των κυβερνήσεων, είδαμε να καταργούνται κατακτήσεις ενός αιώνα, να ισοπεδώνονται τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους υπογράφτηκαν από τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις η προσφυγή στο μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, οι δανειακές συμβάσεις και όλα τα μνημόνια των προηγούμενων 5 χρόνων. Ψηφίστηκαν 400 περίπου «εφαρμοστικοί» νόμοι, που οδήγησαν στην εργατική γενοκτονία, με την απώλεια του 30-40% του εισοδήματος των εργαζόμενων, με την εκτόξευση της ανεργίας σε 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους, με σχεδόν 1 εκατομμύριο απλήρωτους εργαζόμενους, με όλη σχεδόν την εργατική νομοθεσία καταργημένη.
Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι νέοι, έχουν πληρώσει ακριβά το χρέος. Το ελληνικό δημόσιο έχει πληρώσει την τελευταία εικοσαετία 334 δις ευρώ σε χρεολύσια και 210 δις ευρώ σε τόκους, πολύ παραπάνω δηλαδή από τα 350 δις που υπολογίζεται το χρέος. Πληρώσαμε το χρέος 2 και 3 φορές, ώρα να πληρώσουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι πολυεθνικές.

ΔΕΝ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ / ΔΕΝ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ

Το χρέος αυτό ούτε το δημιουργήσαμε, ούτε το αναγνωρίζουμε. Διογκώθηκε σε όλες τις χώρες εξαιτίας του πακτωλού των δισεκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν στους τραπεζίτες για να σώσουν τις χρεοκοπημένες τράπεζες, μετά από το σπάσιμο της φούσκας των στεγαστικών και τοξικών δανείων και των δομημένων ομολόγων. Από την έναρξη της σημερινής κρίσης του καπιταλισμού το 2007 το παγκόσμιο χρέος έχει αυξηθεί, σήμερα πλησιάζει τα 400 τρις ευρώ, με πρωταθλητές τις αναπτυγμένες χώρες (ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνία κα). 
Στην χώρα μας, το χρέος άρχισε ν’ αυξάνεται  ήδη από την δεκαετία του  ’80, όταν το κράτος φορτώθηκε τα χρέη των διαφόρων Ωνάσηδων, Νιάρχων και Ανδρεάδηδων από τα  «θαλασσοδάνεια» που είχαν πάρει τη δεκαετία του ’70.  Συνεχίστηκε με το μεγάλο φαγοπότι των «μεγάλων έργων» της Ολυμπιάδας και των τεράστιων στρατιωτικών εξοπλισμών, με τον υποδιπλασιασμό της φορολογίας του κεφαλαίου και την πλήρη φοροαπαλλαγή  των εθνικών κροίσων της ναυτιλίας, τα νέα δάνεια και τις ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε Σάλλα, Λαυρεντιάδη και λοιπούς «επενδυτές».  Και κατέληξε στο έγκλημα των μνημονίων όπου το χρέος εκτοξεύτηκε για να πάνε πάνω από 200 δις ευρώ στις φούσκες των τραπεζιτών.
Η ίδια η συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ,  πολλαπλασίασε το χρέος. Τα εμπορικά ελλείμματα μεγάλωσαν, ολόκληροι κλάδοι μαράζωσαν ή καταστράφηκαν, το κεφάλαιο απελευθερωμένο από κάθε φραγμό «πετούσε» όπου μυριζόταν περισσότερα κέρδη και λιγότερους φόρους!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

 Η σημερινή κυβέρνηση κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενη διαγραφή του «μεγαλύτερου μέρους» του χρέους. Σήμερα εγκαταλείπει ακόμα και αυτόν τον στόχο αποδεχόμενη την αποπληρωμή του μέσα από «αναδιάρθρωση του χρέους σε συμφωνία με τους δανειστές. Πρόκειται για τεράστια υποχώρηση που νομιμοποιεί και μονιμοποιεί το χρέος, που αποδέχεται τους ασφυκτικούς περιορισμούς των συνθηκών της ευρωζώνης και της ΕΕ για «ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς» και «πρωτογενή πλεονασμάτα», που απειλεί να ακυρώσει κάθε υπόσχεση ακόμα και για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, για δημόσια υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, για τερματισμό της μνημονιακής πολιτικής της λιτότητας, των απολύσεων και των περικοπών, των «διαρθρωτικών» αλλαγών σε βάρος της εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας και σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και των εργοδοτών.  Η αναγνώριση του χρέους αποτελεί ένα βασικό κρίκο στον κατήφορο της αποδοχής της αντιδραστική πολιτικής από την σημερινή κυβέρνηση. 

ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ: Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Το χρέος είναι θηλιά που πνίγει τα εργατικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα της λαϊκής πλειοψηφίας. Στερεί το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει κυρίαρχα για το μέλλον του. Η επιταγή της αποπληρωμής του υπονομεύει κάθε δυνατότητα άσκησης μιας άλλης πολιτικής με κέντρο την ικανοποίηση των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων, αποτελεί τείχος στο οποίο προσκρούει κάθε εργατική διεκδίκηση. Με τρόικα ή απευθείας υποταγή στις ΕΚΤ- ΕΕ-ΔΝΤ, με μνημόνιο ή με νέο πρόγραμμα ή «γέφυρα», με «συμβόλαιο» ή «συμφωνία» στα πλαίσια της φυλακής του χρέους, του ευρώ και της Ε.Ε., θα βρισκόμαστε σε ένα διαρκές αδιέξοδο και σε τροχιά αντιλαϊκών μέτρων.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο σήμερα το εργατικό και λαϊκό κίνημα να παλέψει αποφασιστικάκαι να διεκδικήσει:
- Ούτε ευρώ για το χρέος. Στάση πληρωμών προς τους «δανειστές». Άμεση και μονομερής διαγραφή όλου του χρέους.
- Άμεση κατάργηση όλου του μνημονιακού πλαισίου, των δανειακών συμβάσεων και των εφαρμοστικών νόμων. Καμία συμφωνία και νέο πρόγραμμα με ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΕ, απειθαρχία στο σύμφωνο σταθερότητας της Ε.Ε., κανένας «ισοσκελισμένος» ή «πλεονασματικός» προϋπολογισμός λιτότητας.
- Άμεσα μέτρα ουσιαστικής βελτίωσης της ζωής των εργαζομένων. Να γυρίσουν πίσω όλοι οι απολυμένοι, προσλήψεις και αυξήσεις τώρα στους μισθούς, με πρώτο μέτρο την άμεση άρση όλων των μειώσεων και περικοπών που επιβλήθηκαν από το 2009 από τα μνημόνια.
- Σύγκρουση, ρήξη και αποδέσμευση από ευρώ-ΕΕ.
- Εθνικοποίηση των τραπεζών που έχουν «διασωθεί» και πληρωθεί με δις από τα λεφτά των εργαζομένων και του λαού, χωρίς αποζημίωση για τους μετόχους και κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων.
- Εργατικός και λαϊκός έλεγχος παντού,  από τις τράπεζες και τα ΜΜΕ, έως τις μεγάλες επιχειρήσεις και το κράτος, για να περάσει πραγματικά ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια των εργαζόμενων.
Παλεύουμε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο, που θα απαιτεί την μη αναγνώριση και τη διαγραφή όλου του χρέους. με το οργανωμένο εργατικό κίνημα στο κέντρο του. Εργαζόμενοι και νεολαία, διανοούμενοι και αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι και επιστήμονες, να ξεκινήσουμε μια μεγάλη μάχη για τη διαγραφή του χρέους. Μαζί με τους λαούς και τους εργαζόμενους της Ευρώπης, να φωνάξουμε:Διαγράψτε το χρέος – όχι τις διεκδικήσεις μας!